Μπορεί ο Νίκος Παπάζογλου να μην έδινε συχνά συνεντεύξεις, όταν μιλούσε όμως, πάντα με αφορμή κάποια καινούργια δουλειά του, ήταν ιδιαίτερα εξομολογητικός. Ο λόγος του λιτός, όπως εξάλλου λιτή ήταν και η ζωή του, τα μηνύματα όμως που περνούσε σημαντικά, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τα τραγούδια του.
Για τα παιδικά του χρόνια είχε πει: "Είχα εξαιρετικά παιδικά χρόνια. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά που ήταν καταπληκτική, ανάμεσα στην στάση Κολόμβου και στο διοικητήριο, με αλάνες γύρω γύρω, με άλογα -αφού όλες οι μεταφορές γίνονταν με κάρα- κι έτρεχα κι έπαιζα με μια φέτα ψωμί όλη μέρα, να ... οικειοποιηθώ τον κόσμο. Φυσικά έπαιζα μπάλα. Πρέπει κάποια στιγμή να είχα παίξει μπάλα και με τον Κούδα. Για πρότυπα είχα τους λεβέντες της γειτονιάς (μαραγκοί,σιδηρουργοί, μηχανικοί) που ήταν όλοι ένας κι ένας, νοικοκυραίοι, σοβαροί, πολύ καλοί στη δουλειά τους..."
Στο αγαπημένο του μουσικό στέκι "Αγροτικόν", είχε ζήσει πολλά. Ο ίδιος είχε διηγηθεί ένα όμορφο περιστατικό με τον Μάνο Χατζιδάκι: "Κάποια χρονιά είχε έρθει ο Χατζιδάκις, διότι ηχογραφούσε και το ΚΘΒΕ εκεί. Εγώ όμως κάθε μεσημέρι πήγαινα να μαζέψω τα παιδιά απ' το σχολείο για να τα παώ σπίτι να φάνε. Σαν βρεγμένη γάτα λοιπόν πάω του λέω: "Μάνο πρέπει να κάνεις αυτό και αυτό" και εκείνος μου λέει: "Ακόμα κάθεσαι;". Έτρεξα λοιπόν, και όταν επέστρεψα τον βρήκα να είναι στην μοκέτα κάτω και να κοιμάται. Πω, πω αισθάνθηκα χάλια..."
Για τις συνεργασίες που τον σημάδεψαν αναφέρει: "Η συνεργασία μου με τον Σαββόπουλο στους "Αχαρνής" ήταν κομβικό σημείο της καριέρας μου και της ζωής μου. Με τον Διονύση αγαπιόμαστε πάρα πολύ, τον θαυμάζω. τον αγαπώ, είμαι μαζί του σε ό,τι κάνει ακόμη και στις πανκ κινήσεις που κάνει. Είναι ο πρώτος που μου έδωσε φιλική καρπαζιά και μου είπε: "Μάγκα είσαι σε καλό δρόμο".Ο δεύτερος ήταν ο Μάνος. Η δική του φιλική καρπαζιά ήταν πάρα πολύ σημαντική, επειδή ήταν ένα διάστημα που δεν είχα ορχήστρα και είχα και μια πάρα πολύ βαθιά απογοήτευση από παλαιότερους συνεργάτες μου και ξανάρχισα από την αρχή. Αν δεν μου είχε δώσει αυτό το κουράγιο δεν ξέρω που θα το 'βρισκα, γιατί η Θεσσαλονίκη είναι μια μικρή πόλη, από αυτή την άποψη, από εφεδρείες μουσικών, φίλων κ.λπ."
Ο Νίκος Παπάζογλου απομονώνονταν συχνά, του άρεσε πολύ η ησυχία: "Η ησυχία είναι ανεκτίμητο αγαθό. Περίοδοι ησυχίας σου δίνουν την δυνατότητα να ακούσεις τους λεπτούς, αδύνατους, ανεπαίσθητους ήχους, που είναι πολύ σημαντικοί και καθοριστικοί, όπως, ας πούμε, το σύρσιμο των δακτύλων πάνω στη χορδή της κιθάρας καθώς τα δάκτυλα αλλάζουν θέση, που είναι εξίσου σημαντικός ήχος με του φθόγγου που θα ηχήσει μετά, ή σου δίνουν την δυνατότητα να ακούσεις τις σκέψεις σου, να συνδιαλλάξεις με τον εαυτό σου". Για τα τραγούδια του είχε δηλώσει: "Ε, για κάθε τραγούδι έρχεται η ώρα που σε αγγίζει πολύ. Είναι σας να έχεις δέκα παιδιά. Ε, κάποια στιγμή θα έρθει ένα και θα χαϊδεύεται".
