Οι ισπανικές τράπεζες και η ιταλική οικονομία έχουν γίνει το νεότερο γεγονός, το οποίο,
προκαλεί όμως, ανησυχίες στην Ευρωζώνη.
Η ανακοίνωση μέσα στο Σαββατοκύριακο, ότι οι ισπανικές τράπεζες θα πρέπει να στηριχτούν, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, οδήγησε τις “αγορές”, ανεβάζοντας την ψυχολογία τους, σε όλο τον κόσμο.
Αλλά η αισιοδοξία ήταν βραχύβιος. Η κρίση του ευρώ εντείνεται με ταχύ ρυθμό και η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη.
Οι ασιατικές αγορές είναι κάτι σαν το καναρίνι σε “ανθρακωρυχείο”, όταν πρόκειται για την πρόβλεψη, του πως η μέρα θα ξετυλιχθεί για τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές αγορές χρηματοπιστωτικών προιόντων.
Και την Τρίτη, το καναρίνι έδειχνε πολύ “ζαλισμένο”, πράγματι.
Μετά από μία εκτεταμένη “αισιοδοξία” των επενδυτών, τη Δευτέρα, στον απόηχο της είδησης, ότι η Ισπανία το Σαββατοκύριακο θα λάβει έως και € 100 δισ. ($ 125 δισεκατομμύρια δολλάρια Αμερικής), σαν έκτακτη βοήθεια για την ταλάντευση των τραπεζών της, η Τρίτη έφερε μια επιστροφή στο ρεαλισμό.
Μαύροι χρηματιστηριακοί αριθμοί, έχουν για άλλη μια φορά, ωθήσει πίσω στο κόκκινο, τις ανησυχίες για την επιβίωση της ζώνης του ευρώ που έχουν επιστρέψει, παρά την ισπανική διάσωση.
Η φαινομενική πολιτική φιλαρέσκεια δεν αποτελεί έκπληξη. Οι Έλληνες ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες την Κυριακή στις εκλογές απο τις οποίες, πολλοί πιστεύουν, ότι θα μπορούσε να καθοριστεί αν η χώρα θα παραμένει στη ζώνη του ευρώ ή αναγκάζεται να βγεί έξω.
Δυνητικά πιο δυσοίωνα, οι αριθμοί οι οποίοι, δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα δείχνουν ότι η ιταλική οικονομία βρίσκεται σε καταστροφική κατάσταση και πορεία, αφού συρρικνώθηκε κατά το πρώτο τρίμηνο ταχύτερα από ό, τι έχει συρρικνωθεί μέσα στα τρία τελευταία χρόνια.
Πρόκειται για το τρίτο τρίμηνο στη σειρά που η ιταλική οικονομία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, η οποία έχει ενταχθεί σε αυτήν. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι απλώς θέμα χρόνου, πριν η Ιταλία, επίσης υποχρεωθεί να υποβάλει αίτηση για βοήθεια έκτακτης ανάγκης από το ευρώ με κεφάλαια backstop.
Εν τω μεταξύ, παρά την επίσημη αισιοδοξία από τη Μαδρίτη, ακόμη και από τον συχνά “σκληρό” Γερμανό υπουργό Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είναι αμφίβολο εάν τα € 100 δισεκατομμύρια θα είναι αρκετά για να σώσουν τον τραπεζικό κλάδο της Ισπανίας και να βάλουν τη ζώνη του ευρώ πίσω ξανά στο δρόμο της ανάκαμψης.
Ενα είναι σίγουρο, η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει πόσο γρήγορα μπορούν να τρέξουν οι τράπεζες, σε σημαντικά προβλήματα, σε περίπτωση που η οικονομική κατάσταση επιδεινωθεί ταχύτατα, και μυρίσουν το “χρήμα”.
Για μια ακόμη φορά, φαίνεται απίθανο, το ότι η ισπανική κυβέρνηση θα αναλάβει τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες, για να δημιουργήσουν μόνιμη σταθερότητα στον τραπεζικό τομέα. Μέχρι στιγμής, η επιτυχία δεν ήταν εφικτή.
Για πάρα πολύ καιρό, η Μαδρίτη ζωγράφιζε ή παρουσίαζε μία ρόδινη, και από κάθε άποψη δικαιολογημένη, εικόνα των τραπεζών της χώρας, και επομένως αυτό το οποίο γίνεται σήμερα, γίνεται μόνο με “μισή καρδιά” μεταρρυθμιστικών προσπαθειών. Ο Πρωθυπουργός κ. Mariano Rajoy ήταν πολύ αργός, ζητώντας βοήθεια από το ταμείο διάσωσης του ευρώ. Δέν επιθυμούσε την διάσωση-υποδούλωση της χώρας του.
Οι εμπειρογνώμονες της Τρόικας, πρέπει να βεβαιωθούν, ότι τα χρήματα διάσωσης χρησιμοποιούνται με σύνεση, και ότι ο τραπεζικός τομέας έχει καταστεί πιο αποτελεσματικός.
Μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να περιλαμβάνει το κλείσιμο υποκαταστημάτων τραπεζών και κατάργηση θέσεων εργασίας, μια εργασία την οποίαν η κυβέρνηση θα ήθελε να αποφύγει με κάθε κόστος.
