Ο πρώην Υπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης κ. Στέλιος Παπαθεμελής, ήταν ο ομιλητής της Σχολής Γονέων – Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης τη Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011. Ο κ. Παπαθεμελής ανέπτυξε το θέμα: « Μάρτης του 1987».
Αφού ευχήθηκε στο ακροατήριο υγεία και δύναμη για το ξεπέρασμα της σημερινής δυσπραγίας, τόνισε, ότι αν και είναι δύσκολες οι περιστάσεις, ο ελληνισμός έχει τη δύναμη να ξεπεράσει την οποιαδήποτε κρίση και να ξαναβρεί το δρόμο του. Στη συνέχεια μπαίνοντας στο θέμα, που ήταν η κρίση και ο τρόπος αντίδρασης απέναντι στους Τούρκους το 1987, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
Η Τουρκία ήταν τότε αποφασισμένη να πραγματοποιήσει έρευνες για την ύπαρξη υδρογονανθράκων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη τη γνωστή πλέον ως ΑΟΖ. Η Ελλάδα και ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου κλήθηκαν ν’ αναμετρηθούν με την ελληνική ιστορία και την προστασία των δικαιωμάτων μας. Ο Α. Παπανδρέου ανέλαβε την ευθύνη της θέσης του. Η Ελλάδα απερίφραστα τονίζει, ότι αν το τουρκικό σκάφος «Σισμίκ», βγει για έρευνες στο Αιγαίο, αυτό θα βληθεί. Την ώρα που οι Αμερικανοί έλεγαν πως ο Τ. Οζάλ έχει καλές προθέσεις, αλλά ο Παπανδρέου έχει σκληρές θέσεις, διαμηνύθηκε σ’ αυτούς, ότι αν δεν παρέμβουν οι βάσεις τους στη Ν. Μάκρη θα κλείσουν. Κατόπιν τούτου και ύστερα από διάφορες διαβουλεύσεις την επόμενη μέρα από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης γίνεται γνωστό, ότι το ερευνητικό σκάφος δεν θα κάνει τις έρευνες, που είχαν προγραμματιστεί.
Αυτό ήταν μια νίκη της Ελλάδας, που έδειξε ότι με πράξεις σοβαρές, αντίστασης και αποφασιστικότητας, διαφυλάττει τα συμφέροντά της. Έκτοτε σε πολλές προκλήσεις των Τούρκων η αποφασιστική αυτή στάση μας του 1987 δεν επαναλήφθηκε δυστυχώς από καμιά ελληνική κυβέρνηση. Κι αυτός ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου στη συνέχεια , όπως πολλοί γνωρίζετε, υπέγραψε τη συμφωνία του Νταβός, που ο ίδιος επίσης αργότερα αναγνώρισε, ότι ήταν λάθος.
Μια στάση και συμπεριφορά όταν είναι αξιοπρεπής και αποφασιστική συναντά την αποδοχή και τον σεβασμό των άλλων. Εμείς γενικώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες υπήρξαμε μαλθακοί στην αμυντική και εξωτερική μας πολιτική. Εγκαταλείψαμε τις σκληρές θέσεις, τις θέσεις αξιοπρέπειας και τώρα έχουμε πολλά προβλήματα με τους ανατολικούς μας γείτονες, οι οποίοι έχουν μια συγκεκριμένη πολιτική στόχευση. Κι αυτό δεν το κρύβουν. Ο ίδιος ο κ. Νταβούτογλου, ο υπουργός των εξωτερικών της γείτονος, το αποκαλύπτει στα βιβλία του. Ζητούν αναστήλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και άρα έχουν επεκτατικές βλέψεις και σκοπούς.
Εμείς δεν έχουμε εξωτερική και αμυντική πολιτική καθαρή, αποφασιστική, αποτελεσματική. Έτσι το πρόβλημα στις σχέσεις μας με τους Τούρκους μάλλον είμαστε εμείς με τις αβλεψίες μας, την επιπολαιότητά μας και την ανικανότητά μας. Έχουμε απέναντί μας έναν κακό γείτονα, που διαρκώς επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο, βυσσοδομεί στη Δ. Θράκη μετατρέποντας τους μουσουλμάνους έλληνες πολίτες σε στρατηγική τουρκική μειονότητα και κρατάει τις δυνάμεις κατοχής στο 37% της Κύπρου. Εσχάτως η Τουρκία συνεργαζόμενη με Αλβανία και Σκόπια ουσιαστικά κάνει αισθητή την παρουσία της και στα δυτικά μας σύνορα. Η απόρριψη από τα αλβανικά δικαστήρια της συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας – Αλβανίας μάλλον κρύβει πίσω της τον τουρκικό δάκτυλο. Και η Ελλάδα εδώ δεν αντιδρά, όπως θα έπρεπε, απέναντι στην Αλβανία. Κρατά παθητική στάση, που τελικά μάλλον τη ζημιώνει.
Θέλουμε βέβαια σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με όλους τους γείτονές μας, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται μονομερώς. Η Ελλάδα πρέπει ν’ αναλάβει μια παγκόσμια εκστρατεία και να καταδείξει στη διεθνή κοινότητα, ότι η Τουρκία ποτέ δεν σεβάστηκε έστω και κάτ’ ελάχιστον τις ελληνικές θέσεις, που υποστηρίζονται από τις διεθνείς συμφωνίες. Τέλος, η Ελλάδα θα πρέπει πάραυτα να ανακηρύξει την ΑΟΖ της στο Αιγαίο, που δικαιούται από τις διεθνείς συνθήκες.
