Σοφία Βούλτεψη
07/04/2011
Αν το καλοσκεφθείτε, μόνο οι (καλές) αναλύσεις λείπουν αυτό το απεργιακό τετραήμερο. Δέκα μέρες τώρα οι ειδήσεις είναι ακριβώς οι ίδιες: Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και οι οικονομολόγοι μιλούν για την επερχόμενη αναδιάρθρωση τους χρέους, αναλύοντας τα υπέρ και τα κατά.
Και η κυβέρνηση με τον Στρος-Καν και την Κομισιόν διαψεύδουν. Καθημερινά.
Η τελευταία ημέρα δηλώσεων, δημοσιευμάτων και διαψεύσεων για την οποία μπορούμε να μιλήσουμε είναι η Τετάρτη, 6 Απριλίου. Από κει και πέρα, λόγω απεργίας των μέσων ενημέρωσης, μόνο αν γίνει πράγματι αναδιάρθρωση θα το μάθετε. Πάντως την Πορτογαλία στο τσακ την προλάβαμε. Είχαν προηγηθεί, βέβαια, αρκετές σοσιαλιστικές διαψεύσεις για να θεωρείται σίγουρη η προσφυγή της στον μηχανισμό!
Ακριβώς όπως συνέβη πέρσι με την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό (που διαψευδόταν μέχρι την τελευταία στιγμή). Ακριβώς όπως συμβαίνει τώρα με τις συνεχείς διαψεύσεις περί αναδιάρθρωσης.
«Μην πιστέψεις τίποτε μέχρι να διαψευστεί», λέει μια παλιά δημοσιογραφική ρήση. Υπό αυτήν την έννοια, η πορτογαλική προσφυγή στην ξένη βοήθεια, δεν είναι είδηση.
Πίσω στα δικά μας, την Τετάρτη πάντα, η ηλεκτρονική γερμανική έκδοση των Financial Times διαπίστωσε αλλαγή στάσης της ευρωζώνης όσον αφορά στην αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους, υπογραμμίζοντας πως όχι μόνο στελέχη διαφόρων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών της Ελλάδας Γ. Παπακωνσταντίνου, εμφανίζονται πρόθυμοι να συζητήσουν το θέμα της αναδιάρθρωσης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, η αλλαγή στάσης οφείλεται στο γεγονός ότι αμφισβητείται όλο και περισσότερο η ικανότητα της χώρας μας να επιστρέψει στις αγορές μέσα στο 2012. Στην περίπτωση αυτή, εκτίμησε η εφημερίδα, οι αυξημένες δανειακές ανάγκες της Ελλάδας θα έπρεπε να καλυφθούν από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό, κάτι που με δυσκολία θα μπορούσε να εξηγηθεί πολιτικά από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης.
Αλλά και από μελέτη του Economist προκύπτει ότι υπάρχουν κατά 15% περισσότερες ένα ή περισσότερα κράτη να εγκαταλείψουν το ευρώ.
Η κυβέρνηση, δια του εκπροσώπου της, διέψευσε και πάλι, αποκλείοντας κάθε τέτοιο σενάριο. Κατηγορηματική διάψευση και από τον εκπρόσωπο του Όλι Ρεν, που επιμένει ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε σωστό δρόμο και χαρακτήρισε «σπέκουλα» οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το ενδεχόμενο να μην επιστρέψει εγκαίρως στις αγορές η Ελλάδα.
Αυτό το γαϊτανάκι εκτιμήσεων και διαψεύσεων αποτελεί την καθημερινή ειδησεογραφία. Είμαστε στο no news, good news. Αυτές τις απεργιακές ημέρες απ’ ότι φαίνεται οι μόνες ειδήσεις που χάνουμε (αλλά και δεν τις χάνουμε αφού έχουν προαναγγελθεί), είναι η συνάντηση των Ευρωπαίων υπουργών των Οικονομικών στη Βουδαπέστη (δεν φαντάζεται κανείς ότι θα… εξεγερθούν κατά των αποφάσεων των πρωθυπουργών τους στις 11 και στις 25 Μαρτίου), ο ενταφιασμός της υπόθεσης των ομολόγων, (προαναγγελθείσα είδηση κι’ αυτή) και οι έλεγχοι της τρόικας που βρίσκεται κοντά μας αυτή την εβδομάδα.
