Στην κεντροδεξιά όλοι γνωρίζουν ότι ο Καραμανλής αποτελεί "κεφάλαιο" για την παράταξη. Πολλοί μάλιστα είναι εκείνοι... οι οποίοι επιμένουν ότι "ο Καραμανλής αποτελεί κεφάλαιο και για τη χώρα,
στις δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες που διαμορφώνονται".
ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Το "κεφάλαιο" αυτό ο Καραμανλής το διαχειρίστηκε με προσοχή από την ήττα του το 2009 μέχρι σήμερα. Αρνήθηκε να μιλήσει παρά τις πιέσεις και τον καταιγισμό κατηγοριών, επέμεινε να βγει έξω από το κάδρο των κομματικών αντιπαραθέσεων, κράτησε αυστηρά ουδέτερη στάση στα εσωκομματικά της ΝΔ. Ακομα και η στήριξή του στον Αντώνη Σαμαρά, αν και αναμφισβήτητη, υπήρξε ωστόσο προσεκτική και χωρίς να εκθέτει τον ίδιο σε πυρά.
Η σχέση του με τον Αντώνη Σαμαρά είναι επισήμως "καλή", αυτό όμως δε σημαίνει ότι ο Καραμανλής εγκατέλειψε την επιφυλακτικότητά του απέναντι στον άνθρωπο που εγκατέλειψε κάποτε την παράταξη, δημιούργησε κόμμα και αντιπαρατέθηκε με τη ΝΔ και μάλιστα σκληρά.
Ορισμένα πράγματα δεν ξεχνιούνται, εξομολογούνται φίλοι του αναχωρητή της Ραφήνας.
Και ο Σαμαράς ωστόσο από τη δική του πλευρά είναι καχύποπτος. Μια καχυποψία που πηγάζει απο΄την επίγνωσή του ότι ο Καραμανής έχει ακόμα όχι απλώς ισχυρά ερείσματα στην παράταξη, αλλά ίσως πολύ ισχυρότερα από τον ίδιο. Και αν σε μια δεδομένη περίπτωση αποφασίσει να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία θα είναι πολύ δύσκολο για τον ίδιο να τον αντιμετωπίσει.
"Αισθάνεται ότι είναι αρχηγός, επειδή ο φυσικός ηγέτης της ΝΔ, ο Καραμανλής, δεν διεκδικεί τα δικαιώματά του, κι αυτό δεν είναι ευχάριστο για κανέναν ηγέτη", λένε κάποιοι άσπονδοι φίλοι του.
Ο πραγματικός γρίφος του Καραμανλή, που επανέρχεται μετά τη δήλωση στήριξης της ΝΔ και την έκκληση στους ψηφοφόρους της κεντοδεξιάς να μην ψηφίσουν μικρά δεξιά κόμματα, γιατί έτσι ενισχύουν το ΣΥΡΙΖΑ, είναι αν θα αποφασίσει κάποτε να επανέλθει σε ρόλο ευθύνης.
Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι θα το κάνει όταν τα πράγματα για την παράταξη και τη χώρα φτάσουν στο μη παρέκει. Ακόμα περισσότεροι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι πρέπει να το κάνει και του στέλνουν συνεχώς ανάλογα μηνύματα.
Κανείς όμως δεν γνωρίζει αν ο Καραμανλής έχει τέτοια διάθεση. Αν δηλαδή μοιάζει σ' αυτό τον θείο και πολιτικό του μέντορα, ο οποίος επανήλθε μετά από χρόνια αυτοεξορίας και έβγαλε την Ελλάδα από το αδιέξοδο της δικτατορίας.
Πιθανόν ο Καραμανλής να περιμένει την ώρα του. Η οποία θα έλθει αν η ΝΔ δεν καταφέρει να ανακάμψει και ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στις παρυφές της κυβερνητικής εξουσίας.
Ίσως τότε η Ευρώπη της ακαμψίας αποφασίσει να γίνει πιο ευέλικτη -όπως με το θείο του- και να βοηθήσει την Ελλάδα να σταθεροποιηθεί, αξιοποιώντας το "ευρωπαϊκό κεφάλαιο" Καραμανλής.
