Γράφει ο 29-26
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πολιτικών και ποινικών ευθυνών είναι βασικά μία:
ο Δόλος. Οι μισοί και βάλε πολιτικοί που έχουν συρθεί στα Ειδικά Δικαστήρια τα τελευταία 60 χρόνια, έχουν κατηγορηθεί για
απιστία προς το Δημόσιο.
Μάλιστα το ''βρώμικο '89'' δύο πολιτικοί καταδικάσθηκαν με αυτή την κατηγορία, ο Τσοβόλας με ποινή 2,5 ετών (και μετέπειτα απονομή χάρης απο την βουλή) και ο Γ. Πέτσος με δεκάμηνη φυλάκιση, και οι δύο με τριετή αναστολή και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Για να αποδειχτεί η απιστία πρέπει να αποδείξεις την οικονομική ζημιά, απο την μία και τον δόλο απο την άλλη. Η οικονομική ζημιά του κράτους αποδεικνύεται σχετικά εύκολα στην περίπτωση Παπανδρέου. Το δύσκολο να αποδειχτεί είναι ο δόλος γιατί πρέπει να αποδείξεις οτι ο πρώην πρωθυπουργός δρούσε εναντίον των συμφερόντων της χώρας.
Η μοναδική, ίσως, λύση είναι το άνοιγμα των λογαριασμών του ίδιου και της οικογένειας του, ότι έγινε με τον Άκη. Αν βρεις ασυνήθιστες κινήσεις και περιουσιακά στοιχεία που δεν δικαιολογούνται, τότε οι κατηγορίες έχουν βάση. Αν τα βρεις όλα ΟΚ τότε η υπόθεση θα κατευθυνθεί προς την εκδίκαση λόγω βλακείας με γιατρούς, πιστοποιητικά και λοιπά ιατρικά.
Οπότε μέχρι να ανοιχτούν λογαριασμοί κανείς δεν δικαιούται να διαλαλεί για βλακείες περί ειδικών δικαστηρίων και κανείς δεν είναι αθώος. Όχι τουλάχιστον περισσότερο απο τον Άκη που στους δικούς του λογαριασμούς βρέθηκαν παπάδες (πραγματικά) και δέθηκαν κατηγορίες. Άσε που ο τελευταίος μπορεί να ανοίξει το στόμα του και τότε η μπάλα δεν θα πάρει μόνο τον Γιώργο....
Υ.Γ Το φυσιολογικά για μια χώρα είναι το άνοιγμα των λογαριασμών ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου κατά την ορκωμοσία και κατά την διάλυση της βουλής, κάτι που πρέπει να κατοχυρωθεί και στο Σύνταγμα, για να βλέπουμε αν οι θεωρίες συνωμοσίας κάθε φορά έχουν βάση ή όχι. Είναι το ελάχιστο που δικαιούμαστε ως πολίτες.
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πολιτικών και ποινικών ευθυνών είναι βασικά μία:
ο Δόλος. Οι μισοί και βάλε πολιτικοί που έχουν συρθεί στα Ειδικά Δικαστήρια τα τελευταία 60 χρόνια, έχουν κατηγορηθεί για
απιστία προς το Δημόσιο.
Μάλιστα το ''βρώμικο '89'' δύο πολιτικοί καταδικάσθηκαν με αυτή την κατηγορία, ο Τσοβόλας με ποινή 2,5 ετών (και μετέπειτα απονομή χάρης απο την βουλή) και ο Γ. Πέτσος με δεκάμηνη φυλάκιση, και οι δύο με τριετή αναστολή και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Για να αποδειχτεί η απιστία πρέπει να αποδείξεις την οικονομική ζημιά, απο την μία και τον δόλο απο την άλλη. Η οικονομική ζημιά του κράτους αποδεικνύεται σχετικά εύκολα στην περίπτωση Παπανδρέου. Το δύσκολο να αποδειχτεί είναι ο δόλος γιατί πρέπει να αποδείξεις οτι ο πρώην πρωθυπουργός δρούσε εναντίον των συμφερόντων της χώρας.
Η μοναδική, ίσως, λύση είναι το άνοιγμα των λογαριασμών του ίδιου και της οικογένειας του, ότι έγινε με τον Άκη. Αν βρεις ασυνήθιστες κινήσεις και περιουσιακά στοιχεία που δεν δικαιολογούνται, τότε οι κατηγορίες έχουν βάση. Αν τα βρεις όλα ΟΚ τότε η υπόθεση θα κατευθυνθεί προς την εκδίκαση λόγω βλακείας με γιατρούς, πιστοποιητικά και λοιπά ιατρικά.
Οπότε μέχρι να ανοιχτούν λογαριασμοί κανείς δεν δικαιούται να διαλαλεί για βλακείες περί ειδικών δικαστηρίων και κανείς δεν είναι αθώος. Όχι τουλάχιστον περισσότερο απο τον Άκη που στους δικούς του λογαριασμούς βρέθηκαν παπάδες (πραγματικά) και δέθηκαν κατηγορίες. Άσε που ο τελευταίος μπορεί να ανοίξει το στόμα του και τότε η μπάλα δεν θα πάρει μόνο τον Γιώργο....
Υ.Γ Το φυσιολογικά για μια χώρα είναι το άνοιγμα των λογαριασμών ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου κατά την ορκωμοσία και κατά την διάλυση της βουλής, κάτι που πρέπει να κατοχυρωθεί και στο Σύνταγμα, για να βλέπουμε αν οι θεωρίες συνωμοσίας κάθε φορά έχουν βάση ή όχι. Είναι το ελάχιστο που δικαιούμαστε ως πολίτες.
