ΤΑΙΠΕΔ: ΌΡΑΜΑ ή ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ;
Τα
χρόνια των μνημονίων, όπως συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι συνέπειες των
υπογραφών και δεσμεύσεων εκάστοτε Κυβερνήσεων σε επαχθείς
δανειακές συμβάσεις. Αν κάποιος καθίσει
να τις διαβάσει θα μπορέσει να αντιληφθεί τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας και δυστυχώς έπονται ακόμη χειρότερες μέρες
για όλους μας, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό.
Δανειακές
συμβάσεις για τις οποίες κατά την ψήφιση τους από το σώμα της βουλής δεν δόθηκε
η δυνατότητα για να γίνει η όποια διαβούλευση τους, αλλά και ούτε να
ενημερωθούν οι ίδιοι οι βουλευτές για το τι θα ψήφιζαν και κατά επέκταση ο
ίδιος ο ελληνικός λαός που ζει σήμερα στο πετσί του τις καταστροφικές συνέπειες
αυτών των δανειακών συμβάσεων.
Οι δανειακές
αυτές συμβάσεις είναι τα μέγιστα επαχθείς για τον ίδιο τον λαό και για το μέλλον
του, τόσο η πρώτη δανειακή σύμβαση του Μαΐου του 2010, όσο και οι υπόλοιπες που
ακολούθησαν. Μία από τις βασικές διατάξεις η οποία εμπεριεχόταν αποτελεί εκείνη που δεσμεύει το σύνολο της
περιουσίας του ελληνικού κράτους, τη σημερινή αλλά και οτιδήποτε μπορεί να αποκτηθεί στο μέλλον,
καθιστώντας με απόλυτο τρόπο σαφές σε όλους προς ποια κατεύθυνση οδεύουμε.
Οι ρήτρες
των δανειακών συμβάσεων θα συνεχίσουν να
έχουν εφαρμογή ακόμη και αν αποπληρωθούν οι παραπάνω συμβάσεις, μέχρι να
εξαλειφθεί ολόκληρο το χρέος.
Το
πιο τραγελαφικό απ’ όλα είναι ότι οι δανειστές μας, με πρώτη και καλύτερη την
Γερμανία η οποία διαθέτει το τέταρτο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος παγκοσμίως, ζητά
από ένα εταίρο της να μηδενίσει το χρέος του.
Μήπως
τελικά δεν τους ενδιαφέρει η ουσιαστική οικονομική βοήθεια της Ελλάδος, αλλά με
τις ρήτρες που έχουν επιβάλλει αποσκοπούν στον πλήρη έλεγχο της και κατ’
επέκταση στην εκμετάλλευση όλων των περιουσιακών της στοιχείων είτε αυτά είναι
ακίνητα τεράστιας αξίας είτε πλούτος των πηγών του υποθαλάσσιου χώρου της
πατρίδας μας;
Κατά
την άποψη μου σίγουρα το δεύτερο, καθώς με τις πρόνοιες όλων των δανειακών
συμβάσεων(μνημονίων), οδεύουμε στο να απεμπολήσουμε την εθνική μας κυριαρχία ως
ανεξάρτητο κράτος και να γίνουμε μια νέα είδους αποικία η οποία κατακτήθηκε
χωρίς καμία απολύτως αντίσταση.
Αυτό
το αναφέρω, διότι με τη συνέχιση της ψήφισης των μνημονίων και του
μεσοπρόθεσμου προγράμματος, με το Νόμο 3986/2011 ιδρύθηκε το ΤΑΙΠΕΔ, του οποίου
σκοπός είναι να «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ». Ιδρύθηκε ένα Ταμείο ανάλογο του οποίου καμία άλλη χώρα δεν δέχθηκε
να δημιουργήσει εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποτέ, ακόμη και η πιο φτωχή
οικονομικά. Ένα Ταμείο στο οποίο εκχωρούνται ήδη περιουσιακά στοιχεία του
Δημοσίου χωρίς κανένα αντάλλαγμα και το πιο σημαντικό είναι ότι από την όποια
αποκρατικοποίηση το Ελληνικό κράτος δεν εισπράττει απολύτως τίποτα, αλλά όλα τα
έσοδα πηγαίνουν απευθείας στην διακριτική ευχέρεια των δανειστών για το πως θα
αξιοποιηθούν για την αποπληρωμή του χρέους.
