Διαβάστε το παρακάτω αφιέρωμα:
"Τον αποκάλεσαν «Ιπτάμενο Ολλανδό», γιατί υπήρχαν στιγμές που νόμιζες πως, πετούσε μέσα στο γήπεδο. Τον είπαν «Πυθαγόρα με ποδοσφαιρικά παπούτσια», καθώς η
πολυπλοκότητα σε αυτό που παρουσίαζε, αλλά και η ακρίβεια στις κάθετες πάσες του δεν είχαν προηγούμενο.
πολυπλοκότητα σε αυτό που παρουσίαζε, αλλά και η ακρίβεια στις κάθετες πάσες του δεν είχαν προηγούμενο.
Επίσης, τον θεωρούν ως τον πιο ολοκληρωμένο Ολλανδό ποδοσφαιριστή της ιστορίας. Δεν έχουν άδικο, μιας και το όνομά του έχει μείνει χαραγμένο τόσο στη μνήμη όσων τον έζησαν από κοντά, όσο και σε αυτών που θαύμασαν έστω και μία ενέργειά του. Ο λόγος φυσικά για τον κορυφαίο βιρτουόζο του αθλήματος για τον αιώνα που μας πέρασε, Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος γεννήθηκε στο Άμστερνταμ στις 25 Απριλίου 1947 και διέπρεψε στα ευρωπαϊκά γήπεδα για σχεδόν δύο δεκαετίες.
Προήλθε από φτωχή οικογένεια, η οποία ωστόσο δεν στάθηκε εμπόδιο στο να ενταχθεί σε ηλικία 12 ετών στις ακαδημίες του Άγιαξ. Άλλωστε, το σπίτι του βρισκόταν σε μικρή απόσταση από το γήπεδο του «Αίαντα» και σε συνδυασμό με την μεγάλη του αγάπη για την μπάλα βρέθηκε να συναγωνίζεται τα «εκκολαπτόμενους» πιτσιρικάδες της μικρής ομάδας. Το sday.gr θυμάται...
Ο… επαναστάτης
Ο Χέντρικ Γιόχαν Κρόιφ, όπως είναι το ακριβές όνομά του, αποτέλεσε την ενσάρκωση του «νέου» Ολλανδού, όχι μόνο στο αθλητικό κομμάτι, αλλά και στο κοινωνικό, καθώς εκείνη την εποχή υπήρξε ο… αέρας αλλαγής στο πνεύμα που κυριαρχούσε σε ολόκληρη τη χώρα. Το γκρίζο και ανιαρό Άμστερνταμ, όπως και άλλες πόλεις άρχισαν την δεκαετία του 60΄να εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια «αναγέννησης» και η Ολλανδία άρχισε να παίρνει την μορφή που έχει και σήμερα.
Μέσα σε όλα αυτά, επηρεάστηκε και το ποδόσφαιρο, με τον Κρόιφ να αποτελεί έναν… μικρό εθνικό ήρωα. Ακόμα και η αλλαγή στην φιλοσοφία των τότε συστημάτων με το «Total Football» (ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο) που εφάρμοσε ο αείμνηστος Ρίνους Μίχελς, είχε ταυτιστεί με το ποδοσφαιρικό ταλέντο του επαναστάτη Γιόχαν.
Η πλούσια καριέρα του
Ο μικρός «μαέστρος» της μπάλας, ο οποίος ξεχώριζε από τα υπόλοιπα παιδιά, λόγω της ταχύτητάς του, αλλά και του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του, βρέθηκε σε ηλικία 17 ετών (1964) στην πρώτη ομάδα. Αν και μικρός για ένα τόσο μεγάλο βήμα, ο Κρόιφ αψήφησε τους κανόνες της λογικής και αποτέλεσε σχεδόν αμέσως βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι του συλλόγου. Το 1966 αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλητής Ολλανδίας, ενώ στη συνέχεια το επανέλαβε άλλες επτά φορές.
Το 1971 ανεβαίνει μαζί με τους συμπαίκτες του το υψηλότερο σκαλί της Ευρώπης, επικρατώντας του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο «Γουέμπλει» με 2-0. Παράλληλα έρχεται και η πρώτη και μεγαλύτερη βράβευση σε ατομικό επίπεδο. Το κορυφαίο αθλητικό περιοδικό του κόσμου, το γαλλικό «France Football» τον ανακηρύσσει κορυφαίο ποδοσφαιριστή της Ευρώπης και του απονέμει την «Χρυσή Μπάλα». Η κυριαρχία του Άγιαξ σε συλλογικό επίπεδο συνεχίστηκε και τα επόμενα δύο χρόνια και βασιζόταν στην αριστοτεχνική κατάρτιση του Κρόιφ, αλλά και στα πρωτοποριακά συστήματα για εκείνη την εποχή του Μίχελς.
