Αγαπητέ κε Θεοδωράκη (αν και το αγαπητέ Μίκη θα ήταν πιο οικείο, γιατί ως Μίκη σε γνώρισα και μεγάλωσα με το ονόμα αυτό)
Είμαι ένας νέος 35 ετών, έχοντας σπουδάσει οικονομικά και εργαζόμενος ως στέλεχος επιχείρησης αλλά και ως ελεύθερος επαγγελματίας/ επιχειρηματίας.
Είμαι ένας πολίτης που άλλοτε δουλεύει άλλοτε είναι άνεργος.
Είμαι ένας πολίτης που φροντίζω να ενημερώνομαι για τα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα.
Είμαι ένας πολίτης που έχει συγκεκριμένη άποψη, γνώμη και πεποίθηση για πολλά πράγματα.
Είμαι ένας άνθρωπος όμως, που επιλέγω να λουφάξω, να μην πω τι γνώμη μου, να μην προτείνω- μέχρι σήμερα?
Γιατί, θα με ρωτήσεις.
Γιατί όχι, θα σου αποκριθώ.
- Έμαθα σε αυτή την κοινωνία των μετρίων, να μην σηκώνω κεφάλι, γιατί αν σηκώσεις το κεφάλι και προεξέχει θα στο πάρουν.
- Έμαθα να μην ορθώνω φωνή, γιατί αν ορθώσω φωνή, κάποιοι άλλοι θα βάλουν το μαγνητόφωνο στην διαπασών και δεν θα ακουστώ. Όταν τελικά ακουστώ θα ακουστώ ως παραφωνία.
- Έμαθα να μην διεκδικώ γιατί αν διεκδικούσα θα με έπαιρνε ένας συνδικαλιστής τηλέφωνο και με επέπληττε.
- Έμαθα να μην επιχειρώ με τόλμη, γιατί αν επιχειρήσω με τόλμη κάποιος θα με απειλήσει ή θα με σκοτώσει.
- Έμαθα μόνο να μετράω.
Τον λόγο μου, την φωνή μου, το ανάστημά μου και κυρίως να μετράω πόσο δυνατός είναι ο αντίπαλος μου. Ο μέτριος. Ή μάλλον πόσοι πολλοί και συνασπισμένοι είναι.
Δεν λέω ότι εγώ είμαι άριστος, ότι είμαι καλύτερος, ίσως να είμαι και χειρότερος, αλλά μου έδωσε ποτέ κανείς την δυνατότητα να μετρήσω ποιος είμαι?
Κε Θεοδωράκη, Μίκη καλύτερα, είμαι πολίτης τούτης εδώ της χώρας. Ζω και εργάζομαι εδώ σε αυτή την χώρα. Όμως την χώρα αυτή δεν την θέλω για πατρίδα μου. Δεν θέλω να είμαι αρεστός στο Κόμμα, σε κάποιο Συνδικάτο, σε κάποια nomenclatura για να εκφρασθώ. Γιατί ΑΥΤΟΙ κάνουν κουμάντο σήμερα. Και αυτοί ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΤΡΙΟΙ. Επίσης δεν είμαι ο άνθρωπος που θα βάλει φωτιά ή θα διαμαρτυρηθεί με βία, διότι η βία μόνο βία μπορεί να φέρει.
Έτσι προτιμώ να λουφάξω. Να μην μιλήσω. Να σωπάσω. Ειδάλλως να υποστώ τις συνέπειες.
Μίκη, δώσε μου σε παρακαλώ αυτή την ευκαιρία να μιλήσω να εκφρασθώ. Να φωνάξω.
Τι? Ότι δεν τους αντέχω άλλο.
Φθάνει? ΟΧΙ. Πρέπει να προτείνω.
Αν μου δώσεις την ευκαιρία αυτή να ακουστώ, θα προτείνω. Το Τι, το Πως, και το Που θα Πάμε.
Ελπίζω Μίκη να μου δώσεις την ευκαιρία να ακουστώ, αν όχι εγώ, ο διπλανός μου, ή ο παρα-διπλανός μου.
Όχι απλά να μιλήσουμε, αλλά να ΑΚΟΥΣΤΟΥΜΕ.
Γιατί πολλά τα παράλογα συμπολίτη μας Μίκη και έγιναν οι ανάγκες μας συνήθειες, αντί να γίνουν Φιλότιμα.
Καλό ξεκίνημα στον αγώνα σου για ανεξαρτησία.
Ο ανεξάρτητος φρονημάτων και συμπολίτης σου
Χάρης
banner
