Το ερωτικό γράμμα ενός απελπισμένου Κολινδρινού
Χτάζου όξου απ του παραθίρ΄..ααααχχχχ
Η κιρός γαμίθκιν, χιρνάει σιγά σιγά να χιουνίζ'.ααααχχχ
Κι ισί μι λίπς.
Σι πουθώ πουλί αγάπη μο.
Σι ψάχνω σια-δώ σι ψάχνω σια-κεί , αλλά ισί πουθινά.
Έφιγις κι μι παράτσις χουρίς να μι νογάς.
Θμούμι όλα αυτά που πέρασαμι και μι πουνάει η κλιά απ'τ στιναχώρια.
Θέλου να κλάψου.
Εσί μουρή τσιατώρου τα θμάσι ?
Εσί μουρή τσιατώρου τα θμάσι ?
Θμάσι του καλοκαίρι που μας πέρασιν ?
θμάσι που πάινάμι στουν βασίλιψουν, για καφιέν κι σαχανάκ'?
θμάσι που έβλιπαμι σιακάτ στουν κάμπου κα τσαλονίκ' κι μι ρουτούσις γιατί γίομουσαν τα χουράφια μι νιρό ?
κι εγώ σ'ιέλιγα "μουρί σιαχούλου φτιέυουν ρίζια",
κι μιτά μι αγκάλιαζις μι πάθους κι μι φλούσις στα μάγλα.
Θμάσι τα βράδια που κρίουνις κι σι έδινα τα θκαμ τα σκφούνια ?
Ιγώ δεν τα ξιέχασα,τα θμούμι όλα,
θμούμι και τότι που πάιναμι να πουτίσουμι το καπνό στον Ασπρουγιάνν'
και γιένομάσταν μούσκιδ' ιπιδή η πουμόνα ήταν χαλασμέν'
και έβγαζαμι τα ρούχα μας για να στιγνόν
κι έκαμαμι σιέξ και μας ίετρωγαν τα κουλομέρια τα κνούπια ,ιπιδή η μαντόρις δεν ράντσιν.
Γιατί μι παράτσις ?
πιρνάς τώρα καλύτιρα μι τον άλλον τον χαμόργκα ?
που σι παέν' παραθέρισ΄ σι ξιένα μέρη κι δεν έχς να φας μια πίτα τσ προυκουπής?
Μι ιμένα δεν ίθιλις παραθέρισ.
μι ψόφσις να μι παέντς στα μαναστήρια.
μι είχις φκιάσ' απ 'τα πουλλά τα κουμπουσκίνια σαν καλόγιρο.
ισθάνισι καλίτιρα τώρα στ'μίκουνου μι τσ'πούστιδις παρέα να τρουγιουρνάτι γκόλιαβ' όλ' μέρα μι τις κλιές απ'όξου ?
Κι πως κάμτς μπάνιο μουρή σιανό ?
πε μι σι παρακαλώ , πως κάμτς μπάνιο ?
η μήπους ικίας ,έχ΄ τραχτιέρια για να πάρτς τς σαμπριέλις να τς φκιάσ σουσίβιου ?
Αυτά μόνου ιγώ στα έφκιανα ,
κι του απουτέλισμα ήταν να μι αφίκς.
Χουλουκόβουμι κι παένου βόλτα στ'γλυκού τν ιλιά μι το τραχτιέρ , κι έτσιαια μι έρχιτι να αμπδήξου στουν λάκου σιακάτ
αλλά σκιέφτομι πως δε θα έχ' τραχτιέρ η γέρους να πάει να φέρ΄ τα μπασκιά .
Καταλαβαίντς μουρί , μι έφκιασις να θέλου να πάου να αυτουκτουνίσου ,να πα να κριμαστώ σν'αγριντιά που μι παράτσις για ικίνουν του λιλιέ.
Γύρνα κουρίτσιμ σι μιένα κι σι ουρκίζουμι κάθε Σάββατου να σι παένου στον Κιλότα κι τσ Κυριακές το βράδ' στου Γκαβό κι θα τουν λιέω να παίζει τ' Θώδη που τ'γουστάρτς..
Θα ξισκιπάζουμι τα καρίκια όπους παλιά και θα γιλούμι και θα ιστάνομέστι όμουρφα.
Δεν θα αφίκουμι πανκύρ'για πανκύρ΄
κι θα γιομόσ όλου το σπίτ΄μι χαλιά απ τ΄βιουκαρπέτ
κι όχ' απ τσ γιούφτ'.
Θα σι παένου για ψώνια στου λίντ κι όχ' στουν μουνάντιρου.
Θα σι παένου κι στα τζάμπου για να μην παέντς στουν ιούδα.
Χωρίς ισιένα ιστάνομι σαν μπουμπάρι χωρίς σκιέπ'
σαν μπομπότα χουρίς καλαμπούκ'
Ξιγκουρλάζομι να φουνάζω πως σι αγαπώ
Για πάντα θκος!!!
