Ήταν που λέτε σε ορεινό χωριό ένας κτηνοτρόφος, ο οποίος είχε στην κατοχή του τον μοναδικό αρσενικό γάιδαρο της περιοχής. Καθότι πονηρός και γνώστης του πλεονεκτήματος που είχε, όρισε ταρίφα EURO1500 για κάθε "βόλεμα" γαϊδούρας που του έφερναν οι συγχωριανοί του.
Ουράαααααααααααααα οι γαϊδούρες κάθε μέρα έξω από το στάβλο του γαϊδάρου. Ο κτηνοτρόφος έστησε καρέκλα και τραπέζι, και εισέπραττε τα 1500άρια. Αυτή η δουλειά γίνονταν κάθε μέρα και μέχρι να τελειώσει η ουρά.
Έλα όμως που υπόλοιποι αγανάκτησαν με την ταρίφα και πάνε στον πρόεδρο του χωριού να διαμαρτυρηθούν. Ο πρόεδρος τους υπόσχεται ότι θα αγοράσει με χρήματα του δήμου τον γάιδαρο, για να "βολεύονται" οι γαϊδούρες δωρεάν.
Πάει λοιπόν στον κτηνοτρόφο.
-Πόσα θέλεις για να πουλήσεις τον γάιδαρό σου στον δήμο?
-Δώσε EURO100.000 και πάρτον τώρα πρόεδρε.
Του σκάει το "μαρούλι" ο πρόεδρος, παίρνει τον γάιδαρο και τον πάει στην πλατεία. Εκεί έχει χτίσει έναν μικρό στάβλο με όλες τις ανέσεις, κλιματισμό, τρεχούμενο νερό, τα φρέσκα και καλύτερα λαχανικά για να τρώει ο γάιδαρος και ιδιαίτερο μέρος για να γίνεται το "βόλεμα".
Όλο χαρά οι χωρικοί τρέχοντας αρπάζουν τις γαϊδούρες και βουρ στην πλατεία. Έλα όμως που ο γάιδαρος "βόλευε" μια και αυτή με το ζόρι.
Ξανά στον πρόεδρο να κάνουν παράπονα. Τρέχει ο πρόεδρος στον κτηνοτρόφο.
-Καλά ρε άλλον γάιδαρο μου πούλησες? Ο δικός σου τις "βόλευε" όλες μέχρι το μεσημέρι. Αυτός μια και με το ζόρι.
-ΑΑΑΑ πρόεδρε, ο ίδιος είναι. Σε εμένα για να φάει και να κοιμηθεί έπρεπε να δουλέψει. Ενώ τώρα που μπήκε στο δημόσιο είναι στα παπάρια του...!
