"Θα μιγαλώσου κι θα τσ δίξου ιγώ"
Ήταν τα λόγια του μικρού Αλέκου, που για άλλη μια φορά γύριζε από το σχολείο δαρμένος.
Τα άλλα παιδιά τον πείραζαν και του μιλούσαν άσχημα , καθ'όλη την διάρκεια της ημέρας.Μάταια ο δάσκαλος φώναζε τις μητέρες των άλλων Κολινδινών
για να συνετίσουν τα παιδιά τους ...
Βλέπετε παιδί φτωχής οικογένειας ο καημένος ο Αλέκος
ενδιαφερόταν πάντα για το σχολείο περισσότερο παρά για την κοινωνική του ζωή ,
αλλά δυστυχώς η ζωή δεν είναι πάντα γενναιόδωρη και έτσι έκανε τον Αλέκο και κακό παιδί κοινωνικά με πολλά προβλήματα ,αλλά και κακό μαθητή .
Μεγάλωσε ο Αλέκος και έφυγε στα ξένα να βρει την τύχη του την μαύρη,μακριά από γονείς και συγγενείς ,μακριά από τον αγαπημένο του Κολινδρό ,μακριά μεν αλλά με μια κρυφή ελπίδα,να γυρισει πίσω δυνατός και να εκδικηθεί όλους όσους τον κοροίδευαν .
Βέβαια πάλεψε και έγλειψε πολύ στην ζωή του , έκανε παρέα και με περίεργους και περιθωριακούς,τότε, την δύσκολη εποχή της μεταπολίτευσης.
Του μάθανε για το κόμμα , του δώσανε να διαβάσει και 2-3 βιβλία με κάτι μουσάτους στα εξώφυλλα και αυτό ήταν,
μπήκε στο κόμμα, αξύριστος και με σανδάλια όπως όριζε το κόμμα , ερχόταν από καμιά φορά στο χωριό με το λεωφορείο της γραμμής , και κοίταζε αφ' υψηλού τους άλλους στην πλατεία στο καφενείο του Βαγγέλη του Δούλια Κάτω από τα μαύρα χοντρά rayban γιαλιά ।
Οι άλλοι τον κοίταζαν περίεργα όταν πήγαινε να πάρει από τον παραπούρα εφημερίδα,οι Κολινδρινοί τότε δεν βλέπανε τόσο συχνά αυτήν την μεγάλη εφημερίδα με τα
"γιομοστά κόκκινα μεγάλα γράμματα"
Οι άλλοι πήγαιναν στα καπνά ,στην οικοδομή,στα πρόβατα και τον βλέπανε να κάθεται σταυροπόδι στην πλατεία και να διαβάζει εφημερίδα και σταυροκοπιόταν .
Κάποια μέρα ξέφυγε από το στόμα κάποιου που τον είδε και τον αποκάλεσε "η τιμπιέλτς'"
Τότε ο Αλέκος σηκώθηκε και με ύφος περισπούδαστο άρχισε να απαγγέλλει,τους μιλούσε σαν καλοκουρδισμένο στρατιωτάκι που τόσα χρόνια διάβαζε καλά παπαγαλία όλα τα βιβλία και τις εφημερίδες που του είχε επιβάλει το κόμμα.
Είχαν μαζευτεί γύρω του καμιά 50αριά Κολινδρινοί και τον άκουγαν , όταν τελικά διακόπτει τον λόγο του χάνεται μέσα στον κόσμο.
Ένας παππού παραμιλώντας είπε
"αρε τι μαλακίις λιέει ?δε παέν' να φκιάσ καμιά δλιά η τιμπέλτς"
Από τότε δεν τον ξαναείδε κανένας .
Άλλοι λένε πως κληρονόμησε ένα θείο από την Αμερική ,
άλλος πάλι λέει πως παντρεύτηκε μια πλούσια γιατρό από την Αλεξανδρούπολη ,
άλλοι λένε πάλι πως τον ταΐζει το κόμμα(κομματόσκυλο δηλαδή)
αλλά εγώ ξέρω την αλήθεια
και ήρθε η ώρα να σας την πω ...
Ο Αλέκος είναι μια χαρά ,ζει αλλού ,ζει στον δικό του ,προσωπικό Κολινδρό
με τα μαύρα γυαλιά (όχι τα παλιοrayban) αλλά με γυαλί prada
Πλούσιος και αραχτός με νέο αυτοκίνητο κάθε 5ετία
με την εφημερίδα με τα κόκκινα γράμματα παραμάσχαλα συνεχίζει να κάθεται σταυροπόδι έξω από το μαγαζί του διδάσκοντας την ιδεολογία στα παιδιά του σαν να είναι δάσκαλος πανεπιστημίου.
Κόσμος πάει κι έρχεται , όλους τους πειράζει και με όλους τα βάζει στο όνομα της ιδεολογίας και του κόμματος,ο κόσμος δεν ασχολείται τον ξέρει ,τον γράφει,τον αγνοεί....
θα τον ρωτούσα που βρήκε τα λεφτά ,αλλά φοβόμουν να μην μου αρχίσει να μου τσαμπουνάει τις ιστορίες από τα βιβλία του περί προλεταριάτου και ιδεατού σοσιαλισμού.
Φεύγοντας άκουσα δυο που μιλούσαν συνωμοτικά
"Αυτός είναι ο Αλέκος της Μαρίας" είπαν ....
Αυτό ήταν , τότε κατάλαβα ....
είναι δύσκολο και βαρύ φορτίο το φορτίο της ιδεολογίας
μάλιστα δύσκολο όταν πρόκειται να επιλέξεις
αν θα λέγεσαι
Αλέκος της Μαρίας
η Μαρία του Αλέκου.
Το συμπέρασμα ?
Τα χαζά πουλιά τα κάνει ο Θεός φωλιές
Αυτό ήταν μια απλή ιστοριούλα που ήθελα να σας διηγηθώ , δεν έχει να κάνει με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν χθες βράδυ στην ψηφοφορία.
ΑΑ!!! και κάτι ακόμη,τυχόν ονόματα,κόμματα,ΚΚΕ,ιστορίες
δεν δείχνουν κάποιον,είναι σύμπτωση και δηλώνω ρητά πως τις έβγαλα από το μυαλό μου !!!!!!
(και πάψτε επιτέλους όταν συζητάτε για μένα στο χουριό
να με λέτε
κολινδρός ροκ, η κολινδρινό ροκ , η ότι σας κατέβει)
My name is ....KOLINDROCK !!!
banner
