Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, «σκληρές διαπραγματεύσεις» και «κόκκινες γραμμές»
Γράφει ο Προκόπης Κωφός
Όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου δεσμεύτηκε πως
δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες. Με βάση αυτή τη δέσμευση, δεν μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε πως και η δέσμευση των αποθεματικών των δημοσίων οργανισμών που επιχειρεί η κυβέρνηση δεν είναι μονομερής ενέργεια; Δεν μπορούμε να υποθέσουμε σχεδόν με βεβαιότητα πως η πρόσφατη πράξη νομοθετικού περιεχομένου της κυβέρνησης για τη δέσμευση των αποθεματικών των δημοσίων οργανισμών προέκυψε μετά από συνεννόηση και γιατί όχι μετά από υπαγόρευση των «θεσμών»; Είναι τυχαίο πως το πρώτο επιχείρημα που πρόβαλε η κυβέρνηση για να στηρίξει το μέτρο αυτό είναι πως και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ολλανδία, ισχύουν ανάλογες ρυθμίσεις; Ποιος υπαγόρευσε σε ποιον τη σχετική ρύθμιση;
δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες. Με βάση αυτή τη δέσμευση, δεν μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε πως και η δέσμευση των αποθεματικών των δημοσίων οργανισμών που επιχειρεί η κυβέρνηση δεν είναι μονομερής ενέργεια; Δεν μπορούμε να υποθέσουμε σχεδόν με βεβαιότητα πως η πρόσφατη πράξη νομοθετικού περιεχομένου της κυβέρνησης για τη δέσμευση των αποθεματικών των δημοσίων οργανισμών προέκυψε μετά από συνεννόηση και γιατί όχι μετά από υπαγόρευση των «θεσμών»; Είναι τυχαίο πως το πρώτο επιχείρημα που πρόβαλε η κυβέρνηση για να στηρίξει το μέτρο αυτό είναι πως και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ολλανδία, ισχύουν ανάλογες ρυθμίσεις; Ποιος υπαγόρευσε σε ποιον τη σχετική ρύθμιση;
Η συγκεκριμένη ρύθμιση αποκαλύπτει πως και η τωρινή κυβέρνηση συνεχίζει στον ίδιο δρόμο με τις προηγούμενες. Αναζητά και αποδέχεται τις «μεταρρυθμίσεις» και τα «μέτρα» που επιβάλουν οι αναγκαιότητες για την επιτυχία της πολιτικής της, πολιτικής που συνίσταται στην αποπληρωμή του χρέους, στη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ και στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Η αντιμετώπιση των πραγματικών και ουσιαστικών προβλημάτων των εργαζομένων, ανεργία, μειωμένοι μισθοί, μειωμένες κοινωνικές παροχές, εργασιακά δικαιώματα στο ναδίρ, είναι σχεδόν αυτονόητο πως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προωθούμενη πολιτική και παραπέμπεται ουσιαστικά στη Δευτέρα Παρουσία!
Ένα μέρος των «μεταρρυθμίσεων» και των «μέτρων» αυτών δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνεισφορά των «εταίρων» μας να βοηθήσουν για να στεφτεί με επιτυχία η κοινή πολιτική των πρώην, των νυν και των «εταίρων», να αποπληρωθεί το χρέος, να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη και να επιτευχθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, ενώ τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα των εργαζομένων και των ανέργων θα θεριεύουν τόσο περισσότερο, όσο θα καταγράφει «επιτυχίες» η προωθούμενη από την κυβέρνηση και τους εταίρους κοινή πολιτική.
Οι «σκληρές διαπραγματεύσεις» και οι «κόκκινες γραμμές» είναι μια κοροϊδία. Και τα δύο μέρη, κυβέρνηση και «εταίροι», έχουν θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα κοινούς στόχους, την καταστροφική για τους εργαζόμενους πολιτική της αποπληρωμής του χρέους, της παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Απλά τώρα, τις «απαραίτητες» «μεταρρυθμίσεις» και τα «αναγκαία» «μέτρα» που «υπαγόρευε» στους προηγούμενους η «τρόικα» για να επιτευχθούν αυτοί οι κοινοί στόχοι, τώρα τα «υπαγορεύουν» οι «θεσμοί» σε βάρος πάντα των συμφερόντων των εργαζομένων.
Προκόπης Κωφός
