«σφάλματα». Απλά, ασκούν μια πολιτική που υπαγορεύεται από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση που υπήρξε ποτέ με το μοναδικό τρόπο που είναι γι αυτούς διαθέσιμος στα πλαίσια του συστήματος, προς όφελος του κεφαλαίου και των μονοπωλίων και σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Όμως, η καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εντός του συστήματος και το μέγιστο που μπορούν να καταφέρουν είναι να δώσουν μια παράταση, μεγαλύτερη ή μικρότερη, στο μέγιστο πρόβλημα της καπιταλιστικής κρίσης.
Η περίπτωση της Κύπρου, που έφτασαν στο σημείο να επιχειρούν βίαιη μεταφορά των κεφαλαίων των τραπεζικών καταθέσεων από τους μεν στους δε, δεν είναι τυχαίο βέβαια πως οι μεν είναι κατά κύριο λόγο μικροί καταθέτες ή ξένο κεφάλαιο, π.χ. ρωσικό, δεν αποδεικνύει πως είναι ανόητοι ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά πως η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης και η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί επιβάλλει ακόμα και τέτοια μέτρα, που μπορεί να θεωρηθεί πως παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του ίδιου του συστήματος. Γίνεται πλέον πιο φανερό πως οι ανταγωνισμοί, ποιος θα χάσει λιγότερα και ποιος θα επιβιώσει της καπιταλιστικής κρίσης, βρίσκονται σε επικίνδυνα επίπεδα.
Η ερμηνεία πως η Γερμανία μαζί με κάποιες αναπτυγμένες χώρες του βορρά επιβάλλουν τις πολιτικές τους υπέρ των συμφερόντων τους σε βάρος των χωρών του νότου είναι παραπλανητική. Η Γερμανία και οι άλλες χώρες που φαίνεται να μην αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα βρίσκονται κι αυτές στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης και απλά το προβάδισμα που έχουν στην παραγωγή τα μονοπώλιά τους, τους δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρουν συνέπειες της κρίσης στους ασθενέστερους, για να καταστραφούν πρώτα οι ασθενέστεροι και τα κεφάλαιά τους. Έπεται όμως και η δική τους σειρά και θα ακολουθήσει και η Κίνα και οι υπόλοιπες «αναπτυσσόμενες»!
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια του ίδιου του καπιταλισμού και ξεπερνιέται μόνο με την καταστροφή των συσσωρευμένων κεφαλαίων που δεν μπορούν να αναπαραχθούν. Οι αποφάσεις για την Κύπρο, ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που θα αναιρεθούν, δείχνουν πως η καπιταλιστική κρίση βαίνει με γοργό ρυθμό προς τη φυσιολογική της κατάληξη, τη δραστική καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, τον πόλεμο! Ο πόλεμος θα «λύσει» όλα τα προβλήματά τους, θα επικρατήσουν οι ισχυρότεροι, θα αρπάξουν τα πετρέλαια, το αέριο, το χρυσό και όλο τον πλούτο της υδρογείου, για να αρχίσει πάλι η ανάπτυξη μέσα από τα ερείπια. Άλλος δρόμος στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν υπάρχει! Και άλλος δρόμος για τους λαούς δεν υπάρχει, παρά να ανατρέψουν τον καπιταλισμό και να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό!
Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ
