Ο Κλεισθένης γράφει.
Μετά την διαπιστωμένη πλήρη αποτυχία του μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής σερβίρεται απ’ το σύστημα η σωτήρια λύση των εκλογών. Σωτήρια ναι αλλά για ποιους;;;;;;;;;
Το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό είναι πλήρως υπεύθυνο για το σημερινό χάλι της χώρας, θα ήταν απερισκεψία να πιστεύει κάποιος ότι το ίδιο πολιτικό προσωπικό έχει την δυνατότητα (και την θέληση) να μας βγάλει απ’ το τούνελ. Οι εκλογές θα γίνουν με αποκλειστικό γνώμονα την διάσωση των πολιτικών που ήδη έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων.
Οι εκλογές δυστυχώς δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα.
Υπάρχει όμως κάποια διαφαινόμενη λύση. Η διενέργεια εκλογών με ταυτόχρονο δημοψήφισμα. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος πρέπει να είναι ναι ή όχι σε αναθεωρητική βουλή. Επειδή με βάση το σύνταγμα αναθεώρηση του συντάγματος δεν μπορεί να γίνει ούτε απ’ την βουλή που θα προκύψει τότε αν γίνεται να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός και να της δώσει την δυνατότητα αναθεώρησης του συντάγματος. Οι συνταγματολόγοι μπορούν να μας πουν αν γίνεται ή όχι.
Υπάρχουν και σκέψεις για αλλαγή του πολιτεύματος από προεδρευομένη σε προεδρική δημοκρατία. Αυτό πρέπει να απασχολήσει την Ελληνική κοινωνία και να αποφανθεί γι’ αυτό.
Το βασικότερο πρόβλημα της ανεξέλεγκτης διακυβέρνησης από ένα πρόσωπο, τον πρωθυπουργό δεν μπορεί να διαιωνίζεται. Οφείλουμε σαν κοινωνία να βάλουμε φραγμό στην αυθαιρεσία και να αποκτήσουμε επιτέλους κάποιο θεσμό που να μπορεί να ελέγχει την πιστή τήρηση του συντάγματος και την πιστή τήρηση των προεκλογικών εξαγγελιών των κομμάτων που θα καλούνται να κυβερνήσουν.
Ίσως η ύπαρξη βουλής και γερουσίας να αποτελεί μια άλλη λύση. Πάντως κάτι πρέπει να γίνει. Το πράγμα δεν πάει άλλο.
Επιμένω πως το βασικότερο πρόβλημά μας δεν είναι το χρέος αλλά η στρέβλωση της δημοκρατίας που έχει γίνει ενός ανδρός αρχή. Ο λαός για τέσσερα χρόνια δεν μπορεί να αντιδράσει στις επιθυμίες του εκάστοτε πρωθυπουργού με αποτέλεσμα για τέσσερα χρόνια να ακολουθείται μία πολιτική που είναι αντίθετη με την θέληση του Ελληνικού λαού. Η ψήφος σε αυτούς που θα κυβερνήσουν δίνεται με βάση τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, αν αυτές αθετηθούν τότε η υπερψήφιση δεν έχει δημοκρατική νομιμότητα γιατί είναι προϊόν πολιτικής απάτης. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Επειδή πολλοί θα τοποθετηθούν υπέρ της αποχής σε ενδεχόμενες εκλογές οφείλω να επαναλάβω την θέση μου. Η αποχή δεν αποτελεί πολιτική πράξη, δεν λύνει κανένα πρόβλημα ουσίας, δηλώνει απλώς την απογοήτευση των πολιτών. Αν το ποσοστό της αποχής αφαιρούσε έδρες από την βουλή που θα προέκυπτε τότε και μόνο τότε θα μπορούσε να αλλάξει την πολιτική πραγματικότητα. Σήμερα κάτι τέτοιο δεν ισχύει και η γνώμη κάποιων ότι η αποχή συγκεντρώνοντας ποσοστό 70-80 % θα έχει απαξιώσει τόσο το πολιτικό σύστημα ώστε να καταρρεύσει είναι εξωπραγματική. Ποτέ δεν θα φτάσει το ποσοστό της αποχής σε βουλευτικές εκλογές σ’ αυτά τα ύψη.
Την υγειά μας να ‘χουμε περιμένοντας τις εξελίξεις.
