«Οι δημοτικές εκλογές δεν ήταν δημοψήφισμα για το "ναι" ή το
"όχι" στη μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή. Ήταν ένα
δημοψήφισμα για το "ναι" ή το "όχι" στην ενότητα της
τοπικής κοινωνίας (...)
Η προσπάθειά μας είχε θεσμικό προσανατολισμό και όχι κινηματικό και
συνεπώς, ως νέα δημοτική αρχή, οφείλουμε, και είναι και η απαίτηση της
κοινωνίας, να παίξουμε τον θεσμικό μας ρόλο (...)
Η δημοτική αρχή δεν πρέπει να ταυτιστεί με την μία ή την άλλη πλευρά
στο θέμα των μεταλλείων (...)
Η δημοτική αρχή δεν μπορεί να κλείσει τα μεταλλεία και δεν θέλει να
παράξει ανέργους (...)
Θέλουμε να γίνει ο δήμος ένα "θερμοκήπιο", αρωγός, καταλύτης
της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της αύξησης της απασχόλησης, έτσι ώστε
να επιτευχθεί κάποια στιγμή και μια εργασιακή ισορροπία. Πιστεύω ότι μόνο έτσι
θα τελειώσουμε και με τα διχαστικά διλήμματα και ο τόπος θα βαδίσει προς μια
άλλη αναπτυξιακή κατεύθυνση».
Αυτό που θα μπορούσε κανείς κατ’
αρχήν να παρατηρήσει είναι η ιλιγγιώδης απόσταση των δηλώσεων του κ. Μίχου από
τις προσδοκίες αυτών που πίστεψαν πως η εκλογή του θα μπορούσε να έχει
ευεργετική επίδραση στον αγώνα εναντίον της εξόρυξης του χρυσού στη Χαλκιδική.
Με βάση τις δηλώσεις αυτές μάλλον δυσκολεύουν τα πράγματα! Ο αγώνας εναντίον
της εξόρυξης χρυσού, της προστασίας του περιβάλλοντος και της πολύπλευρης
ανάπτυξη της περιοχής προς όφελος των κατοίκων της θα πρέπει να συνεχιστεί
χωρίς το νέο δήμαρχο, που, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, θα προσανατολίσει τη
δράση του στην «ενότητα της τοπικής κοινωνίας» με βάση αναγκαστικά την αποδοχή
των μεταλλείων, αφού δεν είναι στην αρμοδιότητά του να τα «κλείσει», στη «μη
παραγωγή ανέργων» και στην «αύξηση της απασχόλησης», δηλαδή πιο λιανά και
πρακτικά, στη στήριξη και γιατί όχι και στην ενίσχυση της «μεταλλευτικής
δραστηριότητας»! Ψυχρολουσία!
Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ
