Η φράση – αν και ηχεί παράξενα για μια κυβέρνηση που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε Βαβέλ – ηχεί επίσης απειλητικά, καθώς το «ό,τι χρειαστεί» αποτελεί τον προάγγελο του «θα χρειαστεί», μια και η εκπλήρωση των δεσμεύσεων εξαρτάται από δράσεις και πρωτοβουλίες που έχουν καθυστερήσει δραματικά όσον αφορά στον τομέα της ανάπτυξης, οπότε όλα δείχνουν πως θα οδηγηθούμε σε νέα μέτρα.
Ενόψει αυτού, η τρόικα έκανε χθες έναν γύρο επαφών με τους αρχηγούς των δύο κομμάτων, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, που έχουν προστεθεί στην κυβερνητική λειτουργία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η εικόνα που αποκόμισαν είναι πως στην κυβέρνηση υπάρχουν δύο τάσεις:
Αυτή του πρωθυπουργού και της ομάδας του επιτελείου του, που υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση έχει αναλάβει μια συγκεκριμένη δουλειά την οποία οφείλει να φέρει σε πέρας πάση θυσία, χωρίς να πιέζεται από κάποιο εκλογικό χρονοδιάγραμμα.
Και αυτή των κομμάτων που μετέχουν σ’ αυτήν – συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ – που προτιμούν τη μεσολάβηση εκλογών και την ανανέωση της λαϊκής εντολής πριν ληφθούν νέα μέτρα.
Ουσιαστικά, κατά τις τελευταίες ημέρες και το ΠΑΣΟΚ και πολλοί από τους πρωτοκλασάτους υπουργούς του, έχουν προσχωρήσει σ’ αυτήν την άποψη, βλέποντας πως μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού.
Σε περίπτωση δηλαδή που το ΠΑΣΟΚ επιμείνει να στηρίξει τον πρωθυπουργό στην λήψη νέων μέτρων, γνωρίζει πως θα βρεθεί αντιμέτωπο με την αντίδραση των εταίρων του και στην περίπτωση αυτή δεν θα μπορούσε να ξαναπιάσει το νήμα από την αρχή και να συνεχίσει να κυβερνά μόνο του.
Ένας αδιόρατος ομφάλιος λώρος έχει πλέον συνδέσει τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, αν και παραμένει ο πολυπληθέστερος πόλος, γνωρίζει πως αυτό συμβαίνει σε επίπεδο κυβερνητικού σχήματος και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και όχι σε επίπεδο κοινωνίας.
Ο κ. Παπαδήμος και οι περί αυτόν, όπως για παράδειγμα οι υπουργοί Επικρατείας, θεωρούν ότι η κυβέρνηση έχει ψήφο εμπιστοσύνης και μπορεί να κυβερνά μέχρι την λήξη της θητείας της.
Αν, όμως, Νέα Δημοκρατία και ΛΑΟΣ αποφάσιζαν να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους, τότε το ίδιο θα έπραττε και το ΠΑΣΟΚ, διότι οι βουλευτές του υπό αίρεση έχουν δώσει την ψήφο τους τόσο όσον αφορά στην παροχή της προς την προηγούμενη κυβέρνηση, όσο και όσον αφορά στην παροχή της προς την παρούσα κυβέρνηση.
Αν και αρκετά στελέχη υποστηρίζουν πως πρέπει να δοθεί στον κ. Παπαδήμο η δυνατότητα να προχωρήσει σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης – και επομένως θέλουν τον κ. Παπαδήμο πρωθυπουργό… πλήρους απασχόλησης – υπάρχουν άλλοι τόσοι που πιστεύουν πως δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας συνεχιζόμενος πολιτικής λιτότητας χωρίς νωπή λαϊκή εντολή.
Ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος υποστήριξε πως τα νέα μέτρα πρέπει να ληφθούν από κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, ενώ ο κ. Χρυσοχοΐδης διαρρηγνύει τώρα τα ιμάτιά του – αυτό τουλάχιστον είπε με πάθος κατά την ομιλία του στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου – πως η κοινωνία δεν αντέχει άλλους φόρους.
Την ίδια ώρα και ο κ. Ρέππας, μετά την συνάντησή του με τον κ. Ράιχενμπαχ, δήλωσε πως «μια πολιτική τομών και αλλαγών δεν αποδίδει όταν επιλέγονται οριζόντια μέτρα, όπως π.χ. η εργασιακή εφεδρεία όπου εκ των πραγμάτων δεν ήταν εφικτή η αξιολόγηση και επιλέχθηκε ένα κριτήριο απολύτως αντικειμενικό, προκειμένου να μην υπάρξουν έστω υποψίες για μεροληψία, που έχει όμως ασυνέπεια, δυσλειτουργίες και ανισότητες».
Ουσιαστικά, οι υπουργοί που βρίσκονται στα πιο καίρια αξιώματα εμφανίζονται τώρα να διαφωνούν με την ίδια την πολιτική την οποία ακολουθούν – αίσθηση προκάλεσε η αποστροφή του κ. Βενιζέλου επίσης στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο σύμφωνα με την οποία εύχεται να… μπορέσει κάποτε να ασκήσει μια οικονομική πολιτική που θα ωφελήσει τη χώρα!
Όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται διαιρεμένο και σε επίπεδο υπουργικού συμβουλίου, καθώς χθες ο κ. Βενιζέλος έστειλε τα βέλη του προς τον κ. Ραγκούση σχετικά με το εγχείρημα - επικοινωνιακό τρυκ της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων.
Την ίδια ώρα, μια έντονη φημολογία υπάρχει γύρω από αυτήν που είναι η πραγματική αποστολή της κυβέρνησης, δηλαδή την διαδικασία της ανταλλαγής ομολόγων.
Χθες έγινε γνωστό μέσω Ρόιτερ’ς πως οι ιδιώτες δανειστές της Ελλάδας προσέλαβαν τα νομικά γραφεία Allen & Overy, White & Chase καθώς και την Blackstone, ως συμβούλους στη διαπραγμάτευση για την περικοπή του ελληνικού χρέους.
Η πληροφορία, που ούτε διαψεύστηκε ούτε επιβεβαιώθηκε, δημιούργησε εύλογα την εντύπωση ότι οι «απευθείας διαπραγματεύσεις» για το «κούρεμα» δεν προχωρούν με τους αναμενόμενους ρυθμούς και επομένως χρειάζεται έξωθεν βοήθεια.
Όπως και νάχει το πράγμα, όλοι βιάζονται να ολοκληρωθεί το PSI και επομένως ανοίγει ο δρόμος για τις εκλογές.
Άλλωστε, η παρούσα κυβέρνηση δεν δείχνει μέχρι στιγμής διατεθειμένη να ασχοληθεί σοβαρά με τα κρίσιμα ζητήματα της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας – αν μπορούσε, θα το είχε πράξει τα δύο τελευταία χρόνια – και να αντιμετωπίσει το μέγα πρόβλημα της ανεργίας, που χθες ανακοινώθηκε ότι στο τρίτο τρίμηνο του 2011 έφθασε σε ιστορικό υψηλό, σκαρφαλώνοντας από το 16,3% το προηγούμενο τρίμηνο, στο 17,7%.
http://www.elzoni.gr/html/ent/774/ent.16774.asp
