Είναι 42 χρονών, όμως ο δείκτης του I.Q. του αγγίζει το 189. Ο ερευνητής και μαθηματικός, Νίκος Λυγερός, μίλησε αποκλειστικά στη zougla.gr και τη Βίκυ Τσατσαμπά για τα τεκταινόμενα στην ελληνική οικονομία, τον πολιτισμό αλλά και για την «ευτυχία του να είσαι Έλληνας».
Παράλληλα, αναδεικνύει και το καλλιτεχνικό του ταλέντο μέσα από την έκθεση ζωγραφικής «Μετά το έργο του Vincent».
Αξίζει, ωστόσο, να σταθούμε για λίγο στο βιογραφικό του διαπρεπή αυτού Έλληνα. Ο Νίκος Λυγερός γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο. Ως μαθηματικός και ερευνητής ασχολήθηκε με την Άλγεβρα, τη Θεωρία των Αριθμών αλλά και με τον τομέα της Συνδυαστικής.
Εδώ και αρκετά χρόνια είναι επισκέπτης καθηγητής στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ενώ συνεργάζεται στενά και με την Πολυτεχνική Σχολή της Ξάνθης. Είναι ιδρυτής του Ιδρύματος «Αλτρουισμός στην Κύπρο», που προωθεί τις μαζικές προσφυγές κατά της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Παράλληλα, έχει ιδρύσει την οργάνωση «The Pi Society» στην οποία, για να εγγραφεί κάποιος, πρέπει να διαθέτει I.Q. 176 και πάνω, βαθμός νοημοσύνης που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ’ έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο.
1) Κε Λυγερέ δεν θα ήθελα να περιορίσω την συνέντευξη αυτή αναφερόμενη στον υψηλό δείκτη νοημοσύνης που διαθέτετε. Θέλω να σας αντιμετωπίσω σαν ένα μεγάλο μυαλό, μία δεξαμενή σκέψης, στοχασμού με επίκεντρο την Ελλάδα. Πού εντοπίζετε το πρόβλημα της Ελλάδας και ποια διέξοδο θα μπορούσατε να δείτε;
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το κράτος. Η διέξοδος είναι οι ευρωπαϊκές προδιαγραφές, όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Στην πατρίδα μας δεν υπάρχουν μόνο άσχετοι, όπως λένε οι περισσότεροι, υπάρχουν κι οι άξιοι που παλεύουν για τον λαό μόνο που τους λείπει μια αξιόπιστη υποδομή και μια αποτελεσματική δικαιοσύνη. Ο ραγιαδισμός δεν είναι ένα πλήγμα μόνο στα εθνικά θέματα. Οι θεσμοί δεν έχουν υπόσταση κι αναγκαστικά λειτουργούμε αποκλειστικά με το πάθος και την θυσία των ανθρώπων. Η διέξοδος βρίσκεται στο βάθος του χρόνου και στην αξιοπιστία, πουθενά αλλού. Είμαστε η χώρα του χρόνου, διότι μόνο σʼ αυτό το χώρο υπάρχει η αντίσταση. Οι αρχές ορίζονται από τις κοινωνίες, οι αξίες από την ανθρωπότητα. Μόνο αξίες θέλουμε.
2) Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι η Ελλάδα, παρά τη γεωπολιτική της θέση, δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις σε ό,τι αφορά το κομμάτι της γεωπολιτικής στρατηγικής; Έχουμε υποτιμήσει ή παραβλέψει κάτι; Ποιος φέρει την ευθύνη;
Υποτιμούμε την ανθεκτικότητα του ελληνικού πολιτισμού. Δεν αξιοποιούμε νοητικά και στρατηγικά τον ελληνισμό. Η τοποστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι σημαντικότατη λόγω της δομής του Αιγαίου μέσα στη Μεσόγειο. Μεγαλώνουμε την ισχύ των αντιπάλων μας και χρησιμοποιούμε ευφημισμούς, για να χαρακτηρίσουμε την πραγματικότητά μας. Παραβλέπουμε τις στρατηγικές μας ικανότητες. Η καθημερινότητα της μιζέριας μηδενίζει την διαχρονικότητα της σκέψης μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ο λαός μας αποτελεί παράδειγμα για άλλους λαούς της ανθρωπότητας, λόγω του έργου των μεγάλων ανθρώπων μας. Είμαστε λίγοι και δεν συνειδητοποιούμε ότι είμαστε σπάνιοι. Μας μιλούν για ποσότητα, ενώ ο τόπος δεν ξέρει τίποτα άλλο εκτός από την ποιότητα. Προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι ενώ το δύσκολο είναι να παραμείνεις καλός.
