Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Διευκρινήσεις για το μπλογκ και αλλαγή προέδρου στο τοπικό συμβούλιο Κολινδρού

Επειδή έγινε κάποιο θέμα με τις αναρτήσεις που αναφέρονται σε ειδήσεις από την Ημαθία, από κάποιο φίλο Κατερινιώτη, να διευκρινήσω ότι για μας τους Κολινδρινούς αλλά και για τους Αιγινιώτες ακόμη, η
Ημαθία ήταν ανέκαθεν πόλος έλξης.
Κι αυτό έχει να κάνει με τη γειτονίαση της περιοχής μας με τον όμορο νομό.
Παλιότερα δε, όταν η Κατερίνη ήταν για μας η πόλη όπου πηγαίναμε μια φορά το χρόνο κι αυτό για υπηρεσιακούς κυρίως λόγους, η Ημαθία αλλά και η Θεσσαλονίκη ήταν οι τόποι όπου διασκεδάζαμε, ψωνίζαμε, εργαζόμασταν....
Οπότε οι δεσμοί μας είναι περισσότερο με εκείνη τη πλευρά....
Στο Καπνικό Συνεταιρισμό μας,συμμετέχουμε με αγρότες Ημαθίας, κάτι που μόνο εμείς το κάνουμε στη Πιερία.
Ο πρόεδρός μας είναι Ημαθιώτης.

Και όταν μία ανάρτησή μας αναφέρεται στην Ημαθία, όλοι καταλαβαίνουν πρόσωπα και πράγματα.

Είναι όμως λογικό να παραπονιούνται κάποιοι επισκέπτες μας, της υπόλοιπης Πιερίας.
Τους δικαιολογούμε αλλά θέλουμε να μας καταλάβουν...

Εξάλλου η Ημαθία είναι μία περιοχή, η οποία έχει αναπτύξει μία αξιοζήλευτη πολιτιστική και αγροτική δράση, ελέγχει την εγχώρια αγορά εισαγομένων αγροτικών προϊόντων λόγω τελωνείου, έγινε διερχόμενο κέντρο λόγω της Εγνατίας οδού, είναι ιστορική περιοχή με πολύ μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά κάτι που την έχει κάνει πασίγνωστη σε όλο το κόσμο.
Οπότε αξίζει το κόπο να γνωρίστε όσοι δε ξέρετε, τους γείτονές σας...

Αλλαγή σκυτάλης είχαμε στο τοπικό συμβούλιο του Κολινδρού.

Στη θέση του πρώην προέδρου μας, του Νίκου Τσιουμτσιούδα, εκλέχτηκε ο Ρούλης ο Θεοδώρου.

Να ευχαριστήσουμε τον απερχόμενο πρόεδρο για τις υπηρεσίες του και να ευχηθούμε στον κύριο Θεοδώρου σιδεροκέφαλος και καλή δύναμη...

Με όλους είμαστε φίλοι, γνωστοί ή συγγενείς.
Ότι κι αν γίνει στο μέλλον(καλό ή κακό), με τον έναν ή τον άλλον, θα είναι  πάντα στα πλαίσια της αναζήτησης της καλύτερης λύσης για το τόπο μας.
Όποιος αντιληφθούμε, ότι λειτουργεί εγωιστικά, συμφεροντολογικά, ρουσφετολογικά, κοροϊδευτικά,  καταστροφικά  και παθητικά για το τόπο μας, θα μας βρίσκει συνεχώς απέναντί του και σε καμία περίπτωση υπέρ του.
Μπορεί το τίμημα να ήταν κάποτε βαρύ για μας, αλλά αυτό ανήκει πλέον στο παρελθόν.
Το έχουμε ξεπεράσει, αλλά γίναμε και κατά πολύ δυνατότεροι.
Τώρα μπορούμε να λέμε εξίσου και περισσότερο άφοβα την άποψή μας και να βάζουμε τον καθένα στη θέση του.
Κι αν ο οποιοσδήποτε θέλει να μας πολεμήσει, στην ουσία τον τιμημένο μας τόπο θα πολεμήσει κι όχι εμάς.