Μια ιστορία θα σας πω, που λέγεται πως είν’ αληθινή. Αφορά έναν ξένο βασιλιά κι ένα ελληνικό δένδρο, και πώς αυτός ο τύραννος βασιλιάς γλυκάθη από το δένδρο τούτο κι αλλάχθη, σε σημείο που ο ρους της ιστορίας να κινδυνεύσει ν’ ανατραπεί εξαιτίας της γοητείας π’ άσκησε το δένδρο στον βασιλιά! Ο βασιλιάς ήταν ο Ξέρξης και το δένδρο ο πλάτανος.
Το μεγαλείο του πλατάνου στ’ αρχαία χρόνια το γνωρίζουμε. Ήταν το σύμβολο της μεγαλοφυίας για τους Αθηναίους, έτσι που οι αρχαίοι φιλόσοφοί τους καθόντουσαν από κάτου του (στον ίσκιο του) όταν είχαν διάθεση ν’ αγορεύσουν. Γενικότερα, ο πλάτανος ήταν το δένδρο που συγκέντρωνε ανθρώπους, που τους μάζευε στη σκιά του, και τούτο εκτιμώνταν πολύ, κι είχε γι’ αυτό, για την αξία του ν’ αγκαλιάζει ανθρώπινες ψυχές, μιαν ιδιαίτερη τιμή στους αρχαίους Έλληνες, κι ιδιαίτερα στους Αθηναίους. Αυτή του την εμορφάδα την ένοιωσε, ώ του θαύματος!, και ο δικτάτορας βασιλιάς της Περσίας, ο Ξέρξης, όταν ήλθε στη χώρα μας με τον πανίσχυρο και πολυπληθή στρατό του για να την καταχτήσει. Μαλάκωσε όμως η ψυχή του με το κοίταγμα του πλατάνου κι εγίνη έρμαιός του!
Η Περσία δεν είχε πλατάνους. Πρώτη φορά είδε πλάτανο ο Ξέρξης περνώντας τον Ελλήσποντο, στη χώρα μας. Κι έμεινε άναυδος. Έκπληκτοι οι συνοδοί και οι στρατηγοί του είδαν τον σκληροτράχηλο κι αιμοσταγή βασιλιά τους να εκδηλώνει αισθήματα και να μαγεύεται από ένα δένδρο! Το ερωτεύτηκε θαρρείς, σαν όλος ο κόσμος του να σταμάτησε σε αυτό! Ακινητοποιήθηκε μπροστά του, αυτός και το ένα εκατομμύριο στρατός του, αποτίοντας φόρο τιμής στο φοβερό τούτο αντικείμενο, το οποίο ανήγαγε σε ιερό δένδρο. Το στόλισε με όλα τα κοσμήματα της αυλής του, που τα πήρε από τους άρχοντες, τις αρχόντισσες και τις παλακίδες, φορτώνοντας τόσο τα κλαδιά του που λύγισαν από τα στολίδια. Τρελάθηκε, ξεμωράθηκε! Στο τέλος διακήρυξε το δένδρο αυτό, τον πλάτανο, ως θεά κι όρισε ότι ως τέτοια ήταν άξια νάναι σύζυγός του. Είχε ακινητοποιήσει τα στρατεύματά του εκεί και κινδύνευε μάλιστα η εκστρατεία του στην Ελλάδα να ματαιωθεί εξαιτίας αυτού του δένδρου! Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια από τους Πέρσες υπουργούς και στρατηγούς για να “ξεκολλήσει” ο Ξέρξης από τον πλάτανο, και τούτο επιτεύχθηκε μόνον όταν πείστηκε ότι στο γυρισμό θα το αντάμωνε και μάλιστα θα εγκαθιστούσε εκεί έδρα του βασιλείου του (εάν, φυσικά, νικούσε τους Έλληνες!) Μετέφερε μολοντούτο τον πλάτανο στην Περσία, για να διαιωνίσει εκεί τη χάρη του, τη χάρη της θεάς που εγκατέλειψε στην Ελλάδα και την οποία δεν ξέχασε ποτέ, ανακήρυσσοντάς το ιερό δένδρο της Περσέπολης, την οποία θα οικοδομούσε.
Τα μηνύματα της ιστορίας πολλά, αφήνονται στον καθένα, κατά τη θεώρησή του, να τα εξάγει…
(στη φωτογραφία: μνημειακός πλάτανος στην πλατεία της Τσαγκαράδας στο Πήλιο, που υποβαστάζονται οι τεράστιοι κλάδοι του από κολώνες! – αρχείο Αντώνιου Β. Καπετάνιου).
.
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο http://biokipos.blogspot.comhttps://dasarxeio.com/
