«Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην κορύφωση ενός διαχρονικού σκανδάλου μεταξύ των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και της εταιρείας Αλουμίνιον Α.Ε., του ομίλου Μυτιληναίου, του οποίου εκτυλίσσεται τώρα η τελευταία (;) πράξη. Στο νομοσχέδιο για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας με προκλητικό τρόπο στο άρθρο 197 εισάγονται διατάξεις, ακριβώς για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της συγκεκριμένης εταιρείας», δήλωσε η ειδική αγορήτρια τουΣΥΡΙΖΑ, Ηρώ Διώτη, με αφορμή το άρθρο 197 του συζητούμενου σχεδίου νόμου για την ενέργεια και πρόσθεσε:
«Το σκάνδαλο εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια σε 4 πράξεις:
Πράξη πρώτη: Η προηγούμενη κυβέρνηση (Νέα Δημοκρατία) ενδίδει στις αφόρητες πιέσεις του ομίλου και συναινεί στην μετατροπή της μονάδας συμπαραγωγής (ΣΗΘ), ισχύος 334 MW, της Αλουμίνιον Α.Ε. από αυτοπαραγωγό σε παραγωγό, ρύθμιση από την οποία, ήδη, επωφελείται ο όμιλος, αφού πουλάει το ρεύμα στο σύστημα πολύ ακριβότερα από όσο το αγοράζει.
Πράξη δεύτερη: Η επίμονη προσπάθεια της Αλουμίνιον Α.Ε. να αντιμετωπιστεί η μονάδα από απλή μονάδα συμπαραγωγής (ΣΗΘ) ως μονάδα υψηλής αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ), ώστε να εκμεταλλευτεί την προνομιακή αντιμετώπιση των ΣΗΘΥΑ, εκμεταλλευόμενη διατάξεις του νόμου 3734/2009, οι οποίες, ωστόσο, χρήζουν περαιτέρω διασαφηνίσεων.
Πράξη τρίτη: Η λειτουργία επί 3 χρόνια της συγκεκριμένης μονάδας, χωρίς άδεια λειτουργίας, με την επίκληση του επιχειρήματος ότι πρέπει να υπάρξουν οι αναγκαίες ρυθμίσεις στους κώδικες διαχείρισης και συναλλαγών του συστήματος. Το αποτέλεσμα να προμηθεύεται το σύστημα ηλεκτρική ενέργεια από μονάδα, που για τις αρμόδιες αρχές είναι "ανύπαρκτη".
Πράξη τέταρτη: Η προσπάθεια του Υπουργείου, με τη συγκεκριμένη φωτογραφική ρύθμιση του άρθρου 197, όχι μόνο να επικυρωθεί η αντιμετώπιση της συγκεκριμένης μονάδας σαν ΣΗΘΥΑ, αλλά και να αντιμετωπιστεί τιμολογιακά με πολιτική ανάλογη αυτής των ΑΠΕ. Με λίγα λόγια, επιδοτείται από την πολιτεία η τιμή αγοράς του ρεύματος από τη συγκεκριμένη μονάδα της Αλουμίνιον Α.Ε., επιβαρύνοντας με ένα τεράστιο κόστος το λογαριασμό του ειδικού τέλους των ΑΠΕ, κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν, φυσικά, οι πολίτες, μέσω των λογαριασμών του ρεύματος.
Το νομοσχέδιο, εξάλλου, αποπνέει μια κυνική προσέγγιση του τι σημαίνει διευκολύνω ιδιωτικές επενδύσεις, εκποιώ δημόσια αγαθά και δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για τις επιπτώσεις στην κοινωνία σε συνθήκες κρίσης, ούτε για τις περιοχές που θίγονται, τους κατοίκους που αντιδρούν, τις τοπικές οικονομίες που βλάπτονται. Όλο το νομοθέτημα είναι σαν να έχουν βάλει εκπροσώπους τους οι εταιρείες να νομοθετήσουν, ενώ δουλειά μιας κυβέρνησης θα ήταν να προστατεύσει τα συμφέροντα των ελλήνων πολιτών και το φυσικό μας πλούτο".