11.07.2012ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Εκ πρώτης δεν έχουν καμία σχέση. Όταν όμως η ποίηση συναντά την πολιτική, όλα μπορεί να συμβούν. Ειδικά όταν η «Αλεξάνδρεια» κινδυνεύει να βυθιστεί στο σκοτάδι, τότε η
ποίηση- εν αγνοία της- «δανείζει» στίχους ώστε οι πολιτικοί να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον της. Έτσι, το βράδυ της ψήφου εμπιστοσύνης επί των προγραμματικών δηλώσεων, η συζήτηση μετατράπηκε σε βραδιά ποίησης. Τι εννοούσε όμως ο «ποιητής» Τσίπρας; Τι υπέκρυπτε ο ποιητικός του οίστρος; Τη σχέση «ποίησης» και «εκποίησης» όπως την ερμηνεύει ο συνδικαλιστικός οίστρος του Νίκου Φωτόπουλου. Ο συνδικαλιστής της ΔΕΗ, που απειλεί να κατεβάσει τους διακόπτες της «Αλεξάνδρειας».
Και μετά; Μετά θα έρθει ο έρωτας. Έχει ξαναγίνει-επί Μητσοτάκη- με αποτέλεσμα ο… Έρωτας να μη προλαβαίνει να ρίχνει τα βέλη του. Αφήστε που θα αυξηθούν οι πωλήσεις ποιητικών συλλογών, αφού ελλείψει τηλεόρασης και διαδικτύου οι Έλληνες θα το ρίξουν στην ανάγνωση ποιημάτων. Να γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ποιητική αδεία αντιπαρατέθηκε πολιτικά με τον πρωθυπουργό. Εσείς «ξεπουλάτε» τη δημόσια περιουσία, εμείς δίνουμε κίνητρα να «ξεπουλήσουν» τα βιβλιοπωλεία ποιητικές συλλογές. Εδώ που τα λέμε ο Τσίπρας είναι συνεπής και το αποδεικνύει. Είχε δηλώσει ότι, θα ασκήσει «ποιοτική αντιπολίτευση» και τηρεί το λόγο του. Και κάνει κι ένα βήμα παραπάνω. Ασκεί «ποιητική αντιπολίτευση», συμβουλεύοντας τον Φωτόπουλο- όπως ο Καβάφης τον Αντώνιο- να μη λυγίσει μπροστά στη δεδομένη πλέον απώλεια της ΔΕΗ(«Αλεξάνδρεια»). Διότι, όπως ο Αντώνιος έχασε μαζί με την Κλεοπάτρα τη χλιδάτη ζωή, έτσι κινδυνεύει ο Φωτόπουλος να χάσει τα προνόμια.
