Όταν στο σύστημα αυτό, οι πλασματικές ανάγκες απογειώνονται και για να μας πείσουν ότι είναι
αντικειμενικές, μας
βομβαρδίζουν με διαφημίσεις, με την επικουρική συνδρομή
της βιομηχανίας του θέματος και
του << λάιφ στάιλ >>, τότε εύκολα κάνεις << ΒLACK FRIDAY >>.
Το έδαφος έχει στρωθεί
σε ανύποπτο χρόνο από τον καιρό που μπουσουλούσαμε και ας λένε υποκριτικά και φαρισαϊκά
κάποιοι ότι είναι ελευθερία επιλογής.
Η μονή ελευθερία που υπάρχει είναι, να είσαι καταναλωτής
και πάνω σε αυτό να οικοδομήσεις την συνείδηση σου, γιατί τα μονοπώλια και οι
πολυεθνικές πρέπει να μεγιστοποιούν κέρδη τους, να διευρύνουν τον κύκλο της
κεφαλαιοκρατικής αναπαραγωγής.
Ο υπάκουος καταναλωτής
που θέλουνε, προσωρινά είναι εδώ.
Είναι αυτός που θα χλευάζει της απεργίες, θα
της υποτιμάει, θα απαξιώνει σαν κάτι παρωχημένο της λαϊκές κινητοποιήσεις, τους
αγώνες του λαού για καλύτερη ζωή, ζωή με δικαιώματα. Είναι αυτός που μέσα από
την λήθη της ιστορίας, θα υιοθετεί άκριτα μεταφυσικές προσεγγίσεις κα αναλύσεις
για την κοινωνική – ιστορική εξέλιξη. Είναι αυτός που μεταφράζει την φτώχεια,
την εξαθλίωση σαν φυσικό φαινόμενο, που ρίχνει της ευθύνες στο θύμα και όχι στο
σύστημα του κέρδους και του ανελέητου ανταγωνισμού. Είναι αυτός που δεν
<<ασχολείται>> με την πολιτική και νομιμοποιεί την πολιτικοποίηση
της απολιτικοποίησης, προσαρμόζοντας πλήρως την προσωπικότητα του ατόμου και
την συνείδηση στις επιταγές του κυρίαρχου συστήματος, που αναζητεί άβουλους, παθητικούς
ανθρώπους, που θα αποθεώνουν τον εγώ και το << μετρικό >> τους.
Σε αυτό το
πολιτικοοικονομικό πλαίσιο γαλουχήθηκε ο άνθρωπος που θα καθίσει, έκατσε, στις
ουρές του << ΒLACK FRIDAY>> και η κριτική δεν γίνεται
στον άνθρωπο, αλλά σε ένα σύστημα που μέσω του πολιτικού του προσωπικού που το διαχειρίζονται,
εκπαιδεύουν – θέλουν τέτοιους ανθρώπους, αναπαράγοντας την ιδεολογία της
<< ελεύθερης> αγοράς από τα γεννοφάσκια μας, από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια,
που έχουν μετατραπεί σε υποκείμενα αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Ο άνθρωπος έρμαιο των μεγάλων
ουρών των μονοπωλίων και πολυεθνικών πάντα γίνεται θύμα κάποιας προπαγανδιστικής
<< ουράς >>.
Στις ουρές ο σοβιετικός
πολίτης και οι λαοί των πρώην σοσιαλιστικών
χωρών, λένε κάποιοι, για να πάρουν το ψωμί, το γάλα, κ.α. Και ας είχαν
τεράστιες υπαίθριες αγορές που ο λαός προμηθευόταν όσα τρόφιμα ήθελε, αγορές που αξιοποιούνται σήμερα και της εκμεταλλεύονται μεγάλα επιχειρηματικά – καπιταλιστικά
συμφέροντα.
Έτσι έπρεπε
και πρέπει να καθιστή στα μάτια των λαών του καπιταλιστικού κόσμου ο
σοσιαλισμός, να πείσει με οποιοδήποτε μέσο ότι δεν μπορεί να υπάρχει ένα σύστημα ανώτερο
από τον καπιταλισμό.
Και έδινε και δίνει η προπαγάνδα για να
αναδεχθεί δήθεν η χαμηλή στάθμη ποιότητας ζωής των λαών στον σοσιαλισμό και ας εξάλειψαν τα σοσιαλιστικά
συστήματα την πείνα, την φτώχεια, την ανεργία,
την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα , παρείχαν μόρφωση υψηλού επιπέδου δωρεάν για όλο
τον λαό , υγεία, ελεύθερο χρόνο που αξιοποιούνταν με πολιτισμικά κίνητρα.
