"Οι συλλογικές ευθύνες των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Χώρα είναι τεράστιες και δύσκολα αναστρέψιμες:
εκμαύλισαν την κοινωνική συνείδηση των πολιτών, παρέδωσαν τις τύχες μας στο εγχώριο και ξένο παρασιτικό κεφάλαιο εις βάρος των παραγωγικών δυνάμεων." (Ιδρυτική Διακήρυξη τηςΣοσιαλιστικής Προοπτικής, Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2014,http://sosialistiki-prooptiki.
Ιδιαίτερες όμως είναι οι ευθύνες αυτών που αλώσανε εκ των έσω τη μεγάλη σοσιαλιστική, δημοκρατική, πατριωτική παράταξη, αυτών που μετέτρεψαν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα σε "ΠΑΣΟΚ".
Από τη μια οι θλιβεροί, αλλοτριωμένοι «πρώην σοσιαλιστές», κουρασμένοι καθώς διαχειρίστηκαν προηγούμενες φάσεις ονομαστικής άνθησης, προφανώς και πρωτίστως για ίδιον όφελος, παγιδευμένοι στα αδιέξοδα αυτού του ίδιου του συστήματος, απονομιμοποιούνται ηθικά και πολιτικά, να εκφράσουν τη λαϊκή οργή, πόσο μάλλον να τη μετατρέψουν σε προοδευτική, ριζοσπαστική δύναμη. Στο πλαίσιο ενός καταστροφικού νεποτισμού που καταπιέζει συνολικά την ελληνική πολιτεία, συγκεντρώνονται ως ξεπεσμένοι αριστοκράτες γύρω από τον «πορφυρογέννητο» Γιώργο Παπανδρέου, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής διάθεσης, χωρίς ξεκάθαρες κουβέντες για το τι επιδιώκουν και σε τι πιστεύουν, ούτε τώρα, οσμιζόμενοι μια ευκαιρία επαναφοράς στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τηρούν σιγή ιχθύος και απλώς προσπερνούν ότι τον Μάιο του 2010 επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου υπεγράφη η πρώτη δανειακή σύμβαση από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, παραιτούμενοι αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας.
Από την άλλη οι πολιτικοί σώγαμπροι και οι συνοδοιπόροι του Βαγγέλη Βενιζέλου, γαλουχημένοι σε μια εποχή όπου ο νεοφιλελευθερισμός φαίνονταν ως η μόνη διέξοδος, ανοχύρωτοι ιδεολογικά και θεωρητικά. Μπήκαν στο ΠΑΣΟΚ απλά και μόνο γιατί ξέρανε πως και θέλανε να διαχειριστούν την πολιτική εξουσία, προφανώς και πρωτίστως για ίδιον όφελος και αυτοί. Η προσχώρησή τους στις φίλιες δυνάμεις του ακραίου συντηρητισμού ήταν αναπόφευκτη, προβλέψιμη και προφανώς επιδιωκόμενη, μια απολύτως φυσική κατάληξη. Έμειναν όμως μόνοι τους, παγιδευμένοι σε ένα «κενό σαρκίο» που ιστορικά και πολιτικά δεν τους εξέφρασε ποτέ. Τι ειρωνεία αλήθεια!
Και οι δύο γνήσιοι εκφραστές της συντήρησης, της ατολμίας ή αδυναμίας ή και της άρνησης σύγκρουσης με την αθλιότητα και το σάπιο πολιτικό κατεστημένο. Και οι δύο πρόθυμοι υπηρέτες της νεοφιλελεύθερης διεθνούς, τοποτηρητές των διεθνών τοκογλύφων. Και οι δύο συνεχίζουν να παγιδεύουν, έστω λίγες, γνήσιες κοινωνικές, προοδευτικές δυνάμεις και συμβάλλουν στη θόλωση της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης.
Ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε και από τους δύο, να απαλλάξουμε και τους δύο. Βοηθήστε τους μεν πρώτους να αντιληφθούν πως πρέπει να αποστρατευτούν, και τους δεύτερους να απελευθερωθούν από το βάρος του κομματικού μηχανισμού που σέρνουν άκεφα και συνεχίζουν να αποκαλούν ΠΑΣΟΚ.
Καταψηφίστε τα σχήματα αυτά, καθώς δεν ανταποκρίνονται στο ελάχιστο στις ονομασίες τους και στις αναμνήσεις της κοινωνίας, ούτε βεβαίως και στις προσδοκίες. της.
Τώρα είναι η ιστορική στιγμή να συμβάλουμε όλοι μαζί στην από τα κάτω δόμηση ενός ριζοσπαστικού, σοσιαλιστικού, δημοκρατικού, πατριωτικού κινήματος.
«Καλούμε όλους όσους συμμερίζονται την αγωνία για το μέλλον της ελληνικής δημοκρατίας και ανησυχούν για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, όσους ταυτίζονται με τα οράματα μιας δημοκρατικής και δίκαιης κοινωνίας, όσους αρνούνται να συμφιλιωθούν με το διαρκές όνειδος της μετατροπής της πατρίδας μας σε αποικία χρέους ενός άνομου διεθνούς συστήματος κερδοσκοπίας. Καλούμε τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες και τους αγρότες, το επιστημονικό δυναμικό και τη διανόηση, το σύνολο των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων να στρατευτούν στην υπόθεση της εξόδου από την κρίση, της πνευματικής, πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης του τόπου. Αυτό είναι το "χρέος μας" και αυτό το χρέος πρέπει να το εκ-πληρώσουμε.» (Πολιτική Εισήγηση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Σοσιαλιστικής Προοπτικής, Βόλος, 10 Μαΐου 2014, http://sosialistiki-prooptiki.
