κανονικά και τη νέα σεζόν -μάλιστα, έχουν ήδη γυριστεί τα 5 πρώτα επεισόδια- ενώ σχετικά με το ”Μες στην καλή χαρά” λέει:
”Νομίζω πως όλα θα πάνε καλά και θα σας προσφέρουμε γενναίες δόσεις γέλιου και φέτος.”
Ύστερα από τόσα χρόνια, τώρα πια θα μπορούσε να βρεθεί εκτός τηλεόρασης
”Τώρα πια πολύ άνετα! Αν με ρωτούσες πριν από 5 χρόνια, θα μου κακοφαινόταν πολύ. Τώρα όμως, μεγαλώνοντας, συνειδητοποιώ την ματαιότητα κάποιων πραγμάτων, νιώθω πιο χορτασμένη και αισθάνομαι ότι είναι πολύ πιο σημαντικό να κάνεις στην τηλεόραση τη σωστή εκπομπή παρά να κάνεις τηλεόραση επειδή ντε και καλά θέλεις λυσσασμένα να υπάρχεις στο γυαλί. Είναι στενάχωρο να σε κυβερνάει η ματαιοδοξία σου. Είναι στενάχωρο να πιστεύεις πως δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν βλέπεις τη μούρη σου στην τηλεόραση ή ακόμα χειρότερα, πως ο κόσμος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να σε βλέπει.”
Φοβίες
”Δεν φοβάμαι το θάνατο. Ο θάνατος είναι το αναπόφευκτο και θα ήταν ανοησία μου να κάνω πως δεν υπάρχει. Με τρομοκρατούν οι αρρώστιες. Οτιδήποτε θα προκαλέσει στέρηση της ελευθερίας και της υγείας μαζί. Αυτό ναι. Είναι μία φοβία μου.”
Η Ναταλία Γερμανού είναι εργασιομανής. Γράφει στίχους, κάνει ραδιόφωνο και τηλεόραση χρόνια, παίζει μουσική σε κλαμπ και κατά καιρούς γράφει και σε περιοδικά…
”Τότε γιατί με λένε τεμπέλα; Έλα, ντε! Υπάρχουν φίλοι και συνεργάτες μου, που πιστεύουν πως αν είχα υπάρξει περισσότερο φιλόδοξη, θα είχα καταφέρει περισσότερα. Ίσως αυτό να μεταφράζεται ως τεμπελιά… Δεν συμφωνώ όμως. Η φιλοδοξία στα επαγγελματικά ήταν ανάλογη με το χαρακτήρα μου. Δεν μπορώ περισσότερο. Οτιδήποτε παραπάνω έκανα θα ξέφευγε από εμένα. Θα γινόμουν ένα περιφερόμενο έγκλημα του χώρου, από αυτά που σιχαίνομαι. Θα διέδιδα πράγματα που δεν ισχύουν για να ανεβάσω το κασέ και τη ζήτησή μου. Θα έπαιρνα τηλέφωνο γνωστούς και φίλους και Blogs και sites και θα έλεγα ”γράψτε πως με ζητάνε τέσσερα κανάλια” και τα κανάλια δεν θα είχαν ιδέα. Είναι τόσο εύκολο! Και τόσο θλιβερό!… Και αναρωτιέμαι, ο κόσμος τα χάφτει όλα αυτά;”
Οι άνθρωποι που παραμορφώνονται από τη δημοσιότητα
”Ουουουουουου! Μια και δυο! Το αστείο είναι πως αφορά στους μικρούς καλλιτέχνες -και δεν εννοώ ηλικιακά μικρούς, αλλά καλλιτεχνικά. Οι πραγματικά αξιόλογοι καλλιτέχνες σπάνια θα την πατήσουν, γιατί έχουν αξία, ουσία και ξέρουν που πατάνε. Αυτοί που θα την ψωνίσουν θα ακούσουν το τραγούδι τους 4 φορές στο ραδιόφωνο και θα πουν ”Ρέμο, φάε τη σκόνη μου”. Δεν καταλαβαίνουν τα κακόμοιρα, πως για να φάει ο Ρέμος τη σκόνη τους, πρέπει να κουβαλήσουν την έρημο Σαχάρα από εκεί εδώ και πίσω. Και πάλι παίζεται.”
http://www.onlycy.com/
