Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στη ΔΗΜΑΡ μετά τη συντριβή του κόμματος στις ευρωεκλογές, μας διέφυγαν οι αντίστοιχοι κραδασμοί στο κυπριακό κόμμα ΔΗΚΟ (τηρουμένων, βέβαια, των αναλογιών ως προς την ιστορικότητα του κόμματος που σφράγισε με την παρουσία του ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, τον οποίο στην ηγεσία διαδέχθηκε ο γιος του Νικόλας).
Μια ματιά στην εκλογική επίδοση του ΔΗΚΟ στις ευρωεκλογές και σε όσα προηγήθηκαν και επακολούθησαν αυτών, ίσως να δίνουν την απάντηση στο ερώτημα που αυτές τις μέρες είναι του συρμού σχετικά με την επίδοση της ΔΗΜΑΡ:
Έχασε επειδή μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας ή επειδή βγήκε;
Η απάντηση διαφέρει ανάλογα με το ποιος την δίνει – στην πραγματικότητα ανάλογα με το ποιος υποστήριξε τι σχετικά με την αποχώρησή της από την κυβέρνηση.
Μια ματιά στην εκλογική επίδοση του ΔΗΚΟ στις ευρωεκλογές και σε όσα προηγήθηκαν και επακολούθησαν αυτών, ίσως να δίνουν την απάντηση στο ερώτημα που αυτές τις μέρες είναι του συρμού σχετικά με την επίδοση της ΔΗΜΑΡ:
Έχασε επειδή μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας ή επειδή βγήκε;
Η απάντηση διαφέρει ανάλογα με το ποιος την δίνει – στην πραγματικότητα ανάλογα με το ποιος υποστήριξε τι σχετικά με την αποχώρησή της από την κυβέρνηση.
Στην Κύπρο, το ΔΗΚΟ είδε τα ποσοστά του (σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές, βέβαια, ενώ στη ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει διαθέσιμο τέτοιο στοιχείο) να πέφτουν και δια της βίας ξεπέρασε το 10% - την ώρα που ο ΔΗΣΥ του Προέδρου Αναστασιάδη ανέβασε τα ποσοστά του και το ΑΚΕΛ έχασε πάνω από 8 μονάδες.
Για το ΑΚΕΛ υπάρχει εξήγηση, αφού στον πρώην Πρόεδρο Χριστόφια αποδόθηκαν οι περισσότερες ευθύνες για την κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας.
Για το ΔΗΚΟ, όμως;
Δυο μέρες μετά τις ευρωεκλογές, ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Μάριος Καρογιάν, που έχασε από τον Νικόλα Παπαδόπουλο στις εσωκομματικές εκλογές του Δεκεμβρίου 2013, κατηγόρησε την ηγεσία του κόμματος για διχαστικές συμπεριφορές, σημειώνοντας ότι το ΔΗΚΟ δεν κατάφερε να πάρει ούτε ένα ψήφο πέραν των εγγεγραμμένων μελών του.
«Το γεγονός και μόνο, ότι το ΔΗΚΟ έχασε το ένα τέταρτο των ψήφων που πήρε στις προηγούμενες Ευρωεκλογές, λέει πάρα πολλά», σχολίασε με νόημα.
Πάμε στις συγκρίσεις (με τη ΔΗΜΑΡ).
Στις 27 Φεβρουαρίου και αφού προηγουμένως είχε διαφωνήσει με το συμφωνηθέν κείμενο βάσει του οποίου πραγματοποιήθηκε η επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, το ΔΗΚΟ αποχώρησε από την κυβέρνηση – αφού προηγουμένως οι βουλευτές του απείχαν από την ψηφοφορία για τις αποκρατικοποιήσεις των ημικρατικών οργανισμών.
Στις 2 Μαρτίου, ο προερχόμενος από το ΔΗΚΟ υπουργός Ενέργειας Γ. Λακκοτρύπης, ο οποίος είχε υπακούσει στην εντολή του κ. Παπαδόπουλου και είχε παραιτηθεί (μαζί με τους υπουργούς Άμυνας, Υγείας και Παιδείας), ανακοίνωσε την παραίτησή του από το κόμμα.
Στις 10 Μαρτίου από το ΔΗΚΟ αποχώρησαν και οι παραιτηθέντες υπουργοί Άμυνας Φώτης Φωτίου, Παιδείας Κυριάκος Κενεβέζος και Υγείας Πέτρος Πετρίδης, που μάλιστα ήσαν ηγετικά στελέχη του κόμματος.
Και αυτοί διαφώνησαν με την αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση, κάνοντας μάλιστα λόγο «για προειλημμένη απόφαση, η οποία εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες και ουδόλως το καλώς νοούμενο συμφέρον της πατρίδας μας».
Όπως ανέφεραν, το ΔΗΚΟ, ως συγκυβερνών κόμμα, τώρα περισσότερο από ποτέ, έπρεπε να συμμετέχει στην προσπάθεια επίτευξης λύσης του Κυπριακού, καθώς και στις προσπάθειες ανάκαμψης της οικονομίας, προασπίζοντας τα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού.
Όπως ανέφεραν, το ΔΗΚΟ, ως συγκυβερνών κόμμα, τώρα περισσότερο από ποτέ, έπρεπε να συμμετέχει στην προσπάθεια επίτευξης λύσης του Κυπριακού, καθώς και στις προσπάθειες ανάκαμψης της οικονομίας, προασπίζοντας τα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού.
Μια μέρα νωρίτερα, ο τέως πρόεδρος του κόμματος και νυν αντιπρόεδρος Μάριος Καρογιάν, δεν δίστασε να πει πως αν συνεχισθεί η ίδια κατάσταση στο κόμμα υπάρχει κίνδυνος διάσπασής του.
Με την πολιτική του Ν. Παπαδόπουλου είχε ήδη διαφωνήσει και η βουλευτής του κόμματος Αθηνά Κυριακίδου, απορρίπτοντας πρόταση να περιληφθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος.
Την ίδια ώρα, έρευνες της κυπριακής κοινής γνώμης έδειχναν πως το 71% των Ελληνοκυπρίων τασσόταν υπέρ της επανέναρξης του διαλόγου με στόχο την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό και μόνο το 24% διαφωνούσε με το κοινό ανακοινωθέν του προέδρου Αναστασιάδη και του Τουρκοκύπριου ηγέτη, Ντερβίς Έρογλου.
Επίσης, η κοινή γνώμη συμφωνούσε με την προοπτική εφαρμογής Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ).
Επτά στους δέκα πολίτες έβλεπαν ευνοϊκά την προώθηση μέτρων, γεγονός που αποδεικνύει ότι τα ΜΟΕ είχαν ήδη κερδίσει έδαφος ακόμη και μεταξύ εκείνων που διαφωνούσαν με την επανέναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό.
Συμπέρασμα: Διαφωνούσαν οι υπουργοί και τα στελέχη του, διαφωνούσε η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αλλά ο Νικόλας Παπαδόπουλος επέμεινε μέχρι τέλους.
Αποτέλεσμα: Η απάντηση δόθηκε στην κάλπη…