Αυτό ήταν όλο κι’ όλο το… ρεπορτάζ απ’ το μέλλον. Το μεγαλύτερο πάντως ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ειδήσεις που δεν τις μαθαίναμε ακόμη κι’ όταν δεν υπάρχει απεργία. Οι «κρυμμένες» ειδήσεις, που γίνονται όλο και πιο πολλές στον καιρό της υπερπληροφόρησης. Οι ειδήσεις που φθάνουν με το σταγονόμετρο ή δεν φθάνουν καθόλου.
Από την τρόικα, για παράδειγμα, δεν περιμένουμε πολλά. Τη γνώμη τους δεν θα την ακούγαμε έτσι κι’ αλλιώς, αφού μετά το Βατερλό της 11ης Φεβρουαρίου, όταν ανακοίνωσαν τις αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δις ευρώ, έτρεξαν όλοι να τους διαψεύσουν και έκτοτε… απαγορεύθηκαν οι συνεντεύξεις Τύπου των ελεγκτών μας. Όσα είπαν στις 11 Φεβρουαρίου επιβεβαιώθηκαν στις 11 Μαρτίου, αλλά αυτό δεν είναι σημαντική είδηση – ξεχάστηκε κιόλας.
Έτσι, το μόνο που μάθαμε αυτή τη φορά ήταν η… διαρροή από «παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών». Σύμφωνα με τις διοχετευμένες ειδήσεις, «δεν προέκυψε κάποιο μείζον ζήτημα» και «γενικότερα η τρόικα έμεινε ικανοποιημένη από όσα τους παρουσίασε το οικονομικό επιτελείο».
Επιπλέον, μάθαμε πως (την Τετάρτη πάντα) υπήρξε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό για το περίφημο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, αλλά μέχρις εκεί. Οι ανακοινώσεις θα γίνουν στις 15 Απριλίου – οπότε θα έχει τελειώσει η απεργία.
Κατά τα λοιπά, όλα καλύπτονται από απόλυτη μυστικότητα. Η μυστική διπλωματία έχει εξελιχθεί σε μυστική πολιτική. Δεν μαθαίνουμε ποιες είναι οι παρατηρήσεις της τρόικας – εκτός αν πρόκειται για επίσημες διαρροές. Δεν μάθαμε τι στοιχεία για το έλλειμμα έστειλε η ΕΛΣΤΑΤ στη Eurostat – η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν το γνωρίζει ούτε η… ίδια, διότι με αυτόν τον τρόπο περιφρουρείται η ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ. Φυσικά, είναι άχρηστο να εξηγήσουμε ότι η ανεξαρτησία εξαρτάται από το αν γίνονται κυβερνητικές παρεμβάσεις κατά την καταγραφή των στοιχείων και όχι από το αν θα μάθουμε πριν από τις Βρυξέλλες το ύψος του ελλείμματος.
Κι’ αν η κυβέρνηση ήθελε οπωσδήποτε να υποκριθεί την αμέτοχη, μπορούσε απλώς να επιτρέψει στην Ελληνική Στατιστική Αρχή να κάνει η ίδια τις ανακοινώσεις. Το γεγονός ότι δεν το επιτρέπει, αποτελεί από μόνο του παρέμβαση. Αν πάλι πρόκειται για απόφαση της στατιστικής αρχής, τότε πρόκειται για εκ μέρους της κατάχρηση και απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών, σχετιζόμενων με το μέλλον της χώρας.
Όπως και νάχει, πόσο είναι το έλλειμμα δεν θα το μαθαίναμε αυτές τις μέρες. Θα το μάθουμε επισήμως στις 26 Απριλίου από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία – οπότε, όπως είπαμε, δεν θα υπάρχει απεργία.
Απόδειξη ότι σημαντικές ειδήσεις δεν θα υπήρχαν ούτως ή άλλως αυτές τις μέρες είναι πως ο πρωθυπουργός είχε την περασμένη Κυριακή και την περασμένη Δευτέρα δύο σημαντικές συναντήσεις, αλλά πάλι δεν μάθαμε τίποτε – κι’ ας μην υπήρχε απεργία.
