Έγραφε ο Πυθαγόρας (ο στιχουργός, όχι ο αρχαίος) στις αρχές του ’70 και ερμήνευσε με το μοναδικό του τρόπο, ο Άγιος Στέλιος Καζαντζίδης, προστάτης των οδοιπόρων και των νταλγκαδιασμένων:
«Ποτέ δεν έκανα κακό, όμως απλούστατα εγώ
είμαι ένας άτυχος και παρεξηγημένος»
είμαι ένας άτυχος και παρεξηγημένος»
Σε αυτό το «απλούστατα» μένω. Στην απλότητα και την ευκολία με την οποία επιλέγουμε ταμπέλες για τους συνανθρώπους μας. Αυτό το άτιμο το μυαλό θέλει πρώτα να κάνει μια στάση στο κακό, στο πονηρό και στο ύπουλο και μετά να κατασταλάξει κάπου πιο στέρεα και λογικά. Ο –έστω και ασυνείδητος- φθόνος, η ανταγωνιστικότητα και η ασφάλεια της κριτικής μπορούν να γίνουν τα συνηθέστερα, τα βασικά συστατικά της μικροαστικής μας νοοτροπίας.
Θα μου πεις, εγώ για τον Κενάν θέλω να διαβάσω. Για τον Κενάν διαβάζεις. Γιατί εδώ δεν πρόκειται να σου μιλήσω για δύναμη, τεχνική κατάρτιση, ταχύτητα. Δε θα σου μιλήσω με αριθμούς, με ποσοστά, με διαγράμματα. Θα σου πω μόνο πράγματα που ξέρω. Γιατί μπορεί να ακούγεται αρκετά τετριμμένο, αλλά εδώ φιλοξενείται ο Κενάν, όχι ο Μπαργκάν. Φιλοξενείται ο άνθρωπος που σφύζει από αισιοδοξία και καλή διάθεση, όχι ο επαγγελματίας αθλητής που ζει μονολιθικά, προσηλωμένος στον επόμενό του στόχο, στις διακρίσεις και την μεγάλη καριέρα.
Μια πενταετία παραμονής στη μικρή, αποστολική μας πόλη είναι υπεραρκετή για να θεωρείται πλέον δικό μας παιδί και ως τέτοιο να αντιμετωπίζεται από όλους τους φίλους της Βασίλισσας. Σ’ αυτό το διάστημα έχει προλάβει να δοκιμάσει χαρές και λύπες με την ομάδα, έχει κάνει καλούς φίλους, αλλά έχει προκαλέσει αντιδράσεις και σχόλια από όσους περιορίζονται μάλλον μόνο στο φαίνεσθαι. Πολλοί θεωρούν πως είναι απόμακρος, πως είναι -ή θέλει να εμφανίζεται πως είναι- σκληρός, δύστροπος, ένα ακόμα ντεμέκ «κακό παιδί» σύμφωνα και με τις επιταγές του υπερατλαντικού μάρκετινγκ.
Λένε ακόμα πως αυτό που βλέπεις είναι αυτό που παίρνεις. Μαλακίες. Παίρνεις αυτό που μπορείς να πάρεις ή αυτό που έχει ο άλλος να σου δώσει. Η αλήθεια ξέρεις ποια είναι; Η αλήθεια είναι πως ο Κενάν Μπαργκάν είναι απροσδόκητα ντροπαλός και αιφνιδιαστικά καλός συζητητής. Είναι από τους ανθρώπους που προτιμούν να ακούν όταν νιώθουν πως δεν έχουν κάτι να πουν.
Εμείς γνωρίσαμε έναν αθλητή ζωντανό, με ειλικρινές χαμόγελο και τίμιο βλέμμα. Έναν νεαρό που επιλέγει το δρόμο που θέλει να ακολουθήσει μόνος του, χωρίς να περιμένει το ρεύμα να τον οδηγήσει τυχαία. Έναν άνθρωπο φύσει ευγενικό και πειθαρχημένο που όσες ώρες κι αν χρειάστηκε να «περιπλανηθεί» στα χωράφια της περιοχής, δε δυσανασχέτησε δευτερόλεπτο, δίνοντας στον Γιάννη και τη Σταυρούλα την ευκαιρία να τον αντικρύσουν και να τον «αιχμαλωτίσουν» με στυλ… arive.
Εξάλλου, στον μακεδονικό κάμπο, οι θολές γραμμές του πρωινού ορίζοντα είναι ικανές να δημιουργήσουν οφθαλμαπάτες και ψευδαισθήσεις. Τα σαλόνια της Super League μπορούν να δώσουν τη θέση τους σε σπαρμένα χωράφια και τα βάρη του γυμναστηρίου και των υποχρεώσεων να μετατραπούν με μαγικό τρόπο σε βαριά γεωργικά μηχανήματα.
Αυτή είναι άλλωστε η γοητεία της τέχνης και του αθλητισμού. Η δυνατότητα που σου δίνεται να δημιουργείς με φθαρτά στοιχεία, επιτεύγματα με αύρα αιώνια.
Ευχαριστούμε τον Kenan Bargan για την άψογη συνεργασία και του ευχόμαστε πάντα επιτυχίες σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο.
Δείτε φωτογραφίες εδώ
arive.gr
