H προστασία της ζωής και της υγείας των ανθρώπων από το οργανωμένο Κράτος είναι βασική ανθρώπινη αξία που προστατεύεται από το Σύνταγμα και τις αντίστοιχες Διεθνείς Συνθήκες, στοιχειοθετεί δε αντίστοιχη θεμελιώδη υποχρέωση των κρατικών οργάνων,
πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών, υπαλλήλων κλπ .
πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών, υπαλλήλων κλπ .
Σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ 1 του Συντάγματος «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Με το άρθρο 21 παρ 3 « το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών…». Με ειδικότερες διεθνείς συμβάσεις, που έχουν επικυρωθεί με νόμο και σύμφωνα με τοάρθρο 28 παρ 1 του Συντάγματος έχουν υπερνομοθετική ισχύ, δηλαδή υπερισχύουν έναντι των τυπικών νόμων, πχ έναντι των μνημονιακών νόμων και των εφαρμοστικών αυτών, καθορίζονται ειδικότερες υποχρεώσεις του Ελληνικού Κράτους για την εφαρμογή τους. Η παραβίαση αυτών των ρητών υποχρεώσεων από τα πρόσωπα αυτά δημιουργεί ευθεία προσβολή του ανωτέρω συνταγματικού δικαιώματος και των διεθνών συνθηκών, είναι αξιόποινη πράξη που θεμελιώνει ποινικό αδίκημα καθώς και αξιώσεις για αποζημίωση των παθόντων σύμφωνα με τον Εισαγωγικό Νόμο του Αστικού Κώδικα (άρθρα 105 και 106), ν 1406/1983 κλπ.
Η ψήφιση νόμων που καταπατούν τις υποχρεώσεις του Κράτους για την προστασία της υγείας των Ελλήνων Πολιτών αποτελεί ευθεία παραβίαση του Συντάγματος (άρθρα 28 παρ 1, 120 παρ.2), αποτελεί δε αξιόποινη πράξη και δη παράβαση καθήκοντος (άρθρο 259 ΠΚ), παράβαση του όρκου του βουλευτή και κρατικών υπαλλήλων (άρθρο 59 επ Συντάγματος, Υπαλληλικός Κώδικας κλπ, Εσχατη Προδοσία με την μορφή της προσβολής θεμελιωδών αρχών και θεσμών του Πολιτεύματος όπως είναι η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα (άρθρο 134§2, 134 α περιπτ. στ, η’ ΠΚ, άρθρο 306 ΠΚ (έκθεση σε κίνδυνο) και εν τέλει, εφόσον η κατάσταση αυτή πλήττει μεγάλο μέρος του πληθυσμού όπως συμβαίνει σήμερα, στοιχειοθετείται πλέον το έγκλημα της γενοκτονίας σύμφωνα με τα άρθρα 6, 7 και 25 της Συνθήκης της Ρώμης -Καταστατικού Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που κυρώθηκε με τον Ν. 3003/2002, με την μορφή στέρησης πρόσβασης ιδίως σε τροφή και φάρμακα, της προκλήσεως σοβαρών σωματικών και ψυχικών βλαβών στο σύνολο των Ελλήνων με την συνεχή πρόκληση αισθημάτων απόγνωσης, αδυναμίας και ομηρίας που οδηγεί σε σοβαρή και βαρεία κατάθλιψη και άκρως ανησυχητικά υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών άμεσα συσχετιζόμενα με τις επιβαλλόμενες κυβερνητικές πολιτικές και καταδίωξη βάση εθνικότητος και κουλτούρας κατά του Ελληνικού Λαού μέχρι τέτοιου σημείου εξαθλίωσης ώστε να καθίσταται ο λαός ανίκανος να προσφέρει τα προς το ζην στους ίδιους και στις οικογένειές τους και έτσι οδηγείται σε βέβαιη εξόντωση λόγω πείνας, και εκθέσεως σε στοιχεία της φύσης, καθώς και ένεκα ελλιπούς προσβάσεως σε δημόσια-κρατική ιατροφαρμακευτική βοήθεια, με συνέπεια να εξαναγκάζεται βίαια σε μετανάστευση. (βλ. εκκρεμή μήνυση Γεριτσίδου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο)
