του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
1. Όλο και περισσότερο γίνεται φανερό πως το μιντιακό κατεστημένο και οι εκφραστές του, οι μεγαλοδημοσιογράφοι και ιδιαίτερα εκείνοι της Τηλεόρασης, φέρουν
βαρύτατες ευθύνες –που εγγίζουν εκείνες των κύριων υπευθύνων, των πολιτικών– για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Χώρα.
Είναι αυτοί που επί δεκαετίες:
- Έδιναν τον τόνο στη Χώρα, προωθούσαν ή χαντάκωναν πολιτικούς και δημόσιους λειτουργούς, ύβριζαν δικαστικούς, εμφάνιζαν ως “πολιτικά σκάνδαλα” υποθέσεις που δεν είχαν πολιτικό χαρακτήρα, χειραγωγούσαν πολιτικούς και πολίτες...
- Πολεμούσαν σκληρά όποιες προσπάθειες επιχειρούνταν για τη συγκρότηση ενός κράτους με σύγχρονους θεσμούς και μιας οικονομίας ανταγωνιστικής (με μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση, το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, τα οικονομικά...).
- Στήριζαν κάθε συντεχνιακό αίτημα και κάθε αντιδραστική ενέργεια εναντίον απολύτως αναγκαίων επενδύσεων για την πρόοδο της Χώρας (στον ηλεκτρικό τομέα, τις υποδομές, τις μεταφορές, τη διαχείριση απορριμμάτων..., για τη μείωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του κράτους κ.λ.π.).
- Αδιαφορούσαν για την εξάπλωση της διαφθοράς, της φοροκλοπής, τηςφοροδιαφυγής (αν δεν τα υπέθαλπαν) και έκαναν τα στραβά μάτια στον άνομοπλουτισμό κομματικών και συνδικαλιστικών στελεχών και άλλων γνωστών και φίλων.
- Υποτιμούσαν τη σημασία των ηθικών αξιών και της μόρφωσης, συμμετείχαν στηνκακοποίηση της γλώσσας και πρόβαλαν στην κοινωνία ως πρότυπο τον χλιδάτο τρόποζωής.
- Έβλεπαν το Έλλειμμα και το Χρέος να αυξάνονται κάθε χρόνο και δεν έλεγαν τίποτα.
2. Με τις πράξεις και παραλείψεις των πολιτικών και τη συμπεριφορά αυτή των MME, η Χώρα:
- μετατράπηκε σε μια ομοσπονδία συντεχνιών (που κάθε μια τους έχει μόνο δικαιώματα και καμιά υποχρέωση προς την ολότητα), σε μια χώρα α-νομίας, όπου“νόμος είναι το δίκιο κάθε συντεχνίας”,
- συσσώρευσε ένα τεράστιο χρέος, δανειζόμενη διαρκώς για να καλύπτει τα κρατικά ελλείμματα και να καταναλώνει και, ουσιαστικά,
- κατέληξε στην πτώχευση.
3. Σήμερα που η Χώρα προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της, έχονταςσυνάψει τις γνωστές συμφωνίες με τους νέους δανειστές της (Ευρωζώνη και ΔΝΤ), οιμεγαλοδημοσιογράφοι μας, οι περισσότεροι τουλάχιστον, εμφανίζονται αμετανόητοι.
Επιχειρούν να μας πείσουν πως αιτία των δεινών μας δεν είναι η χαμηλήανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας και η απώλεια της εμπιστοσύνης προς τηΧώρα (εξ αιτίας των στρεβλών δομών στο κράτος και την οικονομία), αλλά οιδανειστές μας και οι όροι δανεισμού που συμφωνήθηκαν (τα Μνημόνια).
Χρησιμοποιούν, σ’ αυτή τους την προσπάθεια, τα γνωστά μέσα:
- Αφήνουν να φανεί η μισή αλήθεια, χρωματίζοντας κατάλληλα τα γεγονότα.
- Βαφτίζουν “εκβιασμούς της Ευρωζώνης” τα διλήμματα που η ζωή και η σκηρή πραγματικότηταβάζουν.
- Αποφεύγουν να θέσουν απλά αλλά “δύσκολα ερωτήματα”. Για παράδειγμα: “Για την εξάλειψη τωνυπερβολικών ελλειμμάτων και χρεών, ποιες είναι οι ‘άλλες λύσεις’, εκτός από τις γνωστές δύο(υποτίμηση του νομίσματος και εσωτερική υποτίμηση), και σε ποια χώρα εφαρμόζονται σήμερα;”.
- Χρησιμοποιούν την παλιά γνωστή μέθοδο της μετάθεσης ευθυνών σε τρίτους (στους κακούςγερμανούς, Μέρκελ, Σόιμπλε και άλλους, στο ευρωπαϊκό “ιερατείο”, τους διεθνείς κεφαλαιοκράτεςκ.τ.τ.).
- Συνθηματολογούν με αοριστολογίες και κοινοτοπίες, αντί να επιμένουν σε δύο συγκεκριμένα καίριαζητήματα για την αντιμετώπιση της κρίσης: τη δίκαιη κατανομή της αναγκαστικής λιτότητας (ναπληρώνουν οι πλουσιότεροι για τους φτωχότερους) και το προσωπικό παράδειγμα των πολιτικών,οικονομικών και πνευματικών αρχόντων.
4. Κι ενώ εμείς είμαστε μάρτυρες όλων αυτών:
(α) Κάποιοι, όπως ο Στ. Λυγερός, θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι“αυτό που εκπέμπουν τα συστημικά ΜΜΕ είναι ο μονόδρομος (του Μνημονίου)”!
Μα, κε Λυγερέ, δεν βλέπετε και δεν ακούτε τους συναδέλφους σας των“συστημικών ΜΜΕ” Β. Λυριτζή, Ν. Ευαγγελάτο, Γ. Αυτιά, Μ. Ακριβοπούλου, Ε.Καλογεροπούλου, Δ. Οικονόμου (ΣΚΑΪ), Γ. Οικονομέα, Δ. Καμπουράκη, Ο. Τρέμη, Ι.Πρετεντέρη, Π. Τσίμα, (MEGA), Γ. Παπαδάκη (ΑΝΤ1), Ν. Χατζηνικολάου (STAR) καιάλλους;
Εκπέμπει κανείς τους “τον μονόδρομο του Μνημονίου”;
Εμείς, αντίθετα μ’ αυτά που εσείς λέτε, ακούμε και βλέπουμε μάλλον ένα…“μονόδρομο του Αντι-μνημονίου”.
(β) Κάποιοι άλλοι, όπως ο ΣΤΑΘΗΣ Σταυρόπουλος, μας λένε καθαρά (καιμπράβο για την ειλικρίνειά τους) πως “πιστεύουν στη στράτευση τωνδημοσιογράφων” και θα προτιμούσαν να ελέγχουν την εξουσία “στρατευμένοιδημοσιογράφοι”!
Αλλά, κε Σταυρόπουλε, μήπως ο στρατευμένος δημοσιογράφος προσφέρειστους πολίτες “στρατευμένες ειδήσεις” και ασκεί “στρατευμένο έλεγχο” στηνεξουσία;
Για τέτοιες, όμως, “δημοσιογραφικές ειδήσεις” και τέτοιο “έλεγχο” δενχρειζόμαστε εσάς τους δημοσιογράφους.
Τα βρίσκουμε καθημερινώς στα Δελτία Τύπου (Προπαγάνδας) των κομμάτων!
Από τους ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ (www.antilogoi.gr) Ενότητα ΜΜΕ
