Αντώνης Ι. Ζαρκανέλας (Δρ)
τ. Γενικός Διευθυντής Ανάπτυξης
Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
Πέραν αυτών που αναφέρθηκαν στο προηγούμενο άρθρο μας υπήρχε και ένας αριθμός ενόπλων πρώην ανταρτών που, κατά το εξέχον στέλεχος του ΚΚΕ, ΒΛΑΝΤΑ (1979, σελ. 10,38,40), ανέρχονταν σε 4-4.500 άνδρες, οι οποίοι παρουσιάζονται από το
ΚΚΕ είτε ως διωκόμενοι αγωνιστές είτε ως πρώην μαχητές οι οποίοι μετά την Βάρκιζα αρνήθηκαν να παραδώσουν τα όπλα, παρά τις εντολές του κόμματος, το οποίο, έτσι, δεν είχε καμιά ευθύνη γι’ αυτούς… και αποστασιοποιούνταν. Οι ένοπλοι αυτοί δρούσαν σε μικρές ομάδες των 25-30 ανδρών και για να συντηρηθούν προέβαιναν σε πράξεις πλιάτσικου, ζωοκλοπών, ξυλοδαρμών ακόμη και εκτελέσεις αντιπάλων πολιτών, π.χ. στην περιοχή Φενεού Κορινθίας, στην Εύβοια, στην περιοχή των Καλαβρύτων ή στην Ευρυτανία όπου δρούσε ο διαβόητος για τη σκληρότητα καπετάν Μπελής αλλά και αλλού.
Αυτού του είδους μεμονωμένες πρακτικές, έστω και κατωτέρων οργάνων του Κράτους, όχι μόνον δεν δυσαρεστούσαν το ΚΚΕ αλλά το εξυπηρετούσαν καθώς συσπείρωναν τα μέλη του και διήγειραν τους φανατικούς ενώ έδιναν την ευκαιρία στο κόμμα να εμφανίζεται ως προστάτης τους. Υπερβάλλοντας και υπερθεματίζοντας, το ΚΚΕ την περίοδο αυτή έκαμνε ό,τι περνούσε από το χέρι του (απεργίες, διαμαρτυρίες, αφισοκολλήσεις κλπ) για τη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας. Την ίδια αυτή εποχή, μετά τη θύελλα των Δεκεμβριανών και την ενθύμηση των αγριοτήτων που διέπραξαν οι αντάρτες κατά τον Εμφύλιο 1943-44, το ΚΚΕ είχε καταστεί στα μάτια του κόσμου ακόμη και συνεργατών του στο ΕΑΜ, ως, τουλάχιστον αναξιόπιστος συνομιλητής (ΑΒΕΡΩΦ-ΤΟΣΙΤΣΑΣ, 1973, σελ. 171).
Μέχρι το τέλος του Μαρτίου είχε πια φανεί ότι ο Πλαστήρας δεν τα κατάφερνε. Ο αγαθός και ευθύς αυτός Στρατιώτης, ο θρυλικός Μαύρος Καβαλάρης, δεν μπορούσε να λειτουργήσει σε κλίμα ερίδων, μεταξύ των Υπουργών του αλλά και με τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο. Μετά από την παραίτηση του Υπουργού Εσωτερικών, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε έντονα για την δημιουργία Υφυπουργείου Δημόσιας Ασφαλείας και τις αντιδράσεις των Βρετανών οι οποίοι θεωρούσαν την δημιουργία του υπουργείου αυτού ως επικίνδυνη ένδειξη επικράτησης των απόψεων φανατικών δεξιών ο Πλαστήρας φάνηκε να καταρρέει. Παρόλα αυτά ο Πλαστήρας δημιούργησε το υπουργείο και η τοποθέτηση σε αυτό του Στρατηγού Σίμου ενός εγνωσμένου δημοκρατικού αξιωματικού, φίλου των γνωστών και συνεργαζόμενων με το ΚΚΕ Αριστερών, του Σαράφη, Γρηγοριάδη και Χατζήμπεη, δεν βοήθησε και πολύ.
Στην οικονομία τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τα πρώτα σημαντικά μέτρα που ελήφθησαν από το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Γ. Παπανδρέου. Ήδη από τον Νοέμβριο του 1944 ο υπουργός Οικονομικών Α. Σβώλος με τον υφυπουργό του Αγγ. Αγγελόπουλο και αψηφώντας το πολιτικό κόστος είχαν παγώσει μισθούς και ημερομίσθια, δημιούργησαν την νέα δραχμή σε αντικατάσταση της παλιάς πληθωριστικής δραχμής που αντιστοιχούσε σε 50 δισεκατομμύρια (!) δραχμές.. εισήγαγαν την ελεγχόμενη συναλλαγή σε χρυσές λίρες, που τότε κυριαρχούσαν στην αγορά. Όμως με τα Δεκεμβριανά και σαν αποτέλεσμα αυτών όλα αυτά ατόνησαν. Ο υπουργός Οικονομικών Σίδερης παρά τις προσπάθειες δεν κατάφερε να τιθασεύσει τον πληθωρισμό, η κυκλοφορία του νομίσματος διπλασιάστηκε, τα αποθέματα σε χρυσό και συνάλλαγμα εξανεμίστηκαν, η φορολογία ήταν ανύπαρκτη, καλύπτοντας μόλις το 1/5-1/4 των δημόσιων εσόδων, ενώ εμφανίζονται και φαινόμενα μαυραγοριτισμού.