3) Κατά την άποψή σας, η κρίση που βιώνει η χώρα μας έχει κρυφά σημεία; Ήταν προδιαγεγραμμένη από του διεθνείς οίκους ή ένα τυχαίο γεγονός που προέκυψε από τις λάθος πολιτικές επιλογές των Ελληνικών κυβερνήσεων;
Η κρίση δεν είναι τεχνική αλλά τεχνητή. Ο μόνος λόγος για τον οποίο μας επηρεάζει είναι ότι δεν έχουμε οικονομικές δομές. Ο ραγιαδισμός προβάλλει την κερδοσκοπία. Δεν έχουμε προγράμματα σε βάθος χρόνου. Οι αποφάσεις μας είναι τοπικές και διαθρωτικές. Τα κατεβάζουμε όλα στο επίπεδο της τακτικής και ξεχνάμε τα χαρακτηριστικά της στρατηγικής. Αναζητούμε μία τάξη, όταν το χάος είναι δημιουργικό. Ψάχνουμε την τύχη μας και δεν εξετάζουμε τις ανάγκες. Θέλουμε την ειρήνη και την ευτυχία, για να πεθάνουμε καλύτερα και ξεχνούμε να ζήσουμε. Δεν αξιοποιούμε πρότυπα, διότι μας κυριαρχεί το παρόν. Επιδιώκουμε ένα μέλλον, ξεχνώντας το παρελθόν μας. Αυτά αναδεικνύει η κρίση ακόμα κι αν είναι τεχνητή.
4) Η Ελληνική κυβέρνηση έχει εντάξει στο δυναμικό της διαπρεπείς ακαδημαϊκούς και διεθνείς προσωπικότητες. Σας έχει ζητηθεί από την ελληνική κυβέρνηση να δώσετε την γνώμη σας; Τι συμβουλή θα δίνατε στον Πρωθυπουργό;
Δεν λειτουργώ με κυβερνήσεις, αλλά με ανθρώπους. Οι άξιοι πολιτικοί έχουν συμβούλους του κλέους κι όχι της φήμης. Ως στοχαστής είμαι υπέρ των πρακτικών λύσεων, ως μαθηματικός των αποτελεσματικών κι ως στρατηγιστής των ανθεκτικών. Έχω μάθει να λειτουργώ με προβλήματα κι όχι λύσεις. Δίχως πολεμολογική αντίληψη δεν γίνεται κατανοητό το εξής νοητικό σχήμα: ακόμα και μια μικρή χώρα μπορεί να έχει υψηλή στρατηγική. Οι Έλληνες το έχουν αποδείξει κι η Ελλάδα το έχει υποστεί μόνο που πρέπει να υπάρχει πολιτική βούληση. Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να θέλουμε ό,τι θέλουμε. Η θέληση είναι η αρχή, μετά έρχεται η συμβουλή και το έργο.
5) Ποιες συμβουλές θα δίνατε στους Έλληνες πολίτες που νιώθουν απογοητευμένοι από την χώρα τους; Σε συνταξιούχους, άνεργους πτυχιούχους πανεπιστημίων και από που μπορεί να εμπνευστεί ένας λαός σήμερα που δοκιμάζεται;
Η πατρίδα είναι μία. Δεν είναι σαν τα κόμματα. Κι είναι αυτό που είμαστε, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ο λαός μας έχει αντοχές ως συλλογικότητα. Οι μονάδες μπορεί να δέχονται πιέσεις, αλλά αυτές δίνουν και την αξία του αγώνα μας. Κατά συνέπεια, η απογοήτευση δεν έχει νόημα. Η δοκιμασία δεν ήταν ποτέ κακή για το λαό μας και κάθε φορά γινόμαστε πιο ανθεκτικοί. Απλώς, ας μη ξεχάσουμε τα ελληνικά πρότυπα της ανθρωπότητας. Οι μάχες μας, οι μύθοι μας, οι γνώσεις μας δεν ήταν ποτέ μόνο για μας, αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Αυτή είναι κι η προσφορά του ελληνισμού. Δεν είμαστε εδώ για να πάρουμε αλλά για να δώσουμε εκτός από ένα πράγμα: την ελευθερία της σκέψης μας.
6) Τι ορίζετε ως Ελληνικότητα; Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει έναν Έλληνα που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και συναντάει πολλές εθνικότητες;
Για την ανθρωπότητα ο ελληνισμός είναι μήνυμα. Η αναζήτηση της παγκοσμιότητας είναι η διαφορά που κάνει την διαφορά. Η ελευθερία της σκέψης μάς χαρακτηρίζει από τον Προμηθέα. Ο Έλληνας δεν έχει να διαχωριστεί, διότι δεν διαχωρίζει, αυτό είναι το νοητικό σχήμα της φιλοξενίας. Ο ξένος των ξένων, αν θέλετε, είναι το στίγμα του ελληνισμού. Δεν αναζητά τη διαφορά, είναι διαφορετικός. Δεν αναζητά το ίδιο, διότι θέλει τη διαφορετικότητα. Ο Έλληνας είναι ταξιδιώτης του χρόνου. Το διαχρονικό στοιχείο τον χαρακτηρίζει. Λες και γνωρίζει ότι τα μεγαλύτερα ταξίδια είναι τα ακίνητα. Ως ακίνητοι άνθρωποι οι Έλληνες αποτελούν το δείγμα της ανθρωπιάς μέσα στο χρόνο της ανθρωπότητας.
Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=225454&cid=4
banner
