Ο Κλεισθένης γράφει.
Εξουσία: «Τι βλέπω; Πλακάτ και γράφεις ότι είσαι άνεργος; Το φωνάζεις κιόλας.
Άνεργος: Μα είμαι άνεργος, την αλήθεια φωνάζω.
Εξουσία: Μου είναι αδιάφορο αν είσαι άνεργος όσο αφορά για την αλήθεια φύλαξέ την για τον εαυτό σου.
Άνεργος: Γιατί; Ποιον ενοχλώ; Έχω το δημοκρατικό δικαίωμα να διαδηλώνω.
Εξουσία: Κι εγώ έχω την «δημοκρατική» νομιμοποίηση να στείλω τα ΜΑΤ να σου σπάσουν το κεφάλι.
Άνεργος: Θα επαναστατήσει ο κόσμος, θα διαμαρτυρηθεί.
Εξουσία: Πρόσεξε! Πολλοί απ’ τον καναπέ τους θα βρίζουν προς τις οθόνες, άλλοι θα αδιαφορήσουν, άλλοι θα πουν καλά του κάνανε του ταραξία, λίγοι θα διαμαρτυρηθούν στους δρόμους αλλά εγώ με την «δημοκρατική» μου νομιμοποίηση θα ανοίξω κι αυτών τα κεφάλια. Το παιγνίδι φίλε είναι χαμένο.
Άνεργος: Ναι! Τι να κάνω; Είμαι άνεργος. Είμαι σε απελπιστική κατάσταση.
Εξουσία: Δεν με νοιάζει αν θα παραμείνεις άνεργος ή αν θα βρεις δουλειά, εκείνο που με νοιάζει είναι να μην το φωνάζεις. Δημιουργείς πρόβλημα στο σύστημα, δεν το καταλαβαίνεις;
Άνεργος: Ναι! Αλλά αν παραμείνω άνεργος θα αναγκαστώ να κλέψω, να παρανομήσω.
Εξουσία: Κάνε ότι νομίζεις αλλά αν σε πιάσω να παρανομείς θα σε κλείσω στη φυλακή, έτσι είναι το σύστημα.
Άνεργος: Δηλαδή από ‘σένα δεν έχω να περιμένω τίποτε; Μήπως να μου έδινες μια δουλειά;
Εξουσία: Αν φωνάζεις στους δρόμους ότι είσαι άνεργος τότε θέτεις τον εαυτό σου έξω απ’ το σύστημα, μ’ αυτόν τον τρόπο δεν λύνεται το πρόβλημά σου. Η λύση του είναι μέσα στο σύστημα.
Άνεργος: Δηλαδή;
Εξουσία: Να! Βοήθησε το σύστημα για να σε βοηθήσει.
Άνεργος: Δηλαδή;
Εξουσία: Να! Γίνε κολλητός με κάποιον του συστήματος.
Άνεργος: Δηλαδή;
Εξουσία: Είσαι και μπουνταλάς πανάθεμά σε. Γίνε ενεργό μέλος κάποιου κόμματος, διπλάρωσε κάποιον πολιτευτή, δικτυώσου στην εκκλησία της περιοχής σου, πλησίασε κάποιον συνδικαλιστή, τι διάολο χαζός είσαι;
Άνεργος: Κι αν το κάνω θα βρω δουλειά;
Εξουσία: Σιγά, μη βιάζεσαι, με τη σειρά σου, υπάρχουν άλλοι χιλιάδες πριν από ‘σένα.
Άνεργος: Δηλαδή «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»
Εξουσία: Δεν φταίω εγώ αν τόσα χρόνια παρέμενες εκτός συστήματος. Ας είχες μυαλό.
Άνεργος: Κι αν αρνηθώ και εξακολουθήσω να φωνάζω στους δρόμους;
Εξουσία: Άκου φίλε, κάνε ότι θέλεις, δημοκρατία έχουμε, εσύ θα φωνάζεις κι εγώ θα σου σπάζω το κεφάλι και το σύστημα με τους υποτακτικούς του θα σε παρουσιάζουν σαν μίασμα, σαν ταραξία, σαν εχθρό της κοινωνίας.
Άνεργος: Μα! Εγώ μόνο δουλειά ψάχνω.
Εξουσία: Ναι! Αλλά αν αντιστρατεύεσαι και αδιαφορείς για το σύστημα τότε είσαι εχθρός μου. Μπορώ να κάνω κάτι για ‘σένα μόνο αν ανήκεις στο σύστημα.
Άνεργος: Δηλαδή θα μ’ αφήσεις να πεθάνω της πείνας;
Εξουσία: Μου είναι αδιάφορο, το σύστημα βοηθά μόνο όσους ανήκουν σ’ αυτό.
Άνεργος: Αν μαζί με όλους τους άλλους ανέργους αρνηθούμε να γίνουμε μέλη του συστήματος;
Εξουσία: Αυτό σημαίνει επανάσταση και τα μέτρα που θα πάρει το σύστημα θα ‘ναι πολύ σκληρά. Το σύστημα δεν αστειεύεται. Έχει τους μηχανισμούς του γι’ αυτό.
Άνεργος: Και ποιος είναι το σύστημα;
Εξουσία: Αυτοί που με τις πράξεις σου ή τις παραλείψεις σου τους άφησες να σε διοικούν κατ’ όπως νομίζουν, να μένουν ατιμώρητοι, να αδιαφορούν για ‘σένα και όλους τους άλλους που δεν φρόντισαν να γίνουν μέλη του, αυτοί που στηρίζεις τόσα χρόνια, αυτοί που ψηφίζεις τόσα χρόνια, αυτοί που νόμιζες, τρομάρα σου, ότι θα σε σώσουν.
Άνεργος: Τότε καθένας την δουλειά του, εγώ θα φωνάζω και εσύ θα μου σπάζεις το κεφάλι. Μπορεί να ‘ρθούν και άλλοι άνεργοι και αδικημένοι να φωνάζουν, μπορεί να γίνουμε πολλοί, τόσοι ώστε το σύστημα να μη μπορεί να μας κουμαντάρει και που ξέρεις μπορεί να κατορθώσουμε ν’ αλλάξουμε το σύστημα έτσι ώστε να νοιάζεται και για ‘μας, να μας δίνει δουλειά, να τιμωρεί όσους πρέπει, να μη μας σπάζει τα κεφάλια όταν φωνάζουμε έχοντας δίκιο.
Διαβάστε περισσότερα: http://ideopigi.blogspot.com/2011/08/blog-post_8832.html#ixzz1UMZkRM2E