Όλα έλειπαν: Τα τρόφιμα, ο ρουχισμός, τα φάρμακα, τα κατοικίδια ζώα εργασίας, τα μηχανήματα, τα μέσα επικοινωνίας. Χιλιάδες σπίτια είχαν καταστραφεί, μεγάλα τμήματα των οικισμών της χώρας είχαν βομβαρδιστεί το ένα πέμπτο, περίπου των χωριών είχε καεί. Την οικονομική δυσπραγία, τις συνεχείς υποτιμήσεις, εκμεταλλευόταν το ΚΚΕ εξαπολύοντας συνεχείς απεργίες διαδηλώσεις κλπ. πλειοδοτώντας σε όλα τα αιτήματα.. Το ΚΚΕ, όπως είναι γνωστό, μετά τα ολέθρια Δεκεμβριανά λειτουργούσε και δραστηριοποιούνταν κανονικά, νόμιμα. Οι εφημερίδες του κυκλοφορούσαν ελεύθερα δημοσιεύοντας «..υπερβολές, με λεπτομέρειες εξαιρετικά παραποιημένες και εξογκωμένες» που δεν βοηθούσαν στην δημιουργία κάποιου ήπιου κλίματος. Αν και ηττημένο, μετά τα Δεκεμβριανά, και μετά από μια συνθηκολόγηση με τον Σκόμπυ, «..ο τόνος του ΚΚΕ ήταν ο τόνος της υπεροψίας και της προκλήσεως. Κρύβει κανείς καλύτερα την αδυναμία του και εμψυχώνει όσους διστάζουν, όταν προκαλεί» (ΑΒΕΡΩΦ-ΤΟΣΙΤΣΑΣ, 1973(2009), σ. 171). Και προκαλούσε γιατί δεν υπήρχε Κράτος. Η Κατοχή, ο Εμφύλιος 1943-44), η ΕΑΜοκρατία, η στάση του Δεκεμβρίου δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Δεν υπήρχε Εθνικός Στρατός, αντίθετα υπήρχε ιδιωτικός – κομματικός στρατός, δεν υπήρχε Διοίκηση ως κρατικός θεσμός, δεν υπήρχε Δικαιοσύνη αλλά υπήρχαν «Λαϊκά δικαστήρια».
Στον ανθρωπιστικό τομέα ανεκτίμητη ήταν η βοήθεια της Εμ-Ελ (M-L, Military Liaison), μιας Βρετανικής οργάνωσης, που έστειλε τρόφιμα και καύσιμα αμέσως μετά την απελευθέρωση και διαδέχθηκε την 1η Απριλίου του 1945 η ΟΥΝΡΑ (UNRRA - United Nations Relief and RehabilitationAdministration) που, με την βοήθειά της, ανακουφίστηκε ο πληθυσμός ιδιαίτερα της υπαίθρου. Μέσω της ΟΥΝΡΑ το Αμερικανικό κράτος ανέλαβε μια τεράστια εκστρατεία εφοδιασμού της χειμαζόμενης Ελλάδος με κάθε είδους βοήθεια: Σε τρόφιμα, καύσιμα, πρώτες ύλες, κεφαλαιουχικά αγαθά, αγροτικά μηχανήματα, μέσα μεταφορών. Η βοήθεια των δύο αυτών οργανώσεων προς την Ελλάδα ήταν ουσιαστική και προνομιακή. Μέχρι τέλους του 1945 χορηγήθηκαν στην Ελλάδα, από την ΟΥΝΡΑ μόνον, 1.820.138 τόνοι εφοδίων. Καμιά απελευθερωμένη χώρα της Ευρώπης δεν έλαβε αναλογικά τόσα αγαθά όσα η χώρα μας. Η Ελλάδα πήρε το 40% της βοήθειας που χορηγήθηκε σε Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ιταλία και Αλβανία μαζί! Αναλογούσαν σε 144.9 κιλά ανά άτομο.(ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, 1973 (2011), τ. 4, σ. 33).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
ΑΒΕΡΩΦ-ΤΟΣΙΤΣΑΣ, Ε., 1973. ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ. Ελλάς 1946-1949 και τα προηγηθέντα.
Εκδόσεις ΤΟ ΒΗΜΑ βιβλιοθήκη, 2009.
ΒΛΑΝΤΑΣ, Δ., 1979. Εμφύλιος Πόλεμος. Τόμος Γ (Ι, ΙΙ).
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, Σ., 1973. Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974. Ν. Ζαχαριάδης. Τόμος
4. Εκδόσεις ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ Ελευθεροτυπία, 2011.
