Δυο βλάχοι, ο Μήτσους και ο Κήτσους, ένα απογευματάκι καθότανε σε μια όμορφη τοποθεσία του ορεινού χωριού τους και καμάρωναν τη θέα.
Σε λίγο περνάει από κει ένας τουρίστας.
Τους πλησιάζει...
- Ντου γιου σπικ ιγκλις; τους λέει
Οι βλάχοι κοιτάζονται, σηκώνουν τους ώμους και του λένε:
- Τς!
- Σπρεχεν ντοιτς;
Κοιτάζονται πάλι με απορία..
- Τς!
- Παρλε βου φρανσε;
- Τς!
- Παρλαρε ιταλιανο;
- Τς!
- Παρλα εσπανιολ;
- Τς!
Ο τουρίστας απογοητευμένος φεύγει...
Λέει ο Μήτσους:
- Ρε συ Κήτσου μπας και πρεπ να μάθουμ καμιά ξεν γλώσσα ;
- Τι να την κανς την ξεν γλώσσα, ρε Μήτσου;
- Εμ πως ρε Κήτσουμ, αν ξερς μια ξεν γλώσσα μπορείς να συνεννοηθείς.
- Μπα; Γιατί αυτουνος που ήξερε πέντε μπόρεσε να συνεννοηθεί ;
