Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Τούτες τις μέρες, η πολιτική σταθερότητα είναι επιβεβλημένη όσο ποτέ. Είναι μια αναγκαία
εθνική επιταγή που χρωστάμε στο μέλλον των παιδιών μας και στην ιστορία μας. Με την παρούσα κυβέρνηση διαφώνησα σε πολλά ζητήματα οικονομικής, εξωτερικής και κοινωνικής πολιτικής. Όμως ο τόπος σήμερα έχει ανάγκη όσο ποτέ την σταθερότητα χάριν της εθνικής ευημερίας. Δεν έχει να κάνει με το περιβόητο κομματικό ή πελατειακό συμφέρον που όλοι απεχθανόμαστε. Έχει να κάνει με το μέλλον της πατρίδας μας. Έχει άμεση σχέση με τα εθνικά συμφέροντα.
Εκλογές σημαίνουν αστάθεια, συνεπάγονται ευκαιρίες για όσους καραδοκούν εντός και εκτός των τειχών. Η πολιτική σταθερότητα είναι αναγκαία ώστε να συνεχιστεί ομαλά το πρόγραμμα δημοσιοοικονομικής προσαρμογής και παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουμε σε μακροοικονομικό και μικροοικονομικό επίπεδο να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με σκοπό να έχουμε μια ανταγωνιστική ευρωπαϊκή οικονομία. Οποιαδήποτε κυβερνητική αλλαγή θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας ή αν ακόμα και τους δανειστές θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες.
Οι εκλογές είναι μια περιττή οικονομική σπατάλη. Είναι μια περίοδος ακυβερνησίας την ώρα που οι εθνικές απειλές καραδοκούν και περιμένουν το κατάλληλο παράθυρο ευκαιρίας. Η εθνική πρόοδος περνά μέσα από εκλογή προέδρου της δημοκρατίας. Είναι κρίμα οι θυσίες που έχουν λάβει χώρα τα προηγούμενα τέσσερα έτη να πάνε χαμένες επειδή ορισμένοι ονειρεύονται πρωθυπουργικές καρέκλες και υπουργικές θέσεις. Σκεφθείτε, πόσο πιο γρήγορα θα είχαμε εξέλθει της κρίσης εάν δεν είχαμε την κυβερνητική αστάθεια από την κυβέρνηση Παπανδρέου, στην κυβέρνηση Παπαδήμου και από εκεί στη σημερινή δικομματική κυβέρνηση.
Σήμερα, χρειαζόμαστε όσο ποτέ πολιτική και κυβερνητική αστάθεια. Όχι γιατί η παρούσα κυβέρνηση είναι τέλεια ή είναι το κυβερνητικό σχήμα των ονείρων μας. Διότι η δημοσιοικονομική σταθερότητα είναι εθνική ανάγκη. Χρειαζόμαστε μια παραγωγική και μεταρρυθμιστική ανασυγκρότηταση της χώρας και επιτέλους παύση της λιτότητας χωρίς φυσικά να επιστρέψουμε στις φαυλότητες του παρελθόντος. Πρέπει να διευθετηθεί το ζήτημα του χρέους και να υπάρξουν αναπτυξιακοί πόροι. Χρειαζόμαστε μια ρεαλιστική βάση εθνικής συνεννόησης, με την οποία μπορούμε να διαπραγματευτούμε σοβαρά με τους εταίρους-δανειστές μας.