Σε ηλικία 26 ετών «μετακομίζει» στην Βαρκελώνη για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί χρειάστηκε να δαπανήσουν το ποσό των 2,5 εκατομμυρίων ευρώ για να τον κάνουν δικό τους, κάτι που αποτέλεσε παγκόσμιο ρεκόρ για την εποχή. Αγαπήθηκε και αποθεώθηκε και στα γήπεδα της Ισπανίας, όπου αγωνίστηκε για πέντε χρόνια, κατακτώντας ένα πρωτάθλημα το 1974 ,κι ένα κύπελλο το 1978. Να σημειωθεί πως, τη σεζόν ’73-’74 δεν κατάφερε να παίξει για λογαριασμό της νέας του ομάδας, καθώς η μεταγραφή του είχε κολλήσει λόγω γραφειοκρατικών θεμάτων, αλλά οι οπαδοί των «μπλαουγκράνα» τον θαύμασαν σε κάποια φιλικά. Ο ίδιος λάτρεψε την πόλη και το δείχνει μέχρι και σήμερα σε κάθε ευκαιρία, ενώ ο κόσμος τον αποκάλεσε «el Salvador» (σωτήρα).
Ακολούθως θα μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα παίξει πρώτα στους Λος Αντζελες Αζτεκς (1979-80) και μετά στους Γουάσινγκτον Ντίπλοματς (1980-΄81). Η συνέχεια τον βρήκε για λίγο στην ισπανική Λεβάντε, ενώ το 1981 επέστρεψε στην παντοτινή του αγάπη, τον Άγιαξ. Έκλεισε την καριέρα του στη Φέγενορντ (1983-84), με την οποία έκανε νταμπλ σε ηλικία 37 ετών! Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τον ανάγκασε να συνεχίσει ως προπονητής και να γνωρίσει ανάλογες επιτυχίες τόσο με τον «Αίαντα» όσο και με την Μπαρτσελόνα. Ειδικά στην δεύτερη, όπου δημιούργησε την «ντριμ τιμ» στις αρχές του ’90 και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία της «La masia», εφαρμόζοντας τις τεχνικές που λειτουργούσαν στον Άγιαξ.
Με την εθνική της χώρας του δεν κατάφερε να γνωρίσει τόσο μεγάλη δόξα. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Δ. Γερμανίας το 1974 έφτασε μέχρι τον τελικό, αποκλείοντας Αργεντινή, Βραζιλία και Αγγλία. Εκεί βρήκε τους οικοδεσπότες, οι οποίοι υπέταξαν τόσο τον ίδιο όσο και τους συμπαίκτες του χάρη στο σκληρό παιχνίδι που έπαιζαν. Η αλήθεια είναι, όμως, πως όποιος είδε την Ολλανδία εκείνης της εποχής, την ερωτεύθηκε.
Οι… ιδιοτροπίες του
Ο Κρόιφ έμεινε στην ιστορία και για τον «περίεργο» και σκοτεινό χαρακτήρα του. Φανατικός οπαδός του καπνίσματος, χωρίς ποτέ να δημιουργεί προβλήματα με το πάθος του, αλλά και «επιχειρηματίας» στο μυαλό. Δεν απέκτησε ποτέ οικειότητες με τους δημοσιογράφους, ενώ ζητούσε υπέρογκα ποσά για συνεντεύξεις. Ακόμα και στα λόγια του για το παιχνίδι, αντίκριζε κανείς την μοναδικότητα αυτού του ανθρώπου. Πολλοί τον κατηγόρησαν για την αγάπη που έδειχνε στο χρήμα, αλλά ο ίδιος είχε τον τρόπο να τους αποστομώνει. Για χάρη της συνεργασίας του με την Puma, αρνήθηκε να φορέσει την εμφάνιση της εθνικής του στο Μουντιάλ του ‘74, επειδή αυτή ήταν Adidas.
Ακόμα και στο αριθμό της φανέλας του, χρησιμοποιούσε το 14, αν και το καθιερωμένο της εποχής για έναν σέντερ φορ ήταν το 9. Πρώτη φορά που το φόρεσε ήταν στην αναμέτρηση εναντίον της Αϊντχόφεν στις 30 Οκτωβρίου 1970, όπου ο Άγιαξ νίκησε με 1-0. Μάλιστα, η φανέλα με το νούμερο 14 αποσύρθηκε από την ολλανδική ομάδα προς τιμήν του, όταν αυτός ήταν 60 χρονών.
Οι ντρίμπλες του, αλλά και οι κάθετες μπαλιές που επιχειρούσε θα μείνουν στην αιωνιότητα και θα θυμίζουν πάντα εκείνο το ψιλόλιγνο παιδάκι που κατέκτησε τον κόσμο, ακλουθώντας την μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο!
Πηγή: sday.gr
