Υποσχέθηκα ανάρτηση για την Αγορά της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας,
όσα μπορώ να θυμηθώ. Μεγάλωσα μέχρι τα δώδεκα χρόνια σ' ένα σπίτι περίπου
απέναντι από την Αστυνομία και το σημερινό φούρνο του Γλυκού. Στο ισόγειο
ήταν το βιβλιοχαρτοπωλείο-ψιλικατζήδικο του Αντώνη Αδαμαντίδη (Κατριγάρη).
Η πίσω πλευρά του σπιτιού έβλεπε στο λάκκο. Τα βράδια μέσα από την άγρια
σκοτεινιά του λάκκου άκουγα γκιώνη και μπούφο, από τότε δεν ξανάκουσα
αυτά τα νυχτοπούλια. Στο λάκκο κατεβαίναμε πάντα πριν σκοτεινιάσει, μέχρι που κάποτε, σκαλίζοντας από δω κι από κει, βρήκαμε θαμμένα κιβώτια με όπλα, σφαίρες, χειροβομβίδες, απομεινάρια προφανώς της εποχής του εμφυλίου, ευτυχώς κάποιος μας είδε από ψηλά, μας φώναξε ν'ανεβούμε πάνω γρήγορα, έτσι αποφεύχθηκε μια τραγωδία, κλήθηκε η αστυνομία, δε μάθαμε τίποτα περισσότερο μετά...
Η ακτίνα δράσης μου σ'αυτή την ηλικία έφτανε περίπου μέχρι το σημερινό ταχυδρομείο,
απ' όπου θ'αρχίσει η περιγραφή μας. Εκεί όπου σήμερα η πιτσαρία, θυμάμαι το ρολογάδικο κάποιου ξένου, του Βαγγελάκη, και το μανάβικο του Ράμου, επίσης ξένου, ίσως να είχε και ταβέρνα. Απέναντι, όπως μου έχει πει η ΑΜΑΝΤΑ, είχε το μπακάλικο ο πατέρας της, Κυριακός Κυριακού. Αριστερά από την είσοδο του σπιτιού του Αντώνη Κύρκου το τενεκετζίδικο Πλασταρά (Λατσιού) και ίσως παλιότερα, δεν είμαι σίγουρος, το γιαουρτάδικο του Κλεόβουλου Δεληγιάννη. Απέναντι ο φούρνος του Στέλιου Μπάρμπα, και δεξιά, το θυμάστε σίγουρα, μέχρι πριν λίγα χρόνια το μπακάλικο-μανάβικο του Διαμαντού Διαμαντόπουλου, το παλιό ταχυδρομείο, το κουρείο του Μανόλη Αντωνιάδη, οι πρόσκοποι και με πρόσοψη προς τη σημερινή πλατεία το καφενεδάκι του Γιάννη Κυριακάκη και το μανάβικο του Αντώνη Μουχταρόπουλου. Πάνω απ' όλα αυτά τα καταστήματα το απέραντο σπίτι του παπα Θανάση Πλατσά, με είσοδο λίγο πιο αριστερά από το σημερινό STATUS και παραδίπλα άρχιζε ο λάκκος, τ'Τσισμέ η λάκκους..
Από δω ουσιαστικά ξεκινούσε η Αγορά, ένας δρόμος πιο δεξιά απ' το σημερινό, πιο κοντά στο καβάκι και στο Δημαρχείο. Από αριστερά πάντα μέχρι απέναντι από την αρχή της οδού Αγίας Θεοδώρας υπήρχε μια σειρά κτιρίων (πίσω από τα κτιρια ξεκινούσε ο λάκκος), δεν ξέρω αν ήταν ιδιωτικά ή δημόσια, θυμάμαι εκεί το μπακάλικο του Κίμωνα Κομψελίδη και το συνεταιρικό κουρείο του Πέτρου Γλυκού και του Σούλη Λιόλιου. Επάνω απ'αυτά τα καταστήματα στεγάζονταν η Δημαρχία, η Αστυνομία και τα ΤΕΑ. Συνεχίζοντας μέχρι τη σημερινή Αστυνομία με τη σειρά το περίπτερο των αδελφών Αβράμπεκη, νεότερο αυτό, παραδίπλα το γιαουρτάδικο του Κλεόβουλου Δεληγιάννη, οι στάβλοι των οικογενειών Γλυκού απέναντι στα σημερινά σπίτια τους, το σπίτι της γιαγιάς Ρίνας Σαμαρά και τέλος το σπίτι όπου πέρασα τα χρόνια του δημοτικού σχολείου.