Ένα
ταμείο στο οποίο εκχωρούνται περιουσιακά στοιχεία προς εκποίηση, που είναι όμως απαραίτητα για τη διατήρηση της
εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, όχι μόνο της χώρας μας αλλά και κάθε άλλου
κράτους που δεν θέλει να τα απεμπολήσει. Τέτοια περιουσιακά στοιχεία είναι τα
αεροδρόμια, τα λιμάνια, η αμυντική βιομηχανία, το νερό, η ΔΕΗ κλπ.
Ένα
ταμείο στο οποίο έχουν εκχωρηθεί πάνω από 3000 ακίνητα στο εσωτερικό και άλλες
δεκάδες στο εξωτερικό που διαθέτει η χώρα μας, και όχι μόνο αξιοποίηση τους δεν
γίνεται, αλλά ξεπουλιούνται με τον πιο χυδαίο τρόπο.
Για
να αντιληφθεί κανείς την χυδαιότητα, το ΤΑΙΠΕΔ ξεπούλησε το 100% των μετοχών
της Ελληνικό Α.Ε. αντί οικονομικού ανταλλάγματος 915 εκ. Ευρώ καταβληθησομένων
σε τριάντα χρόνια, όταν η πραγματική της αξία ξεπερνά τα 20 δισεκατομμύρια Ευρώ.
Άλλο τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί και η εκχώρηση του Διεθνούς Κέντρου
Ραδιοτηλεόρασης για 90 έτη για μόλις 81 εκ. Ευρώ, κ.α..
Η πίεση
που υφιστάμεθα από τους Δανειστές μας για την αποπληρωμή ολόκληρου του χρέους
μας, χωρίς να γίνεται ποτέ λόγος για τα δικά τους χρέη, πραγματικά εισάγει προς
συζήτηση το κατά πόσο ανεξάρτητη είναι η χώρα μας σήμερα.
Το Δημόσιο
Συμφέρον που τόσο εύκολα διατυμπανίζεται
ως δικαιολογία για να περάσουν όλα τα παραπάνω, κοντεύει να καταντήσει λάστιχο
που το τραβάμε με μεγάλη δύναμη από τις δύο αντίθετες πλευρές για να τα χωρέσει
όλα, με αποτέλεσμα να έχει πλέον ξεχειλωθεί. Δεν μπορεί η Ταμειακή επάρκεια του
Κράτους και μόνο αυτή να συνιστά Δημόσιο Συμφέρον, όταν ο ίδιος ο λαός υποφέρει
και συνεχίζει να επιβαρύνεται συνεχώς με τεράστια φορολογία.
Η
μόνη λύση για να μη γίνουμε μια σύγχρονη αποικία είναι η καταγγελία όλων των
άκυρων ρητρών οι οποίες έχουν ενταχθεί εντός των δανειακών συμβάσεων καθώς
παραβιάζουν τόσο το καταστατικό χάρτη της πατρίδας μας όσο και το ίδιο το
διεθνές δίκαιο. Να γίνει άμεση κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ καθώς αποτελεί από τα
μεγαλύτερα σκάνδαλα ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας, χωρίς καμία νομιμοποίηση.
Τις αρμοδιότητες για την ουσιαστική αξιοποίηση ορισμένων περιουσιακών στοιχείων προς όφελος
του δημοσίου συμφέροντος επιβάλλεται να
αναλάβει άμεσα το ίδιο το κοινοβούλιο.
Καταλήγοντας,
το ΤΑΙΠΕΔ συνιστά ξεπούλημα του οράματος μιας νέας, σύγχρονης και ευημερούσας
Ελλάδας.
Αδιέξοδα
δεν υπάρχουν, όλα είναι θέμα επιλογών και ποια πορεία θέλουμε να χαράξουμε.
Μυλωνέρος
Ν. Δημήτρης
ασκ.
Δικηγόρος-Οικονομολόγος
