στους
αγωνιστές της Πλατείας
Αγγελος
Αγγελίδης
Αιγίνιο
06-04-2012
Η ζωή μας είναι παιχνίδι.
Ένα παιχνίδι. Ένας μοιραίος τελικός.
Ισως κι απ΄ το ποδόσφαιρο μικρότερης αξίας.
Κι απ΄ τ΄ άλλα τα παιχνίδια ασήμαντη ακόμη.
Το είδα το συνάντησα πολλές φορές,
έτσι και το κατάλαβα.
Με δίδαξαν …
οι φίλοι μου, οι γείτονες, οι συγγενείς
οι μακρινοί κι οι κοντινοί μου,
όχι με λόγια μόνο και ούτε μόνο στα χαρτιά.
Με δίδαξαν …. με τρόπους αδιάψευστους.
Με χίλια παραδείγματα.
Με συμπεριφορές αξέχαστες.
Με χρώματα συνείδησης έντονα κι ανεξίτηλα.
Γεμάτα της χώρας μας τα γήπεδα
κι η μπάλα η άψυχη, Θεά προσκυνημένη.
Κι η Οικουμένη ολάκερη….. θα σέβεται
τους Νόμους της Θεάς, κι απόλυτα.
Κι αυτή η Οικουμένη
θα αγνοεί τους άλλους Νόμους….
του δίκιου μας και της ζωής,
των κόπων μας και της δουλειάς,
της λογικής του νου, της μόρφωσης,
και της ανθρώπινης υπόστασης
μη της αξιοπρέπειας
ή και της ιστορίας.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μα άδειες τις πλατείες μας
για την Τιμή Ηρώων.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μα άδειες τις πλατείες μας
στη Διεκδίκηση Δικαίων.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μα άδειες τις πλατείες μας
σε διαδηλώσεις άρνησης υποταγής.
Είδα γεμάτα γήπεδα σαν τις αρένες,
μα άδειες τις πλατείες μας
απ΄ των ανθρώπων της ανάγκης τη ζωντάνια
και μόνο με αγάλματα ηρώων στολισμένες.