Και την ίδια ώρα που πειθόμαστε με βερμπαλισμούς
για τον δήθεν αντικοινωνικό χαρακτήρα των σοσιαλιστικών συστημάτων, την βαρβαρότητα
που βρίσκεται διπλά μας, την αντιμετωπίζουμε σαν δεδομένη, απενεχοποιώντας το σύστημα, της διαχρονικές πολιτικές διαχείρισης του, που
φτωχοποίησαν - εξαθλίωσαν μαζικά εργαζόμενους, λαϊκά στρώματα, για την
αυξανόμενη κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών.
Η βαρβαρότητα αυτή, που
κάνουμε πως δεν βλέπουμε, βρίσκεται στις
ουρές των χιλιάδων ανθρώπων που τρέφονται από συσσίτια σε όλη την χώρα, στις ουρές
των ΟΑΕΔ όπου οι άνθρωποι με το άγχος στο στόμα ψάχνουν απεγνωσμένα μια δουλειά, στις διάφορες ουρές της λαϊκής
ταλαιπωρίας που εξυγιαίνεται το καπιταλιστικό κράτος για τα κέρδη των λίγων.
Σε ένα κόσμο αντιθέσεων και αντιφάσεων που οξύνονται
καθημερινά, γεννιούνται τα λαϊκά
πρόβλημα, οι λαϊκές δυστυχίες, ρίχνουν
την χρυσόσκονη των << BLACK FRIDAY>>, για να συγκαλύψουν της μαύρες μέρες μας, στην άχαρη και
μονότονη ζωή στον καπιταλισμό, με φτώχειες και ανασφάλειες.
Η βιτρίνα
του καπιταλισμού πάντα θάμπωνε και αναπαρήγαγε της μεγαλύτερες αυταπάτες και ψευδαισθησίες
για ένα σύστημα που το μόνο που είσαι << ελεύθερος >> είναι να το <<υμνείς>>
και στην χειρότερη να μην μιλάς, να κοιτάς την πάρτη σου, την δουλειά σου.
Να αναγορεύεις σε <<άξιους>> τα μεγάλα καπιταλιστικά
μυαλά του αδηφάγου κέρδους, να ρίχνεις ευθύνες στον άνεργο, τον φτωχό για την κατάσταση του, να θεωρείς
πρότυπο, πετυχημένο, αυτόν που έχει σπίτια, εξοχικά, μεγάλες καταθέσεις, να
μη μιλάς, να σκύβεις το κεφάλι, να εργάζεσαι
χωρίς ενστάσεις και έτσι και εσύ θα μπορέσεις, να αποκτήσεις μια <<άνετη>>
ζωή, απολαμβάνοντας υλικά αγαθά πάσης φύσεως, που θα σε καταδεικνύει η αγορά.
Αυτή είναι η μόνη ελευθερία
που δίνει το σύστημα, αποτελεί κεκαλυμμένη ιδεολογική γραμμή αποχαύνωσης,
προσπερνά εσκεμμένα της νομοτέλειες του οικονομικού συστήματος και της
πολιτικές διαχείρισης του και οποιαδήποτε
φωνή αμφισβήτησης του, θεωρείται ξεπερασμένη, γραφική, προϊόν μιας άλλης εποχής
και ας μην άλλαξε ο καπιταλισμός τα τελευταία 100 χρόνια και βαλε, από τότε που
μπήκε στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξης του και πέρασε στην αντίδραση.
Ο καπιταλισμός είναι
ένας γίγαντας με γυάλινα πόδια, η παραπέρα διαιώνιση του θα δυσκολεύει της ζωές των λαών. Όσα ψέματα και ψευδαισθήσεις αναπαράγει, ο
καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος,
η φτώχεια, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, που είναι το οξυγόνο για να ζει σήμερα
το σύστημα αυτό, δεν μπορεί να είναι το μέλλον των λαών.
Και πολλοί και αρκετά
σύντομα από αυτούς που θα βρεθούν η βρέθηκαν στις ουρές των << BLACK FRIDAY>>, θα έρθει η
στιγμή που θα τον αμφισβητήσουν και θα συντρίψουν τους μηχανισμούς χειραγώγησης και συντήρησης του και θα γίνουν
φορείς, κοινωνικά ριζοσπαστικά υποκείμενα της νέα κοινωνίας, της σοσιαλιστικής –
κομμουνιστικής κοινωνίας, για την ζωή και τον άνθρωπο.
Γιατί καμιά συνείδηση
δεν μένει αμετάβλητη, κάτω από προϋποθέσεις μετατρέπεται σε φλογερή δύναμη
ανατροπής και σήμερα οι προϋποθέσεις υπάρχουν και βρίσκονται στον αγώνα με το ταξικό κίνημα το ΠΑΜΕ, στην συμπόρευση με τους κομμουνιστές, το ΚΚΕ.
Σαββίδης Παναγιώτης