Γυρίζοντας πίσω, εκεί όπου σήμερα το φαρμακείο, ήταν το ιατρείο του Κουτρούμπα, στη θέση του χρυσοχοείου το κατάστημα Υφάσματα-Νεωτερισμοί του Ανέστη Μπουσμαλή, κατόπιν ένα άνοιγμα που οδηγούσε στο σπίτι του Δημητράκη Τσαμπούρη, δίπλα το μπακάλικο του Κυριάκου Δούλια και το καφενείο του Κλέανδρου Δούλια, εκει όπου ο Γιώτης. Αμέσως μετά ένα ανηφοράκι προς το σπίτι του Μενέλαου Παπαδημητρίου (Μινέκα), ο οποίος από κάτω, πίσω ακριβώς απ'το καβάκι, διατηρούσε καφενειο, εκεί επίσης ήταν το ζαχαροπλαστείο-γιαουρτάδικο του Κλεόβουλου Δεληγιάννη, αμέσως μετά το καφενείο του Γιάννη Κόνιαρη (Γκαγκάνα) και πιο πάνω στα σκαλάκια το κουρείο του Βασίλη Κομπατσιάρη και το ιατρείο του Μέρκου Παπαθεοδώρου. Ανεβαίνοντας τα σκαλάκια αριστερά το μπακάλικο του Αχιλλέα Σιούμη και πιο πάνω το καφενείο του Αντώνη Μπουρανή.
Κατηφορίζοντας πάλι στην πλατεία, από τη δεξιά πλευρά της σημερινής Δημαρχίας κρεοπωλείο Μανόλη Γκολυλιόβα, μπακάλικο Θανάση Γκουλιόβα, κουρείο Θωμά Δούλια, μανάβικο Αντώνη Μουχταρόπουλου, μπροστά το περίπτερο του Αντώνη Κομπατσιάρη (Μπουρμπούλα) και παραδίπλα καφενείο Γιάννη Κόνιαρη (πριν μεταφερθεί στα σκαλάκια), μανάβικο Κώστα Τσιάμη και αργότερα Αντώνη Μουχταρόπουλου, και στη γωνία, όπου σήμερα το σουβλατζίδικο, ήταν το κουρείο του Θανάση Δ. Λιόλιου (Μπαμπάλα). Πίσω απ'το κουρείο, στην αρχή του δρόμου, το κατάστημα τυροκομικών του Βασίλη Παπαοικονόμου. Απέναντι, στο σπίτι του Καλτέκη επάνω στεγαζόταν το ταχυδρομείο, πριν μεταφεθεί κάτω απ' το σπίτι του παπα Θανάση Πλατσά. Στο σημερινό κατάστημα Καλτέκη λειτουργούσε το καφενείο του Πέτρου Ι. Γλυκού. Εδώ που είναι το σπίτι του Γιάννη Μπιτσιάνη ήταν αλάνα, η χαρά των παιγνιδιών μας και απέναντι το τσαγκάρικο του Θάνου Παπακίπη. Παρακάτω στη γωνία το μπακάλικο του Μανόλη Γλυκού και δίπλα το κουρείο του Πέτρου Γλυκού. Στη συνέχεια τα σπίτια των οικογενειών Γλυκού και απέναντι από τη σημερινή Αστυνομία μια μικρή αλάνα πάλι για το παιγνίδι μας.
Όταν γκρεμίστηκαν τα παλιά κτίσματα αριστερά και δεξιά του δρόμου της Αγοράς, κτίστηκαν το σημερινό Δημαρχείο και το σπίτι του Κίμωνα Κομψελίδη, όλα τα μικρομάγαζα μεταφέρθηκαν ή έκλεισαν. Εδώ όπου σήμερα το ζαχαροπλαστείο του Χρίστου Τσιουμτσιούδα μεταφέρθηκαν το παντοπωλείο του Κίμωνα Κομψελίδη και δεξιά το ζαχαροπλαστείο του Δεληγιάννη, το οποίο, όπως περιγράψαμε, είχε γυρίσει όλη την Αγορά. Εκεί μεταφέρθηκε και το πρακτορείο του ΚΤΕΛ από το καφενείο Σαμαρά, όταν άνοιξε η πλατεία.
Δεν πρόλαβα τα χασαπιά (τα σφαγεία), ήταν λίγο πιο μπροστά από το αθάνατο καβάκι.
Εδώ τελείωσε το οιδοιπορικό στην Αγορά του ΑΠΟΥΡΩ, στην Αγορά των αρχών της δεκαετίας του '60. Από το '62 και μετά,όταν παραδόθηκε το κτίρο της Δημαρχίας, χρόνο με το χρόνο συνεχίζονται τα έργα διαπλάτυνσης, ας αναλάβει νεότερος να σας ξεναγήσει. Αν παρέλειψα κάτι, αν κάπου έκανα λάθος, ας με διορθώσει κάποιος παλιός που μας διαβάζει. Οι νεότεροι ρωτήστε τους δικούς σας, κάτι θα θυμούνται κι εκείνοι.