Ακόμη και αν η προσπάθεια για τη σταθεροποίηση των τραπεζών της Ισπανίας είναι επιτυχής, η χώρα και η ζώνη του ευρώ δεν είναι ακόμη έξω από το δάσος.
Η κρίση, άλλωστε, έχει προ πολλού καταστεί πολύ περισσότερο από μια τραπεζική κρίση, ακόμα και στην Ισπανία.
Και οι δύο, οι Τράπεζες και οι καταναλωτές είναι υπερχρεωμένοι, και τώρα επιδιώκουν να πληρώσει ο πολίτης της Ισπανίας, το χρέος τους, το οποίο, μειώνει την κατανάλωση και τις επενδύσεις. Τα σκληρά μέτρα λιτότητας που εισήγθησαν στη Μαδρίτη υπό την πίεση της ζώνης του ευρώ, από τούς εταίρους της, ας ελπίσουμε να χρησιμεύσουν για να μεγενθύνουν την τάση εφαρμογής διαρθρωτικών αλλαγών και όχι “μνημονίων”. Το αποτέλεσμα θα είναι μια οικονομία που έχει κολλήσει σε ύφεση εδώ και μήνες, με καταστροφικά υψηλό ποσοστό ανεργίας κοντά στο 25% τοις εκατό, να αρχίσει να ανεβαίνει.
Επιπλέον, η βιομηχανική παραγωγή βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1994. Αυτή η βαθιά ριζωμένη κρίση δεν μπορεί να λυθεί μόνο από την άντληση € 100 δισεκατομμύρια για τις τράπεζες.
Βραχυπρόθεσμα, το αποφασιστικό ερώτημα είναι, το κατά πόσον οι χρηματοοικονομικοί επενδυτές της αγοράς είναι πρόθυμοι, να δανείσουν χρήματα στην Ισπανία με προσιτά επιτόκια.
Τη Δευτέρα το πρωί, με την ευφορία της ανακοίνωσης διάσωσης του Σαββατοκύριακου ακόμη νωπές, οι αποδόσεις των 10-χρόνων ισπανικών ομολόγων, υποχώρησαν στο 6% τοις εκατό. Μέχρι τη στιγμή, που η ημέρα διαπραγμάτευσης ήρθε στο τέλος, ωστόσο, τα ποσοστά είχαν κατρακυλήσει και πάλι στο 6,47% τοις εκατό, ποσοστό που είναι ανησυχητικά κοντά στο 7% τοις εκατό, το οποίο ευρέως θεωρείται ότι δεν είναι βιώσιμο. Η Ισπανία σχεδιάζει επί του παρόντος δύο δημοπρασίες ομολόγων στο εγγύς μέλλον, μία στις 19 Ιουνίου και η δεύτερη στις 21 Ιουνίου.
Η κύρια στρατηγική που ακολουθείται για να αποφευχθεί η περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης είναι η “ελπίδα”. Και είναι επίσης μια στρατηγική που εφαρμόζεται για τον κίνδυνο της περαιτέρω μετάδοσης απο Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία.
Μέχρι στιγμής, οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν καταφέρει να σταματήσουν την αλυσίδα "ντόμινο" της πτώσης.
Η Κύπρος θα μπορούσε να έρθει στη συνέχεια. Πιο ανησυχητικά, όμως, αυξάνονται οι φόβοι, ότι η Ιταλία μπορεί να χρειαστεί σύντομα βοήθεια. Δεν είναι σαφές αν το ευρώ ταμείο διάσωσης θα είναι αρκετά μεγάλο, για να στηρίξει την Ρώμη εκτός από την Μαδρίτη.
Τη Δευτέρα, ο Ιταλός Υπουργός Βιομηχανίας κ.Corrado Passera, επέμεινε ότι η χώρα του δεν θα είναι η επόμενη υποψήφια “διάσωσης” (σ.σ. Υποδούλωσης).
Σε παλαιότερες υποθέσεις, οι εν λόγω δηλώσεις έχουν αποδειχθεί ώς ένα σίγουρο σημάδι, ότι το αντίθετο είναι αλήθεια και επομένως επερχόμενον.
Πράγματι, είναι πολύ πιθανό ότι η κρίση του ευρώ, είναι τώρα, την στιγμή κατά την οποίαν αρχίζει να ενισχύει την εξουσία του. Και η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, περί παραχώρησης Εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών της Ευρωζώνης για να στηριχθούν οικονομικά, αποτελεί απροκάλυπτη αποκάλυψη των “σχεδίων” των Γερμανών για την Ευρώπη, και πώς αντιλαμβάνονται την ΕΕ.
Το Δ! Ράιχ, εν όψει, ή αλλιώς, εν πλήρει εφαρμογή η υποδούλωση των Ευρωπαικών λαών !!!
Είπαμε ο πόλεμος πλέον είναι “οικονομικός” !!!
Λάζαρος Ελευθεριάδης
Αναδημοσίευση από AegeanTimes.gr
Πηγή: Στην Ασία το επόμενο ντόμινο; - RAMNOUSIA