Το μόνο που μάθαμε για την πρώτη περίπτωση είναι πως ο κ. Παπανδρέου συναντήθηκε σε άγνωστο μέρος (δόθηκε μάλιστα στη δημοσιότητα μια καλά σκηνοθετημένη ουδέτερη ως προς τον περιβάλλοντα χώρο φωτογραφία) με απεσταλμένο του Καντάφι. Δεν μάθαμε ούτε ποιο ήταν το μήνυμα του Καντάφι προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, ούτε ποια απάντηση έλαβε. Μόνο αργότερα ακούσαμε ξανά κάτι περί σεβασμού των αποφάσεων του ΟΗΕ και τερματισμού της βίας. Τόσο κλειστή η στρόφιγγα της ενημέρωσης – αλλά δεν γίνεται γι’ αυτό η απεργία της ΕΣΗΕΑ.
Από την δεύτερη περίπτωση – την συνάντηση με τον διεθνή κερδοσκόπο και εσχάτως… ανθρωπιστή Τζορτζ Σόρος – ΔΕΝ μάθαμε τίποτε! Η στρόφιγγα έκλεισε με τανάλια. Ούτε μια επίσημη ανακοίνωση, εκτός από αυτήν της συνάντησης – εκεί εξαντλήθηκε η πολυδιαφημισμένη υποχρέωση ενημέρωσης. Αλλά, είπαμε, ούτε γι’ αυτό γίνεται η απεργία της ΕΣΗΕΑ.
Φυσικά, παραμένει άσβεστο (και ανικανοποίητο) το ενδιαφέρον να μάθουμε τι διάβολο ήθελε ο Σόρος και κατέφθασε τρεχάτος.
Χρειάσθηκε να αρκεστούμε σε «πληροφορίες – διαρροές». Ότι συζήτησαν την κατάσταση στη διεθνή και ευρωπαϊκή οικονομία, τις δυσκολίες και τις προσπάθειες που καταβάλλει η χώρα – για τις οποίες ξαφνικά ενδιαφέρθηκε ο γνωστός ανθέλληνας – και για… τις εξελίξεις στη Β. Αφρική. Το πιστεύει κανείς; Όχι. Αλλά άλλες ειδήσεις δεν υπήρχαν.
«Δεν μας ενδιαφέρει η άποψη, η πράξη και η πρακτική του καθενός», προσπάθησε να τα μπαλώσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. «Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να συζητάμε, να εξηγούμε προς όλους τους παράγοντες τι ακριβώς κάνουμε, ποιες είναι οι θέσεις μας, πώς βγαίνει το πρόγραμμα που υλοποιούμε».
Συγγνώμη, αλλά αν δεν μας ενδιαφέρει η άποψη του συνομιλητή μας, τότε γιατί να χάσουμε τον χρόνο μας μαζί του; Και από πότε η Ελλάδα αναγνωρίζει ως «παράγοντα» τον Σόρος. Ποιος είναι ο Σόρος και πρέπει να του εξηγούμε τι κάνουμε;
Λίγες μέρες νωρίτερα, ο κ. Σόρος είχε επιτεθεί στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και στις αποφάσεις τους – κυρίως στη Γερμανία – και είχε αποφανθεί ότι η κρίση είναι νομισματική και τραπεζική. Τον πήρε ο πόνος για την ταλαιπωρία των λαών των υπερχρεωμένων χωρών;
Η αλήθεια είναι ότι ο Σόρος έχει ταχθεί υπέρ της αναδιάρθρωσης των χρεών των χωρών αυτών (επομένως και της Ελλάδας) και έχει προσφάτως δηλώσει πως «η απροθυμία της ΕΕ να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους των πιο αδύναμων χωρών, θα προκαλέσει την αντίδραση των «αγορών», που δεν θα δώσουν περιθώρια για περαιτέρω σκέψεις στις χώρες της ευρωζώνης».
Ο ουγγρικής καταγωγής «επενδυτής» πιστεύει επίσης ότι η προσπάθεια των Ευρωπαίων ηγετών να προστατεύσουν την ευρωζώνη αποτρέποντας την αναδιάρθρωση του ελληνικού και (κυρίως) του ιρλανδικού χρέους, φοβούμενοι για τις ζημιές που θα υποστούν οι ευάλωτες τράπεζες των δικών τους χωρών, παρεμποδίζουν την λήψη αντιμετώπισης δραστικών και επαρκών μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Διαφωνεί δε με τον αφορισμό ότι το χρέος «είναι ιερό και απαραβίαστο».
