Σάββατο βράδυ....είσαι γύρω στα 30 (3 χρόνια πάνω - 3 χρόνια κάτω), είσαι μόνος και κλεισμένος στο σπίτι...φυσικά η τσέπη άδεια καθώς είσαι όχι ένα θύμα αλλά ΤΟ θύμα της κρίσης και της ανεργίας.
Δεν έχεις διάθεση να βγεις με φίλους, η τηλεόραση δεν έχει τίποτα, βαριέσαι να δεις DVD και ξαφνικά λες να καθαρίσεις λίγο το χώρο σου.
Εκεί ξεσκονίζοντας τα ράφια και τακτοποιώντας τα συρτάρια σου σταματάς, μένεις, χαμογελάς...παλιές κασέτες, φωτογραφίες από πάρτι, οι πρώτες μπαλάντες και οι αναμνήσεις ξεπηδούν από το μυαλό λυσσασμένες παρασύροντας σε εποχές αγνές...το πρώτο φιλί, το πρώτο άγγιγμα, αναμνήσεις που σε ακολουθούν πάντα, στιγμές που έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα σου κι κάποιες από αυτές καλά φυλαγμένες σε ταινίες από σκονισμένες κασέτες 60αρες ή 90αρες σε κάποιο walkman...
Τι λέτε; Πάμε για ταξίδι στο χρόνο πίσω;
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
