Εδώ κι έξι μήνες γράφουμε πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα επέβαλλε «ομερτά» και δεν άφησε να συζητηθεί τίποτα απολύτως για το μέλλον της Ευρώπης. Κι αυτό έγινε τη στιγμή
που ταρακουνιέται συθέμελα ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα ποσοστά μιλάνε από μόνα τους. Οι δυνάμεις που τάσσονται ανοιχτά και ξεκάθαρα ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στις προχθεσινές ευρωεκλογές έλαβον: Γαλλία: 25%, Μ. Βρετανία: 22%, Δανία: 23%, Αυστρία: 20%, Βέλγιο: 31,9% (φλαμανδική αποσχιστική ακροδεξιά), Ουγγαρία: 15%, Φινλανδία: 13%. Σε αυτά, πρέπει να προσθέσουμε αναμφίβολα και το 9,4% της Χρυσής Αυγής.
Σε αυτό το ευρωκοινοβούλιο θα υπάρχουν για πρώτη φορά ευρωβουλευτές που δεν θα θεωρούν πως κάνουν «Δευτέρα – Πέμπτη» κάποια αργοσχολία. Πράγμα που σημαίνει πως θα δοθούν μάχες, στις οποίες μια χώρα στην κατάσταση της Ελλάδας, όφειλε να είναι παρούσα για να μπορεί να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις με βάση τα εθνικά της συμφέροντα.
Με ποιους θα δοθούν αυτές οι μάχες; Με τη Βόζενμπεργκ, τη Σπυράκη, τον Ζαγοράκη και την Εύα Καιλή; Ή με τον Γλέζο που δεν μπαίνει σε αεροπλάνο; Κι αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μιλήσει με τη Λεπέν, αν πρόκειται έτσι να βοηθηθεί η Ελλάδα να ανασάνει; Ή τελικά αφήνεται ορθάνοιχτο το πεδίο της εθνικής εκπροσώπησης στη «Χρυσή Αυγή», η οποία είναι βέβαιο πως θα εκμεταλλευτεί αυτή τη άνοδο και θα προσπαθήσει να «κολλήσει» από δίπλα για να «ξεπλυθεί»;
Καταλαβαίνουμε πως αυτά τα ερωτήματα φέρνουν σε αμηχανία το πολιτικό σύστημα. Διότι την ώρα που οι μάχες είναι επιπέδου Champions League κι απαιτούν μεγάλους παίκτες, εμείς στέλνουμε στην «πρώτη γραμμή» άμαχο πληθυσμό. Περιμένει μετά κανείς η Ελλάδα να νικήσει; Περιμένει κανείς πως η «Χρυσή Αυγή» δεν θα επιχειρήσει να κάνει ….πάρτι;
Βεβαίως, έχει σημασία να τονιστεί πως οι αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις που ενισχύθηκαν κρατούν αποστάσεις ασφαλείας από τον ρατσισμό κι αυτό σημαίνει πως δεν θα αφήσουν να δοθεί «έδαφος» στη Χρυσή Αυγή για να αποφύγουν να χαρακτηριστούν και οι ίδιες φασιστικές και ναζιστικές. Άρα επί της ουσίας η παρουσία της Χρυσής Αυγής είναι διπλό κακό καθώς στην απουσία αποτελεσματικής εθνικής εκπροσώπησης, θα προστεθεί και η «ρετσινιά» του Έλληνα νεοναζί.
Εμείς ως site, με τις μικρές δικές μας δυνάμεις, οργανώσαμε το διαδικτυακό project «Be the vote». Συμμετείχαν 1715 αναγνώστες μας. Σκεπτόμενοι αναγνώστες, που αφιέρωσαν χρόνο να διαβάσουν και να απαντήσουν. Το συμπέρασμα; Ευρώπη ναι, αλλά να έχουμε λόγο για τη ζωή μας. Να έχουμε ηγεσίες που μπορούν πραγματικά να εκπροσωπήσουν και να διασφαλίσουν τα εθνικά συμφέροντα. Δυστυχώς για την Ελλάδα, αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να μην τις έχει. Και θα είναι απούσα τη στιγμή που η Μέρκελ κόντρα στη Λεπέν έχει μόνο μια επιλογή: Να βάλει τον Ντράγκι, να δώσει μια βαθιά «ανάσα», ενεργοποιώντας το περιβόητο «μπαζούκα» της νομισματικής χαλάρωσης. Να πέσει χρήμα δηλαδή.
Κάποτε, ο Ivo Daadler, επικεφαλής του τμήματος Ευρώπης του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αναφερόμενος στο Ιράκ συμπύκνωσε σε μια φράση την πρακτική φιλοσοφία της χώρας του: «Όταν αποτυγχάνει ο πόλεμος είναι η ώρα που πρέπει να πέσει χρήμα». Εκεί βρίσκεται η Ευρώπη τώρα. Ο δημοσιονομικός πόλεμος της Γερμανίας απέτυχε και είναι η ώρα του χρήματος. Με ποια διαπραγματευτική ομάδα θα συμμετέχει η Ελλάδα σε αυτή τη μοιρασιά; Με αυτούς που έβγαλε η κάλπη των ευρωεκλογών; Να στέλναμε την Πάολα καλύτερα, η οποία μπορεί να τους έλεγε και κάνα τραγούδι και να πετύχαινε περισσότερα.
Δεν θα συνέλθετε ποτέ, τελικά….
ΥΓ: Είμαι πολύ περίεργος τι θα βρει η Δούρου στα συρτάρια του Σγουρού…