Τον προηγούμενο Δεκέμβριο, έγραψε σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε σε πολλές αμερικανικές εφημερίδες: «Μπορεί οι διαθρωτικές αλλαγές να μην είναι αρκετές για βγάλουν τις χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα, από τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται. Ίσως χρειαστούν πρόσθετα μέτρα, όπως το «ψαλίδισμα» της αξίας των τίτλων για τους κατόχους κρατικών ομολόγων. Το κόστος μιας ενός τέτοιου μέτρου θα μπορούσε να απορροφηθεί από τις τράπεζες, εάν έχει προηγηθεί μια ορθή αναδιάρθρωση κεφαλαίων»
Κατόπιν τούτου, τι να υποθέσουμε ότι είπε με τον πρωθυπουργό; – όταν δεν υπάρχουν ειδήσεις, φθάνουμε σ’ αυτές μέσω τέτοιου είδους αναλύσεων και εικασιών.
Μας ενδιέφεραν κι’ άλλες ειδήσεις σχετικά με αυτόν τον κύριο που έγινε συνομιλητής του πρωθυπουργού. Τον Νοέμβριο του 2010 , αποκαλύφθηκε από τον σκοπιανό Τύπο ότι το Ίδρυμα Ανοιχτών Οριζόντων (βεβαίως, βεβαίως) του Τζορτζ Σόρος διέθεσε μισό εκατομμύριο ευρώ για τα μέσα ενημέρωσης της ΠΓΔΜ, με σκοπό την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Με σκοπό δηλαδή να επιτευχθεί αυτό που η Ελλάδα εμποδίζει λόγω της αδιαλλαξίας της γειτονικής χώρας στο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας.
Να άλλαξε γνώμη και να ήλθε περιχαρής να το πει στον πρωθυπουργό; Δεν νομίζω. Επομένως τι δουλειά είχε στην Ελλάδα, ο ουγγρικής καταγωγής «άρχων των Βαλκανίων», ένας διεθνής κερδοσκόπος που προπαγανδίζει την αναδιάρθρωση του χρέους και χρηματοδοτεί την αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων;
Συμπέρασμα: Αν δεν τα μάθαμε αυτά χωρίς να απεργούν τα μέσα ενημέρωσης, τότε δεν θα μας λείψει τίποτε το σπουδαίο με την απεργία.
Η τελευταία ημέρα δηλώσεων, δημοσιευμάτων και διαψεύσεων για την οποία μπορούμε να μιλήσουμε είναι η Τετάρτη, 6 Απριλίου. Από κει και πέρα, λόγω απεργίας των μέσων ενημέρωσης, μόνο αν γίνει πράγματι αναδιάρθρωση θα το μάθετε. Πάντως την Πορτογαλία στο τσακ την προλάβαμε. Είχαν προηγηθεί, βέβαια, αρκετές σοσιαλιστικές διαψεύσεις για να θεωρείται σίγουρη η προσφυγή της στον μηχανισμό!
Ακριβώς όπως συνέβη πέρσι με την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό (που διαψευδόταν μέχρι την τελευταία στιγμή). Ακριβώς όπως συμβαίνει τώρα με τις συνεχείς διαψεύσεις περί αναδιάρθρωσης.
«Μην πιστέψεις τίποτε μέχρι να διαψευστεί», λέει μια παλιά δημοσιογραφική ρήση. Υπό αυτήν την έννοια, η πορτογαλική προσφυγή στην ξένη βοήθεια, δεν είναι είδηση.
Πίσω στα δικά μας, την Τετάρτη πάντα, η ηλεκτρονική γερμανική έκδοση των Financial Times διαπίστωσε αλλαγή στάσης της ευρωζώνης όσον αφορά στην αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους, υπογραμμίζοντας πως όχι μόνο στελέχη διαφόρων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών της Ελλάδας Γ. Παπακωνσταντίνου, εμφανίζονται πρόθυμοι να συζητήσουν το θέμα της αναδιάρθρωσης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, η αλλαγή στάσης οφείλεται στο γεγονός ότι αμφισβητείται όλο και περισσότερο η ικανότητα της χώρας μας να επιστρέψει στις αγορές μέσα στο 2012. Στην περίπτωση αυτή, εκτίμησε η εφημερίδα, οι αυξημένες δανειακές ανάγκες της Ελλάδας θα έπρεπε να καλυφθούν από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό, κάτι που με δυσκολία θα μπορούσε να εξηγηθεί πολιτικά από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης.
