Αν ήμουν μεγαλοεργολάβος θα έκανα τα πάντα για να πάρω έργο υποδομής στη Θεσσαλονίκη. Πιο
εύκολα λεφτά και μάλιστα εκατομμύρια ευρώ δεν μπορεί να βγάλει κανείς. Αρκεί να στήσεις ένα εργοτάξιο. Για τα υπόλοιπα φροντίζουν όλοι οι άλλοι.
Εξηγούμαι: Γίνεσαι ανάδοχος ενός μεγάλου έργου (παραδείγματα στη συνέχεια). Το έργο «κολλάει». Περιμένεις σαν τους τύπους που πετούν τους φελλούς στη διαφήμιση του Jack Daniels και μόλις περάσουν μερικοί μήνες βάζεις τον δικηγόρο σου να ζητάει αποζημιώσεις για καθυστερήσεις. Περνούν οι μήνες, περνούν τα χρόνια (ωριμάζει και το ουίσκι…) και έρχεται μια ωραία πρωία ένα δικαστήριο που λογικά σε δικαιώνει και χωρίς να έχεις ιδρώσει μπαίνουν στον τραπεζικό λογαριασμό σου κάποια εκατομμύρια.
Δεν είναι όνειρο θερινής νυκτός, ούτε με πείραξε η ζέστη. Είναι η ωμή πραγματικότητα και η λογική του παραλόγου που βιώνουμε σ’ αυτήν την πόλη.
Ας περάσω στα παραδείγματα… Την αλήστου μνήμης υποθαλάσσια αρτηρία τη χρυσοπλήρωσε ο Ελληνας φορολογούμενος όχι ως έργο, αλλά ως «μακέτο».
Υποθαλάσσια δεν είδαμε ποτέ, αλλά κάτι εκατομμύρια ο ανάδοχος τα τσίμπησε ως αποζημίωση για την ταλαιπωρία του, αφού το εργοτάξιο υπήρχε, αυτός ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις του, αλλά η άπαιχτη γραφειοκρατία του Δημοσίου, οι δικαστικές διενέξεις και οι αντιδράσεις, όπως και ο κακός αρχικός σχεδιασμός οδήγησαν στην ακύρωση (με υπαιτιότητα του Δημοσίου) του έργου, ύστερα από χρόνια... Κάθε μέρα που περνούσε όμως, ο εργολάβος έβαζε και ένα ποσό στο λογαριασμό…
Στην περίπτωση του μετρό της Θεσσαλονίκης κάτι ανάλογο συμβαίνει, όπως άλλωστε και στην περίπτωση του ΣΜΑ Ευκαρπίας, που μόνο για το 2012 ο ανάδοχος διεκδικεί (με αγωγή παρακαλώ) 4 εκ. ευρώ. Ηθελε να δουλέψει και δεν τον άφηναν. Τα μηχανήματα ήταν εκεί και περίμεναν το πράσινο φως για να ξεκινήσουν. Φταίει ο εργολάβος; Φυσικά όχι. Τώρα, έπειτα από μια σειρά από παθήματα, οι νομικές υπηρεσίες των αρμοδίων –όχι για το συγκεκριμένο έργο, γενικά- προσπαθούν να συγκεντρώσουν επιχειρήματα και να καλυφθούν νομικά απέναντι στις διεκδικήσεις αποζημίωσης που εγείρει ο εκάστοτε ανάδοχος. Προσπαθούν να πείσουν ότι δεν είναι αποκλειστική η ευθύνη των φορέων, αλλά ένα μέρος το έχει και ο εργολάβος, μήπως και πείσουν το εκάστοτε δικαστήριο να δείξει κατανόηση…
Κι έρχεται κι άλλη περίπτωση. Αυτή του ανισόπεδου κόμβου στη Λαχαναγορά (Κ16), όπου επίσης ο εργολάβος δε φαίνεται τόσο διατεθειμένος να προχωρήσει το έργο.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
voria.gr
