Του Δημήτρη Τσιμούρα
Σου επιβάλλουν συνεχώς φόρους
και χαράτσια με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»!
Σου μειώνουν μισθούς και συντάξεις με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, τη
στιγμή που αυξάνουν
με ανάλογους ρυθμούς το κόστος όλων των υπηρεσιών!
Παίρνουν επίτηδες στην ουσία
μέτρα για την παραπέρα αύξηση της
ανεργίας, απολύουν, κλείνουν μαγαζιά και μικρές επιχειρήσεις, για να
μην μπορείς να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις που σου επιβάλλουν!
Είναι έτοιμοι να σου κατασχέσουν ό,τι έχεις και δεν έχεις,
επειδή, όπως αποφάσισαν, τους… χρωστάς!
Έχουν διαλύσει την παραγωγική βάση και ξεπουλούν όλες τις υποδομές της πατρίδας μας σαν να είναι δική τους περιουσία!
Σε ληστεύουν με κάθε μέσο και τρόπο, για να ενισχύσουν τους τραπεζίτες και άλλους
μεγαλοεπιχειρηματίες!
Υποθηκεύουν στους δανειστές την ίδια την πατρίδα μας για
δάνεια που δεν μας αφορούσαν και δεν μας αφορούν, στέλνοντας σε μας
τον λογαριασμό!
Σου καταρρακώνουν καθημερινά
την αξιοπρέπεια και σε αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδι!
Προβοκάρουν και χτυπούν
ανελέητα, με κάθε μέσο καταστολής που έχουν,
τον ειρηνικό αγώνα που κάνεις, για να αποκρούσεις όλα αυτά!
Σακατεύουν με τα γκλομπς της εξουσίας και οδηγούν στα δικαστήρια όσους πρωτοστατούν στην
οργάνωση του αγώνα ενάντια σε όλα αυτά!
Προσπαθούν να μας φέρουν σε
αντιπαράθεση, να καλλιεργήσουν τον λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό». Έχουν μαζί
τους κάθε λογής έμμισθους υπηρέτες!
Σου λένε ότι όλα αυτά γίνονται για τη δική σου σωτηρία και αυτήν της πατρίδας σου! Αυτοί που έτσι και αλλιώς… δεν έχουν πατρίδα!
Είναι αυτοί που μας λένε ότι θα
μας σώσουν, αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτήν τη θέση, οι
«σύμμαχοι» της ΕΕ και όχι μόνο! Προσπαθώντας
έτσι
να περάσουν σε εμάς τη λογική
του τζογαδόρου που, όσο χάνει, τόσο επιμένει να παίζει μέχρι να του πάρουν
και τα ρούχα!
Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι μας γυρίζουν
πενήντα και εκατό χρόνια πίσω!
Είναι όμως έτσι;
Πριν πενήντα χρόνια δεν υπήρχε
αυτός ο πλούτος, δεν υπήρχαν αυτές οι υποδομές που έχουμε σήμερα, προϊόν της
σκληρής δουλειάς όλων των εργαζόμενων. Και όμως, όλοι αυτοί που πρωτοστατούν στο ξεπούλημα του πλούτου, μας ονομάζουν τεμπέληδες!
Χρησιμοποιούσαμε ξυλόσομπες, αλλά τότε
υπήρχαν καλοριφέρ για ελάχιστους. Σήμερα υπάρχουν, αλλά σου στερούν τη
δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσεις!
Χρησιμοποιούσαμε φαναριέρες ή
παγωνιέρες για τη συντήρηση ευπαθών προϊόντων, αλλά τότε δεν υπήρχαν
ψυγεία ούτε ηλεκτρικό ρεύμα για πολλές περιοχές της χώρας μας. Σήμερα υπάρχουν,
αλλά σου κόβουν το ρεύμα και δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις!
Σήμερα, που υπάρχει ηλεκτρικό,
σε οδηγούν στο καθεστώς της γκαζόλαμπας!
Τότε δεν μπορούσαμε να
ταξιδέψουμε, γιατί δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα. Σήμερα υπάρχουν,
αλλά σου στερούν τη
δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσεις!
Πριν πενήντα χρόνια δεν είχαμε φάρμακα και
ιατρικές υπηρεσίες. Σήμερα υπάρχουν,
αλλά σου στερούν τη δυνατότητα να έχεις πρόσβαση σ’ αυτά!