Αλλά και από μελέτη του Economist προκύπτει ότι υπάρχουν κατά 15% περισσότερες ένα ή περισσότερα κράτη να εγκαταλείψουν το ευρώ.
Η κυβέρνηση, δια του εκπροσώπου της, διέψευσε και πάλι, αποκλείοντας κάθε τέτοιο σενάριο. Κατηγορηματική διάψευση και από τον εκπρόσωπο του Όλι Ρεν, που επιμένει ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε σωστό δρόμο και χαρακτήρισε «σπέκουλα» οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το ενδεχόμενο να μην επιστρέψει εγκαίρως στις αγορές η Ελλάδα.
Αυτό το γαϊτανάκι εκτιμήσεων και διαψεύσεων αποτελεί την καθημερινή ειδησεογραφία. Είμαστε στο no news, good news. Αυτές τις απεργιακές ημέρες απ’ ότι φαίνεται οι μόνες ειδήσεις που χάνουμε (αλλά και δεν τις χάνουμε αφού έχουν προαναγγελθεί), είναι η συνάντηση των Ευρωπαίων υπουργών των Οικονομικών στη Βουδαπέστη (δεν φαντάζεται κανείς ότι θα… εξεγερθούν κατά των αποφάσεων των πρωθυπουργών τους στις 11 και στις 25 Μαρτίου), ο ενταφιασμός της υπόθεσης των ομολόγων, (προαναγγελθείσα είδηση κι’ αυτή) και οι έλεγχοι της τρόικας που βρίσκεται κοντά μας αυτή την εβδομάδα.
Αυτό ήταν όλο κι’ όλο το… ρεπορτάζ απ’ το μέλλον. Το μεγαλύτερο πάντως ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ειδήσεις που δεν τις μαθαίναμε ακόμη κι’ όταν δεν υπάρχει απεργία. Οι «κρυμμένες» ειδήσεις, που γίνονται όλο και πιο πολλές στον καιρό της υπερπληροφόρησης. Οι ειδήσεις που φθάνουν με το σταγονόμετρο ή δεν φθάνουν καθόλου.
Από την τρόικα, για παράδειγμα, δεν περιμένουμε πολλά. Τη γνώμη τους δεν θα την ακούγαμε έτσι κι’ αλλιώς, αφού μετά το Βατερλό της 11ης Φεβρουαρίου, όταν ανακοίνωσαν τις αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δις ευρώ, έτρεξαν όλοι να τους διαψεύσουν και έκτοτε… απαγορεύθηκαν οι συνεντεύξεις Τύπου των ελεγκτών μας. Όσα είπαν στις 11 Φεβρουαρίου επιβεβαιώθηκαν στις 11 Μαρτίου, αλλά αυτό δεν είναι σημαντική είδηση – ξεχάστηκε κιόλας.
Έτσι, το μόνο που μάθαμε αυτή τη φορά ήταν η… διαρροή από «παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών». Σύμφωνα με τις διοχετευμένες ειδήσεις, «δεν προέκυψε κάποιο μείζον ζήτημα» και «γενικότερα η τρόικα έμεινε ικανοποιημένη από όσα τους παρουσίασε το οικονομικό επιτελείο».
Επιπλέον, μάθαμε πως (την Τετάρτη πάντα) υπήρξε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό για το περίφημο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, αλλά μέχρις εκεί. Οι ανακοινώσεις θα γίνουν στις 15 Απριλίου – οπότε θα έχει τελειώσει η απεργία.
Κατά τα λοιπά, όλα καλύπτονται από απόλυτη μυστικότητα. Η μυστική διπλωματία έχει εξελιχθεί σε μυστική πολιτική. Δεν μαθαίνουμε ποιες είναι οι παρατηρήσεις της τρόικας – εκτός αν πρόκειται για επίσημες διαρροές. Δεν μάθαμε τι στοιχεία για το έλλειμμα έστειλε η ΕΛΣΤΑΤ στη Eurostat – η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν το γνωρίζει ούτε η… ίδια, διότι με αυτόν τον τρόπο περιφρουρείται η ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ. Φυσικά, είναι άχρηστο να εξηγήσουμε ότι η ανεξαρτησία εξαρτάται από το αν γίνονται κυβερνητικές παρεμβάσεις κατά την καταγραφή των στοιχείων και όχι από το αν θα μάθουμε πριν από τις Βρυξέλλες το ύψος του ελλείμματος.
