Είναι σαφές σε όποιον γνωρίζει από τέτοια πράγματα, ότι είναι απείρως ευκολότερο να αερολογείς επαναστατικώς, πομπωδώς και αορίστως, από το να συντάσσεις «σφιχτούς» προϋπολογισμούς υπό την πίεση του χρόνου.
Ας παραβλέψομε το εξωφρενικό γεγονός ότι, ενόψει της ανάληψης καθηκόντων από τη νέα περιφερειακή αρχή, το επιτελείο της Ρένας, όλο το καλοκαίρι, δεν ασχολήθηκε ούτε κατά διάνοια με την σύνταξη του προϋπολογισμού της περιφέρειας Αττικής, αλλά βασίστηκε σε αυτόν που συνέταξε η απελθούσα αρχή, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό.
Ας παραβλέψουμε και το εξωφρενικότερο γεγονός ότι, στον προϋπολογισμό που παρουσιάστηκε από τη νέα περιφερειακή αρχή και ψηφίστηκε πανηγυρικά από την μείζονα αντιπολίτευση, υπάρχουν σημαντικά ποσά που αποτελούν ορόσημα υπέρ πίστεως και αγάπης προς τους εθνικούς μας προαγωγούς. Οφείλουμε να παραβλέψουμε κι αυτό το γεγονός, μέχρι να μάθουμε αν η απελθούσα αρχή είχε όντως υπογράψει δεσμευτικές συμβάσεις με τους εν λόγω μεγαλονταβατζήδες.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι μια δημόσια αρχή οφείλει να αποτελεί συνέχεια της προηγούμενής της -άλλωστε, σε κάποιες περιπτώσεις, το ενδεχόμενο μονομερούς καταγγελίας μιας σύμβασης, ενδέχεται να αποβαίνει για το δημόσιο συμφέρον, βλαπτικότερο κι από την ίδια την εκτέλεση τέτοιων συμβάσεων. Ούτε μπορούμε να ξέρουμε ποιες είναι οι εισηγήσεις της υπηρεσίας. Μπορούμε, όμως, να περιμένουμε γι’ αυτά έως τον ερχόμενο Ιανουάριο, οπότε κατά τα υπεσχημένα, η νέα Περιφερειάρχης θα επανέλθει νικήτρια και τροπαιούχος με αναμορφωμένο τον προϋπολογισμό της υπό μάλης. Το μόνο που έχει να κάνει το επόμενο δίμαηνο, είναι να στρώσει τον ωραίο πισινό της κάτω, για να κάνει όλη τη δουλειά που παρέλειψε να κάνει το περασμένο καλοκαίρι.
Αυτό που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, όμως, είναι οι καθαρίστριες.
Φαίνεται αστείο που έχομε πάλι μπροστά μας, σε τόσο σύντομο χρόνο, τις καθαρίστριες. Όχι τις ανάπηρες καθαρίστριες, αυτή τη φορά, ούτε τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, αλλά πάντως τις καθαρίστριες. Θα πείτε, εδώ ο κόσμος χάνεται και οι βαρκούλες με τις καθαρίστριες αρμενίζουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ποιών εφημερίδων, δηλαδή, των φυλλάδων, να πούμε καλύτερα, που συντηρούνται από τα κουπόνια των μεγαλομπακάληδων τα οποία μοιράζουν μαζί με την έκδοσή τους και ως εκ τούτου, σημειώνουν και μεγάλη κυκλοφορία. Η μαύρη προπαγάνδα του κατεστημένου κατά του νέου που έρχεται, θα έλεγε η φίλη μου η Αθηνά, που είναι η κλασσική συριζαία των κινημάτων… Θα είχε, όμως, δίκιο η Αθηνά?
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
