Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον φίλο μου Βαγγέλη


Το παρακάτω ίσως δε μπορείτε να το καταλάβετε όλοι και ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη , αλλά θα το καταλάβει αυτός που τον αφορά.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια έναν άνθρωπο, για μία απλή φιλοσοφημένη κουβέντα που μου είπε
πριν από λίγο καιρό.

Δε θέλω να δημοσιοποιήσω ακριβώς τι μου είπε, αλλά ένα μέρος από το νόημά τους είναι περίπου το εξής:

"Από τα  *όνειρά μας κανείς δε μπορεί να μας διώξει και πρέπει να παλέψουμε γι' αυτά."

Από τη μέρα που μου το ανέφερες, το βρίσκω συνεχώς μπροστά μου και διαπιστώνω πόσο δίκιο είχες.

Μετάνιωσα είναι η αλήθεια  για όπως ενήργησα τότε, αλλά όχι ολοκληρωτικά.
Μέσα μου ακόμη πιστεύω, πως ίσως να ενήργησα όσο σωστά μ' έπαιρνε τότε.

Πριν όμως αλέκτωρ λαλήσει τρεις,
οι τωρινές καταστάσεις και με διαφορετικά ή παρόμοια  περιστατικά, αποδεικνύει  ότι μόνο όπως  συμβούλεψες μπορούν να  αντιμετωπιστούν.

Προσπαθώ να είναι συνεπής με τα πιστεύω μου(μας).

Ελπίζω αυτή τη φορά να τα καταφέρω καλύτερα.


Σ' ευχαριστώ που μου έδειξες τον απλό δρόμο  Βαγγέλη Χλεμέ...


Σημείωση
*Όπου όνειρα εννοείται  και η πραγματικότητα με τους  εφικτούς  στόχους