Κι’ αν η κυβέρνηση ήθελε οπωσδήποτε να υποκριθεί την αμέτοχη, μπορούσε απλώς να επιτρέψει στην Ελληνική Στατιστική Αρχή να κάνει η ίδια τις ανακοινώσεις. Το γεγονός ότι δεν το επιτρέπει, αποτελεί από μόνο του παρέμβαση. Αν πάλι πρόκειται για απόφαση της στατιστικής αρχής, τότε πρόκειται για εκ μέρους της κατάχρηση και απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών, σχετιζόμενων με το μέλλον της χώρας.
Όπως και νάχει, πόσο είναι το έλλειμμα δεν θα το μαθαίναμε αυτές τις μέρες. Θα το μάθουμε επισήμως στις 26 Απριλίου από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία – οπότε, όπως είπαμε, δεν θα υπάρχει απεργία.
Απόδειξη ότι σημαντικές ειδήσεις δεν θα υπήρχαν ούτως ή άλλως αυτές τις μέρες είναι πως ο πρωθυπουργός είχε την περασμένη Κυριακή και την περασμένη Δευτέρα δύο σημαντικές συναντήσεις, αλλά πάλι δεν μάθαμε τίποτε – κι’ ας μην υπήρχε απεργία.
Το μόνο που μάθαμε για την πρώτη περίπτωση είναι πως ο κ. Παπανδρέου συναντήθηκε σε άγνωστο μέρος (δόθηκε μάλιστα στη δημοσιότητα μια καλά σκηνοθετημένη ουδέτερη ως προς τον περιβάλλοντα χώρο φωτογραφία) με απεσταλμένο του Καντάφι. Δεν μάθαμε ούτε ποιο ήταν το μήνυμα του Καντάφι προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, ούτε ποια απάντηση έλαβε. Μόνο αργότερα ακούσαμε ξανά κάτι περί σεβασμού των αποφάσεων του ΟΗΕ και τερματισμού της βίας. Τόσο κλειστή η στρόφιγγα της ενημέρωσης – αλλά δεν γίνεται γι’ αυτό η απεργία της ΕΣΗΕΑ.
Από την δεύτερη περίπτωση – την συνάντηση με τον διεθνή κερδοσκόπο και εσχάτως… ανθρωπιστή Τζορτζ Σόρος – ΔΕΝ μάθαμε τίποτε! Η στρόφιγγα έκλεισε με τανάλια. Ούτε μια επίσημη ανακοίνωση, εκτός από αυτήν της συνάντησης – εκεί εξαντλήθηκε η πολυδιαφημισμένη υποχρέωση ενημέρωσης. Αλλά, είπαμε, ούτε γι’ αυτό γίνεται η απεργία της ΕΣΗΕΑ.
Φυσικά, παραμένει άσβεστο (και ανικανοποίητο) το ενδιαφέρον να μάθουμε τι διάβολο ήθελε ο Σόρος και κατέφθασε τρεχάτος.
Χρειάσθηκε να αρκεστούμε σε «πληροφορίες – διαρροές». Ότι συζήτησαν την κατάσταση στη διεθνή και ευρωπαϊκή οικονομία, τις δυσκολίες και τις προσπάθειες που καταβάλλει η χώρα – για τις οποίες ξαφνικά ενδιαφέρθηκε ο γνωστός ανθέλληνας – και για… τις εξελίξεις στη Β. Αφρική. Το πιστεύει κανείς; Όχι. Αλλά άλλες ειδήσεις δεν υπήρχαν.
«Δεν μας ενδιαφέρει η άποψη, η πράξη και η πρακτική του καθενός», προσπάθησε να τα μπαλώσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. «Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να συζητάμε, να εξηγούμε προς όλους τους παράγοντες τι ακριβώς κάνουμε, ποιες είναι οι θέσεις μας, πώς βγαίνει το πρόγραμμα που υλοποιούμε».