Μετά το τέλος της ομιλίας του κ. Στ. Παπαθεμελή ακολούθησε ενδιαφέρουσα και παρατεταμένη συζήτηση.
Η Τουρκία ήταν τότε αποφασισμένη να πραγματοποιήσει έρευνες για την ύπαρξη υδρογονανθράκων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη τη γνωστή πλέον ως ΑΟΖ. Η Ελλάδα και ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου κλήθηκαν ν’ αναμετρηθούν με την ελληνική ιστορία και την προστασία των δικαιωμάτων μας. Ο Α. Παπανδρέου ανέλαβε την ευθύνη της θέσης του. Η Ελλάδα απερίφραστα τονίζει, ότι αν το τουρκικό σκάφος «Σισμίκ», βγει για έρευνες στο Αιγαίο, αυτό θα βληθεί. Την ώρα που οι Αμερικανοί έλεγαν πως ο Τ. Οζάλ έχει καλές προθέσεις, αλλά ο Παπανδρέου έχει σκληρές θέσεις, διαμηνύθηκε σ’ αυτούς, ότι αν δεν παρέμβουν οι βάσεις τους στη Ν. Μάκρη θα κλείσουν. Κατόπιν τούτου και ύστερα από διάφορες διαβουλεύσεις την επόμενη μέρα από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης γίνεται γνωστό, ότι το ερευνητικό σκάφος δεν θα κάνει τις έρευνες, που είχαν προγραμματιστεί.
Αυτό ήταν μια νίκη της Ελλάδας, που έδειξε ότι με πράξεις σοβαρές, αντίστασης και αποφασιστικότητας, διαφυλάττει τα συμφέροντά της. Έκτοτε σε πολλές προκλήσεις των Τούρκων η αποφασιστική αυτή στάση μας του 1987 δεν επαναλήφθηκε δυστυχώς από καμιά ελληνική κυβέρνηση. Κι αυτός ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου στη συνέχεια , όπως πολλοί γνωρίζετε, υπέγραψε τη συμφωνία του Νταβός, που ο ίδιος επίσης αργότερα αναγνώρισε, ότι ήταν λάθος.
Μια στάση και συμπεριφορά όταν είναι αξιοπρεπής και αποφασιστική συναντά την αποδοχή και τον σεβασμό των άλλων. Εμείς γενικώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες υπήρξαμε μαλθακοί στην αμυντική και εξωτερική μας πολιτική. Εγκαταλείψαμε τις σκληρές θέσεις, τις θέσεις αξιοπρέπειας και τώρα έχουμε πολλά προβλήματα με τους ανατολικούς μας γείτονες, οι οποίοι έχουν μια συγκεκριμένη πολιτική στόχευση. Κι αυτό δεν το κρύβουν. Ο ίδιος ο κ. Νταβούτογλου, ο υπουργός των εξωτερικών της γείτονος, το αποκαλύπτει στα βιβλία του. Ζητούν αναστήλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και άρα έχουν επεκτατικές βλέψεις και σκοπούς.
Εμείς δεν έχουμε εξωτερική και αμυντική πολιτική καθαρή, αποφασιστική, αποτελεσματική. Έτσι το πρόβλημα στις σχέσεις μας με τους Τούρκους μάλλον είμαστε εμείς με τις αβλεψίες μας, την επιπολαιότητά μας και την ανικανότητά μας. Έχουμε απέναντί μας έναν κακό γείτονα, που διαρκώς επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο, βυσσοδομεί στη Δ. Θράκη μετατρέποντας τους μουσουλμάνους έλληνες πολίτες σε στρατηγική τουρκική μειονότητα και κρατάει τις δυνάμεις κατοχής στο 37% της Κύπρου. Εσχάτως η Τουρκία συνεργαζόμενη με Αλβανία και Σκόπια ουσιαστικά κάνει αισθητή την παρουσία της και στα δυτικά μας σύνορα. Η απόρριψη από τα αλβανικά δικαστήρια της συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας – Αλβανίας μάλλον κρύβει πίσω της τον τουρκικό δάκτυλο. Και η Ελλάδα εδώ δεν αντιδρά, όπως θα έπρεπε, απέναντι στην Αλβανία. Κρατά παθητική στάση, που τελικά μάλλον τη ζημιώνει.
Θέλουμε βέβαια σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με όλους τους γείτονές μας, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται μονομερώς. Η Ελλάδα πρέπει ν’ αναλάβει μια παγκόσμια εκστρατεία και να καταδείξει στη διεθνή κοινότητα, ότι η Τουρκία ποτέ δεν σεβάστηκε έστω και κάτ’ ελάχιστον τις ελληνικές θέσεις, που υποστηρίζονται από τις διεθνείς συμφωνίες. Τέλος, η Ελλάδα θα πρέπει πάραυτα να ανακηρύξει την ΑΟΖ της στο Αιγαίο, που δικαιούται από τις διεθνείς συνθήκες.
Μετά το τέλος της ομιλίας του κ. Στ. Παπαθεμελή ακολούθησε ενδιαφέρουσα και παρατεταμένη συζήτηση.
