Όχι στον κοινωνικό κανιβαλισμό κύριε Τσολακίδη

 Κύριε Τσολακίδη,

Μάλλον … δεν μιλάτε σοβαρά και δε μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάνετε πλάκα. Πως μπορείτε, άλλωστε, να μιλάτε σοβαρά όταν αναφερόμενος σε πολύ
καλούς σας φίλους εκπαιδευτικούς - μήπως να επανεξετάσετε τη σχέση σας μαζί τους; – και επικαλούμενος την αντιεπαγγελματικότητα και την ανεπάρκειά τους οδηγείσθε σε γενικευμένους χαρακτηρισμούς ολόκληρου κλάδου εργαζομένων.

Θα μπορούσαμε να σας αντιπαραβάλλουμε πολλά άλλα παραδείγματα από διάφορους κλάδους εργαζομένων τα οποία προδήλως και σύμφωνα με τα λεγόμενά σας θα χαρακτηρίζατε «ανωμαλίες». Τέτοια παραδείγματα θα μπορούσαν να αφορούν γιατρούς και δικηγόρους που χρηματίζονται, δημοσίους υπαλλήλους που υπεξαιρούν κρατικό χρήμα αλλά και ιδιώτες που μολύνουν αλόγιστα το περιβάλλον, καταπατούν δημόσιες εκτάσεις, φοροδιαφεύγουν προκλητικά, κλπ. 

Δεν θα μπορούσαμε όμως ποτέ να χαρακτηρίσουμε αρνητικά και να κατηγορήσουμε συλλήβδην όλους τους εργαζόμενους των παραπάνω κλάδων, βασιζόμενοι σε παραδείγματα.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, οι παθογένειες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η πρόταξη των συντεχνιακών συμφερόντων έναντι του κοινού καλού και η χαλάρωση της κοινωνικής συνοχής έχει αναδείξει φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, που οδηγούν σε περαιτέρω εκφυλισμό του κοινωνικού ιστού.

Πριν προχωρήσει λοιπόν κανείς σε οποιαδήποτε κριτική που αφορά συμπολίτες μας, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και να μην εστιάζει μόνο στα κακά παραδείγματα φίλων και γνωστών, παραβλέποντας τα καλά παραδείγματα και πολλές άλλες παραμέτρους που απαιτούνται για μια αξιόπιστη και αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων.

Στο πνεύμα της προηγούμενης προσέγγισης, επιτρέψτε μας να σας αναφέρουμε πολλά καλά παραδείγματα και πρακτικές συναδέλφων εκπαιδευτικών οι οποίοι προσφέρουν πολύ περισσότερο από ότι απαιτεί το τυπικό τους καθηκοντολόγιο, παραμένοντας στο σχολείο πέρα από το ωράριό τους, βάφοντας αίθουσες, συντηρώντας εργαστήρια, επιδιορθώνοντας υδραυλικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, παρέχοντας τα απογεύματα φροντιστηριακά μαθήματα σε παιδιά από φτωχές οικογένειες, συμμετέχοντας σε εθελοντικές δράσεις, οργανώνοντας ομαδικές πολιτιστικές δραστηριότητες και πολλά άλλα.

Και όλα αυτά χωρίς τυμπανοκρουσίες και διαφημίσεις. Γιατί αυτοί οι εκπαιδευτικοί απλά θεωρούν ότι έτσι υπηρετούν το λειτούργημά τους και προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, το οποίο τα τελευταία χρόνια βιώνει μια πρωτόγνωρη και εξοντωτική κοινωνικο-οικονομική κρίση.

Αλήθεια, κύριε Τσολακίδη πόσοι εκπαιδευτικοί (που οι περισσότεροι καταμαρτυρείτε ότι γύριζαν απαξιωτικά το κεφάλι στις δράσεις σας) συμμετέχουν στις εθελοντικές σας δράσεις; Αν κρίνουμε από το ποσοστό συμμετοχής των καθηγητών του σχολείου μας θα πρέπει να είναι πολλοί.

Ομολογουμένως, κύριε Τσολακίδη, έχετε συμβάλλει σημαντικά στο να εκφραστεί το εθελοντικό κίνημα στο χώρο της Πιερίας με την ανάπτυξη πολύπλευρων δράσεων. Αυτό όμως δε σας δίνει το δικαίωμα να προβαίνετε σε επιφανειακές κριτικές και σε γενικευμένους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς ομάδων συμπολιτών σας. Αντιθέτως, όπως ευαγγελίζεσθε στο κλείσιμο του άρθρου σας, πρέπει με τα λόγια και τις πράξεις σας να ενισχύετε τη συλλογική δράση, αναδεικνύοντας αυτά που αποτελούν κοινό τόπο των κοινωνικών ομάδων και όχι στοχοποιώντας – και μάλιστα με παραδείγματα – ολόκληρους κλάδους, όπως πράττετε στο πρόλογό σας για τους καθηγητές.

Και κλείνοντας, θα θέλαμε να σας επισημάνουμε και κάτι άλλο. Ο εθελοντισμός και η κοινωνική προσφορά δεν είναι μονοπώλιο και δεν έχει «μαρκίζες». Ο εθελοντισμός είμαστε εμείς. Οι απλοί πολίτες που σε ομαδικό ή σε ατομικό επίπεδο τον εκφράζουμε με την πραγματική αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά.

Οι καθηγητές του 2^ου Επαγγελματικού Λυκείου Κατερίνης

(μεταξύ των οποίων και εικοσιτρείς (23) υπό διαθεσιμότητα-απόλυση)