Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Πρωινή περιπέτεια...

Πριν από λίγο γύρισα από το εκλογικό κέντρο,όπου πήγα να αφήσω το χαρτί που μου έστειλαν για αναπληρωματικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής(κι όχι να ψηφίσω),έχοντας στο μυαλό μου τις απειλές της δικαστικής αντιπροσώπου, ότι θα με κάνει αναφορά επειδή δεν καθόμουνα εκεί, αλλά ήθελα να πάω στη δουλειά μου.
Φταίω που έκανα το κόπο να πάω να τους ενημερώσω και δε πήγα κατευθείαν στη δουλειά.
Βλέπετε δεν είχε καθόλου άτομα - αφού κανείς δε θέλει ή δε μπορεί να πάει για τη ψυχή του διαλυμένου μας κράτους - και δικαιολογημένη ως ένα βαθμό η αντίδρασή της και το καταννοώ,αλλά το να μου πει να βρω τους άλλους που δε πήγαν και που δε ξέρω καν ποιοι είναι και ούτε με ενδιαφέρει - ούτε είναι φυσικά στις υποχρεώσεις μου - πάει πολύ.
Να βάλει τους Αστυνομικούς να τους βρει.
Όπως στις αμέσως προηγούμενες Εθνικές εκλογές,όπου ήμουνα τακτικό μέλος και δε πήγα,έστειλε καλώς ο τότε δικαστικός αντιπρόσωπος την Αστυνομία σπίτι μου κι αναγκάστηκα να πάω.
Ας κάνει και τώρα έτσι.
Να στείλει την Αστυνομία στα χωράφια,στα μαντριά,στα σπίτια ή στα καφενεία να βρει αυτούς που πρέπει να πάνε.
Και στη τελική αν δε μπορούν,να το κλείσουν το μαγαζί.
Ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι θα είναι.

Έτσι κι αλλιώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πάσχει όπως λένε οι κακές γλώσσες από Αλτσχάϊμερ!!!! οπότε δεν ισχύει και δε θυμάται τίποτα από όσα υπέγραψε...........
Καλοοοοό εεεεέ για να είναι αληθινό!!!!

Περιττό να γράψω ότι δήλωσα μπροστά της αλλά και σε άλλους παρόντες μάρτυρες ΑΠΟΧΗ,θέλοντας να της τονίσω ότι πως μπορώ να κάθομαι και να βλέπω συμπατριώτες μου να ψηφίζουν μπροστά μου,αφού είμαι κάθετα αντίθετος με την σημερινή διαδικασία?
Θα μαλώσω,αφού αρπάζομαι πολύ εύκολα όταν υποτιμούν τη νοημοσύνη μου....

Δε νογάει όμως η κυρία,αλλά τα λεφτάκια της θα τα πάρει...