[σχόλιο JFG-Εκκρεμούν 5 καταγγελίες, η υπόθεση είναι ενιαία και η αυτεπάγγελτη διαδικασία πρέπει να ξεκινήσει εφόσον ο εισαγγελέας μαθαίνει με κάποιο τρόπο την τέλεση εγκλημάτων της αρμοδιότητας του. Δείτε το υλικό που έχει σταλεί στην Χάγη εδώ ICC Appeals]
Σύμφωνα, εξάλλου, με τις ορθές επισημάνσεις του κ. Ιωάννη Σακκά, Πρώην Εισαγγελέα, οι συγκεκριμένες υποχρεώσεις των κρατικών υπαλλήλων για την Προστασία της Υγείας και συνεπώς της προστασίας της Αξιοπρέπειας των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών προκύπτουν ειδικά από τις εξής διεθνείς συμβάσεις που επικύρωσε η Ελλάδα ως συμβαλλόμενο μέλος, όπως:
1) Ο Ευρωπαϊκός Κώδικας Κοινωνικής Ασφάλειας που κυρώθηκε με τον Νόμο 1136/1981 (ΦΕΚ Α 61/13-3-1981), ορίζει ρητά στο «ΜΕΡΟΣ ΙΙ ΙΑΤΡΙΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ» ότι το κράτος οφείλει να εγγυηθεί την χορήγηση παροχών εις τα προστατευόμενα πρόσωπα όταν η κατάστασή τους έχει ανάγκη ιατρικών φροντίδων προληπτικού ή θεραπευτικού χαρακτήρος, συμφώνως προς τα κατωτέρω άρθρα του ρηθέντος μέρους. Ο καλυπτόμενος κίνδυνος δέον όπως περιλαμβάνει πάσαν νοσηράν κατάστασιν, ανεξαρτήτως αιτίας, την κύηση, τον τοκετό και τα επακόλουθά των κλπ.
2 ) Ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης που κυρώθηκε με τον Νόμο 1426 /1984 (ΦΕΚ Α 32/21-3-1984), καθορίζει ευθέως αυστηρές υποχρεώσεις των Συμβαλλομένων Κρατών όπως του Ελληνικού Κράτους και των κρατικών υπαλλήλων, στα άρθρα 11,12,13,14,16,17. Ειδικότερα στο άρθρο 13 αυτού (Δικαίωμα του πολίτη για κοινωνική και ιατρική αντίληψη) ορίζει ρητή ανάληψη υποχρέωσης του Κράτους και των κρατικών οργάνων (δηλαδή πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών κλπ), για την εξασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος για κοινωνική και ιατρική αντίληψη, να μεριμνούν ώστε κάθε πρόσωπο, που δεν διαθέτει επαρκείς πόρους και δεν είναι σε θέση να τους εξασφαλίσει με δικά του μέσα ή από άλλη πηγή, να μπορεί να λαμβάνει κατάλληλη βοήθεια και σε περίπτωση ασθένειας τις φροντίδες που απαιτεί η κατάσταση της υγείας του.Να μεριμνούν ώστε τα πρόσωπα που δικαιούνται παρόμοια βοήθεια να μη βλέπουν να τους περιορίζονται από το λόγο αυτόν τα πολιτικά ή κοινωνικά δικαιώματά τους.
3) Με τα θεμελιώδη άρθρα 2,3 και άρθρο 6 παρ 1 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ ενωποιημένη), αναγνωρίζεται ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως νομικό κείμενο ίδιου νομικού κύρους με τις Συνθήκες. Στο Χάρτη ορίζονται συγκεκριμένες υποχρεώσεις των κρατών μελών της ΕΕ και των οργάνων αυτής (πχ αρχηγών κρατών, Επιτροπής, υπουργών, κλπ), όπως στα άρθρα 34 (Κοινωνική ασφάλιση και κοινωνική αρωγή) και 35 (προστασία της υγείας) να αναγνωρίζουν και να σέβονται το δικαίωμα πρόσβασης στις παροχές κοινωνικής ασφάλισης και στις κοινωνικές υπηρεσίες και προκειμένου να καταπολεμηθεί η φτώχεια να αναγνωρίζουν και να σέβονται το δικαίωμα κοινωνικής αρωγής και στεγαστικής βοήθειας προς εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης σε όλους όσους δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους και οι πολιτικές και οι δράσεις της Ένωσης να εξασφαλίζει υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας του ανθρώπου.
Ανδρέας Γιαννουλόπουλος
Καρδιολόγος – Πνευμονολόγος
