Πόσο «ελεύθερος» μπορεί να είναι κάποιος, που «δέθηκε» με τα «δεσμά» του γάμου;
Μέσα στα όσα είπαμε για το ότι, οι εντολές του Θεού όχι απλώς δεν μας στερούν την
ελευθερία μας, αλλά μας οδηγούν σε πραγματική ανάσταση ελευθερίας, κάνουμε μια πολύ σύντομη αναφορά και στα τόσο παρεξηγημένα δεσμά του χριστιανικού γάμου.
Πόσο «ελεύθερος» μπορεί να είναι κάποιος, που «δέθηκε» με τα «δεσμά» του γάμου; Το ίδιο ερώτημα «βασανίζει» και τον ορθόδοξο Αμερικανό συγγραφέα Φράνκ Σέφερ. Ο Σέφερ, στο θαυμάσιο βιβλίο του «Χορεύοντας μόνος», σχολιάζει την πιο συνηθισμένη ευχή, που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί. Αντί για «καλημέρα» λένε· «Να έχεις μια όμορφη μέρα!» Και εξηγεί, ότι εδώ η λέξη όμορφη, για τους Αμερικανούς, (και όχι μόνο γι’ αυτούς) σημαίνει ανέμελη και ελεύθερη! Χωρίς σκοτούρες, χωρίς πολλές δεσμεύσεις και μπελάδες. Μετά από μια τέτοια ερμηνεία, φαίνεται αυτονόητο, ότι κάποιος που σέβεται τον ευλογημένο θεσμό του γάμου, κάποιος που θέλει να έχει μια ευλογημένη οικογένεια, ποτέ δεν είναι δυνατόν να ζήσει έστω και μια «όμορφη», ανέμελη και ελεύθερη μέρα!…
Και αναρωτιέται ο εν λόγω συγγραφέας• «Πώς μπορείς να έχεις μία «όμορφη» μέρα, όταν είναι γεμάτη ευθύνες, θυσία για τους άλλους και ανιδιοτέλεια; Πώς μπορείς να έχεις μια «όμορφη» μέρα, όταν πρέπει να δίνεις και καμιά ξυλιά στα παιδιά σου όταν ατακτούν; Να τα κρατάς στα γόνατά σου; Να εγκαταλείπεις φιλοδοξίες και καριέρα, για να μείνεις στο σπίτι με τα παιδιά; Πώς μπορείς να έχεις μια «όμορφη» μέρα, αν πρέπει να μένεις πιστός στην ίδια γυναίκα, τη σύζυγό σου, – και μάλιστα – όταν πια δεν είναι σαν τη ζωγραφιά, που έχεις κολλήσει πάνω από τον πάγκο σου στο γκαράζ;…
Η πραγματική αγάπη θέλει πειθαρχία. Ο γνήσιος γάμος θέλει πειθαρχία. Η αληθινή ζωή θέλει πειθαρχία. Η πειθαρχία όμως δεν είναι διασκέδαση. Δεν είναι «όμορφη». Πώς, λοιπόν, μπορείς να έχεις μια «όμορφη» μέρα, όταν πρέπει να ζεις μια ζωή, γεμάτη πραγματική αγάπη για την ή τον σύζυγό σου και τα παιδιά σου, που…κοστίζει τόσο ακριβά;» Πολύ λογική φαίνεται η απορία του Σέφερ. Τελικά, μήπως ο ευλογημένος γάμος είναι κι αυτός φυλακή και στέρηση της ελευθερίας μας; Μήπως έχει δίκιο ο Αμερικανοεβραίος διανοούμενος Γκορ Βιντάλ, όταν λέει ότι «όλα είναι αποτέλεσμα της συνομωσίας, που έκανε τον άνδρα και τη γυναίκα δέσμιους της χριστιανικής εφεύρεσης, που λέγεται ‘γάμος’»; Ευτυχώς, υπάρχουν κάποιοι (και δεν είναι λίγοι), που επιμένουν να αναζητούν την αληθινή ομορφιά της οικογενειακής ζωής. Όλοι αυτοί κλείνουν πεισματικά τα αυτιά τους σε όλα τα εξυπνακίστικα συνθήματα, που ζητούν -δήθεν -«απελευθέρωση», από τα -δήθεν- τυραννικά δεσμά του γάμου. Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε κάτι, πού είπε ένας σημερινός άνθρωπος, ο τραγουδοποιός Διονύσης Τσακνής.
