Η άνοιξη έφτασε για τα καλά. Οι προβλέψεις της ΕΜΥ προμηνύουν πρόωρη καλοκαιρία, αν εξαιρέσεις τις πρόσκαιρες βροχούλες. Κατά πάσα πιθανότητα ο καιρός θα είναι καλός και το σ/κ των εκλογών. Κι εκεί έρχομαι μπρος στο βασανιστικό δίλημμα:
να ψηφίσω ή να ψήσω;
Με δεδομένο ότι αλλού μένω κι αλλού ασκώ το εκλογικό «καθήκον» (κατά το αλλού τρως αλλού πίνεις κι αλλού πας και το δίνεις), είμαι σε μεγάλο προβληματισμό. Αγόρασα μια κορυφαία ψησταριά, παρέα καλή υπάρχει, λουκάνικα και πανσέτες μου περίσσεψαν απ’ το Πάσχα, έχω ρετσίνα απ’ τα Μεσόγεια και τσίπουρο απ’ το Ζαγόρι και θα είναι ωραία να μαζευτούμε να φάμε, να πιούμε και να χαζέψουμε τις εκλογές «τους» από μακριά.
Κι εκεί που έχω φτιάξει το σενάριο κι έχω στρώσει την παρέα, σκάει μύτη η «κυρά» και μου σκάει το παραμύθι πως πρέπει, λέει, να ψηφίσει και μάλιστα κόμμα «μνημονιακό» γιατί φοβάται πως δεν έχουμε μέλλον μακριά απ’ τους δανειστές, έχουμε και δυο παιδιά, αν το θυμάμαι, λέει, δεν έχει ζωή έξω απ’ το ευρώ, την ευρωζώνη και τον Σόιμπλε… Κι αν εγώ θέλω να κάνω του κεφαλιού, συνέχισε, αυτή είναι, λέει, υπεύθυνος πολίτης. Άκου, υπεύθυνος πολίτης η Σταυρούλα…. Και το χειρότερο; Μου έκρυψε τις νταμιτζάνες και μου πέταξε κάτι για μια Λυσιστράτη που δεν του καθόταν του δικού της κι απείλησε να κάνει το ίδιο αν δεν γίνω κι εγώ υπεύθυνος πολίτης.
Δεν ξέρω αν θέλω να γίνω υπεύθυνος πολίτης. «Υπεύθυνοι» πολίτες βόηθησαν να φτάσω ως εδώ. Να κάτσω να ψήσω με τη ρετσινιά του «ανεύθυνου» πολίτη δε μου κάθεται. Μα πιο πολύ φοβάμαι μη χάσω τη Σταυρούλα….