Συγγνώμη, αλλά αν δεν μας ενδιαφέρει η άποψη του συνομιλητή μας, τότε γιατί να χάσουμε τον χρόνο μας μαζί του; Και από πότε η Ελλάδα αναγνωρίζει ως «παράγοντα» τον Σόρος. Ποιος είναι ο Σόρος και πρέπει να του εξηγούμε τι κάνουμε;
Λίγες μέρες νωρίτερα, ο κ. Σόρος είχε επιτεθεί στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και στις αποφάσεις τους – κυρίως στη Γερμανία – και είχε αποφανθεί ότι η κρίση είναι νομισματική και τραπεζική. Τον πήρε ο πόνος για την ταλαιπωρία των λαών των υπερχρεωμένων χωρών;
Η αλήθεια είναι ότι ο Σόρος έχει ταχθεί υπέρ της αναδιάρθρωσης των χρεών των χωρών αυτών (επομένως και της Ελλάδας) και έχει προσφάτως δηλώσει πως «η απροθυμία της ΕΕ να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους των πιο αδύναμων χωρών, θα προκαλέσει την αντίδραση των «αγορών», που δεν θα δώσουν περιθώρια για περαιτέρω σκέψεις στις χώρες της ευρωζώνης».
Ο ουγγρικής καταγωγής «επενδυτής» πιστεύει επίσης ότι η προσπάθεια των Ευρωπαίων ηγετών να προστατεύσουν την ευρωζώνη αποτρέποντας την αναδιάρθρωση του ελληνικού και (κυρίως) του ιρλανδικού χρέους, φοβούμενοι για τις ζημιές που θα υποστούν οι ευάλωτες τράπεζες των δικών τους χωρών, παρεμποδίζουν την λήψη αντιμετώπισης δραστικών και επαρκών μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Διαφωνεί δε με τον αφορισμό ότι το χρέος «είναι ιερό και απαραβίαστο».
Τον προηγούμενο Δεκέμβριο, έγραψε σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε σε πολλές αμερικανικές εφημερίδες: «Μπορεί οι διαθρωτικές αλλαγές να μην είναι αρκετές για βγάλουν τις χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα, από τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται. Ίσως χρειαστούν πρόσθετα μέτρα, όπως το «ψαλίδισμα» της αξίας των τίτλων για τους κατόχους κρατικών ομολόγων. Το κόστος μιας ενός τέτοιου μέτρου θα μπορούσε να απορροφηθεί από τις τράπεζες, εάν έχει προηγηθεί μια ορθή αναδιάρθρωση κεφαλαίων»
Κατόπιν τούτου, τι να υποθέσουμε ότι είπε με τον πρωθυπουργό; – όταν δεν υπάρχουν ειδήσεις, φθάνουμε σ’ αυτές μέσω τέτοιου είδους αναλύσεων και εικασιών.
Μας ενδιέφεραν κι’ άλλες ειδήσεις σχετικά με αυτόν τον κύριο που έγινε συνομιλητής του πρωθυπουργού. Τον Νοέμβριο του 2010 , αποκαλύφθηκε από τον σκοπιανό Τύπο ότι το Ίδρυμα Ανοιχτών Οριζόντων (βεβαίως, βεβαίως) του Τζορτζ Σόρος διέθεσε μισό εκατομμύριο ευρώ για τα μέσα ενημέρωσης της ΠΓΔΜ, με σκοπό την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Με σκοπό δηλαδή να επιτευχθεί αυτό που η Ελλάδα εμποδίζει λόγω της αδιαλλαξίας της γειτονικής χώρας στο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας.
Να άλλαξε γνώμη και να ήλθε περιχαρής να το πει στον πρωθυπουργό; Δεν νομίζω. Επομένως τι δουλειά είχε στην Ελλάδα, ο ουγγρικής καταγωγής «άρχων των Βαλκανίων», ένας διεθνής κερδοσκόπος που προπαγανδίζει την αναδιάρθρωση του χρέους και χρηματοδοτεί την αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων;
Συμπέρασμα: Αν δεν τα μάθαμε αυτά χωρίς να απεργούν τα μέσα ενημέρωσης, τότε δεν θα μας λείψει τίποτε το σπουδαίο με την απεργία.