Πριν από αρκετό καιρό, κάποιος δημοσιογράφος τον ρώτησε: -Σε λίγους μήνες περιμένεις το τέταρτο παιδί σου. Νομίζω, πως ο τρόπος ζωής, που προκύπτει από το επάγγελμα σου, σου δίνει την ελευθερία να ζεις άνετα και έντονα τη ζωή σου (ταξίδια κλπ.). Επομένως το να κάνεις τέσσερα παιδιά, δείχνει άνθρωπο, που – αν μη τι άλλο – δεν είναι φιλοτομαριστής.
Και ο τραγουδοποιός απάντησε·
-Σε πληροφορώ ότι ουδέποτε σκεφτήκαμε με τη γυναίκα μου να διακόψουμε μια κύηση, για να μη χάσουμε εμείς κάποιες από τις ελευθερίες μας. Με τα παιδιά η ζωή μας έχει καλυτερέψει. Δεν έχει στριμωχτεί.
Η επόμενη ερώτηση του δημοσιογράφου ήταν
¬· Με την σύγχρονη σημασία των όρων «ευτυχία» και «νίκη», που βάζεις τον εαυτό σου; Στους νικητές ή στους χαμένους;
Και ο τραγουδιστής, ξεφτιλίζοντας την εγωιστική εκδοχή των λέξεων «ευτυχία» και «νίκη» απάντησε• Μα φυσικά ανήκω σ’ αυτούς, που θεωρούνται «χαμένοι»! Αλλά αυτό δεν με πειράζει. Την είδαμε την «νίκη». Όπως την εννοούν! Η «νίκη» γι’ αυτούς είναι σπαρμένη με πτώματα. Γι’ αυτό προτιμώ την «ήττα». Τουλάχιστον αυτή έχει μια λεβεντιά. Μια λεβεντιά, που συνήθως οι τέτοιου είδους «ελεύθεροι νικητές» δεν την έχουν. Ευτυχώς, λοιπόν, που είμαι με τους «χαμένους». Αν ήμουν με τους «νικητές», θα ζούσα πολύ πιο πλούσια, και χωρίς καμιά αγωνία για τα παιδιά μου. Μια τέτοια όμως «ελευθερία» δεν θα ήταν ζωή! Να λοιπόν, που υπάρχει και «ελευθερία», που δεν έχει καμιά σχέση με την αληθινή ζωή. Πρόκειται για μια «ελευθερία», που από μακριά βρωμάει…φυλακή! Βρωμάει…κλουβί εγωισμού! Είναι η «ελευθερία» της λεγόμενης «γκλαμουράτης» ζωής, μιας δήθεν ζωής, μιας ψευτοζωής «γεμάτης» συνήθως με…άδεια μπουκάλια και με ακόμη πιο άδειες καρδιές! Όμως μια άδεια καρδιά, φυλακισμένη στο μπουντρούμι του εγωισμού της, δεν μπορεί να χαίρεται ούτε την ζωή ούτε την ελευθερία της! Μακάριος ο άνθρωπος, που βλέπει τον ευλογημένο γάμο σαν μια ευκαιρία να…βγει από τον εγωισμό του και να ανοιχτεί στην ελευθερία της αγάπης! Να γεμίσει, δηλαδή, την καρδιά του με μια αγάπη, που έχει πρότυπο της όχι…τα φτηνά «ρομάντζα» της τηλεόρασης, αλλά κάτι ασύγκριτα υψηλότερο: την μέχρι θανάτου αγάπη του Χριστού για την Εκκλησία Του!
Δεν θα προσθέσουμε τίποτε άλλο στα λόγια του νεαρού καλλιτέχνη. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι, που βλέπουν το γάμο και την οικογένεια, όχι σαν κλουβί φυλακής, αλλά σαν άσκηση και εργαστήριο της μόνης αληθινής αγάπης και ελευθερίας!
(Αρχιμ.Βαρνάβα Λαμπρόπουλου. «Αναζητώντας ελευθερία». Ι.Μ. Προφήτου Ηλιού-Πρέβεζα)