Σήμερα υπάρχουν όλα αυτά, όμως
με βίαιο τρόπο μας τα στερούν, για να αυξάνουν συνεχώς τα πλούτη τους!
Και να μην ξεχνάμε ότι πριν
πενήντα χρόνια υπήρχε και η ελπίδα της δημιουργίας, υπήρχε το αντίπαλο δέος που, είτε το ήθελαν είτε
όχι, έβαζε καθοριστικό φραγμό στα σχέδια τους!
Δεν μας γυρίζουν λοιπόν απλώς πενήντα ή εκατό χρόνια πίσω. Μας οδηγούν με
ταχείς ρυθμούς στο σημείο μηδέν, στο
σημείο της καθολικής εξαθλίωσης!
Είναι το σημείο που θα συμπέσει με τη μέρα της επίσημης πτώχευσης,
γιατί εκεί με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε! Τότε,
που θα μας πουν λακωνικά «τώρα κόψτε το
λαιμό σας, δεν έχουμε τίποτα να σας
δώσουμε»! Είναι η μέρα που αυτοί θα επιλέξουν, όταν οι μαυραγορίτες επίσημοι και ανεπίσημοι
–με τους νόμους του πολιτικού τους προσωπικού- θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους και θα μας έχουν πάρει τα πάντα! Είναι η μέρα που όλοι αυτοί μας φαντάζονται γυμνούς και
εξαθλιωμένους να τους εκλιπαρούμε πλέον για ένα κομμάτι ψωμί. Θα είναι η ημέρα που θα έχουν δημιουργήσει
όλοι αυτοί έναν δικό τους ασφαλή επίγειο
παράδεισο!
Στο σημείο μηδέν θα μας έχουν επιβάλει την αμορφωσιά και
θα στοχεύουν στο μηδενισμό της σκέψης μας. Η μόρφωση θα αποτελεί αποκλειστικά δικό τους
προνόμιο. Στο σημείο μηδέν η γνώση μας για τον κόσμο θα είναι αυτή
που οι ίδιοι θα μας σερβίρουν. Το σημείο που… «το σεργιάνι μας στον κόσμο θα είναι δέκα μέτρα γης», όπως λέει και ο ποιητής.
Βιάζονται πολύ να μας φτάσουν εκεί, γιατί τότε είναι
σίγουροι ότι δεν θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε. Βιάζονται, γιατί φοβούνται.
Βιάζονται, γιατί ξέρουν, γιατί βλέπουν
ότι παντού δημιουργούνται εστίες αντίστασης. Εστίες αντίστασης στις συγκοινωνίες,
στους καταπέλτες των πλοίων, στα μπλόκα των αγροτών, στα διόδια, στις λαϊκές επιτροπές. Βιάζονται, πριν φουντώσει η καθολική αντίσταση
σε έναν κοινό και αδιάσπαστο αγώνα, με άμεσο στόχο να τους σταματήσουμε,
δημιουργώντας ταυτόχρονα συνθήκες αντεπίθεσης. Συνθήκες που θα μας επιτρέψουν
να διεκδικήσουμε και να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν, να πάρουμε πίσω αυτά που
οι κλεπταποδόχοι αντί πινακίου φακής έβαλαν στο χέρι.
Και ας γνωρίζει
πολύ καλά το πολιτικό προσωπικό ότι ποτέ ο ελληνικός λαός δεν τους ζήτησε να
ξεπουλήσουν ό,τι αυτός με τον ιδρώτα του δημιούργησε, ποτέ δεν ζήτησε προστάτες
που αυτοί του επέβαλαν! Ποτέ δεν τους ζήτησε να παίξουν τον ρόλο του αυτόκλητου
σωτήρα!
Ας είναι σίγουροι ότι θα έρθει η μέρα που για όλα αυτά θα
τους ζητηθεί ο λόγος!
Και ας μην νομίζουν ότι η σιωπή πολλών από εμάς
μεταφράζεται ως αποδοχή του εγκλήματος, που συντελείται από τα δικά τους χέρια. Είναι η σιωπή πριν την
καταιγίδα!
«Και απά στην πέτρα της σιωπής τα νύχια του ακονίζει… »
Γιάννης Ρίτσος
Γιάννης Ρίτσος
