Μετά την Παγκαλική
ντιρεκτίβα - κατεύθυνση, μαζικής πολιτικοιδεολογικής χειραγώγησης, ενοχοποίησης
του λαού
<< μαζί τα φάγαμε >>, την σκυτάλη
την πηρέ ο Σύριζα με το νέο δόγμα << μαζί τα κάψαμε >>.
Δεν αποτελεί μόνο πρόκληση, αλλά μια χυδαία κοροϊδία
απέναντι στον Ελληνικό λαό, που με κάθε ευκαιρία ψάχνουν να τον κάνουν συνένοχο
στις εγκληματικές πολιτικές τους.
Ο Σύριζα όπως και οι
προηγούμενοι αποτελούν αστικές κυβερνήσεις για την προώθηση των συμφερόντων των
μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, με στόχο την αύξηση των κερδών
τους.
Αυτή η στρατηγική του
Σύριζα έχει κοινή σύμπλευση με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τα κόμματα του
συστήματος, που πυρήνας της πολιτικής όλων τους είναι η μεγιστοποίηση –
αυξανομένη κερδοφορία των μονοπωλίων μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας,
την μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την αφαίρεση εργασιακών,
μισθολογικών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων.
Την ώρα που ταυτίζεσαι και υπερασπίζεσαι τα συμφέροντα των λίγων με στόχο το αυξανόμενο
κέρδος τους, οι λαϊκές ανάγκες μπαίνουν στην Κλίνη του Προκρούστη με ότι
συνεπάγεται αυτό.
Σε καμιά αστική
κυβέρνηση του κεφαλαίου δεν είναι προτεραιότητα έργα όπως η αντιπυρική
προστασία, αντιπλημμυρικά έργα, αντισεισμική θωράκιση, γιατί είναι έργα που δεν
φέρνουν κέρδος στο κεφάλαιο. Αυτή την πολιτική συνεχίζει ο Σύριζα ως συνέχεια των
προηγούμενων με τις καταστροφικές συνέπειες για τον λαό.
Η κυβέρνηση ( ΣΥΡΙΖΑ –
ΑΝΕΛ ) τρεισήμισι χρόνια στην διακυβέρνηση, πρόλαβε να διατηρήσει και να
επεκτείνει την υποχρηματοδότηση στις ελλείψεις στην δασοπροστασία και την
πυρόσβεση, να συνεχίσει την πολιτική εμπορευματοποίηση της γης.
Συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων,
υποβαθμίζει μέτρα αντιπυρικής,
αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας,
περικόπτει κρατικά κονδύλια.
Οι υπεύθυνοι – ανεύθυνοι, γητευτές της καρέκλας μιας ανάλγητης εξουσίας,
που προκρίνει τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών, του κεφαλαίου, υπηρετώντας το
σύστημα τους, δρουν σαν μια <<αυθεντία>> χωρίς κανείς να μπορεί να
τους αμφισβητεί, προωθούν προπαγανδιστικά το δόγμα της <<συλλογικής ευθύνης>>,
για να ενοχοποιήσουν στο τέλος τους κατοίκους αυτών των περιοχών και εν τέλει
έναν ολόκληρο λαό που <<θέλει>> να
ζει με ρεμούλες και λαδώματα.
Αυτός ο αποπροσανατολισμός αποτελεί προπαγανδιστική
τακτική της συγκυβέρνησης ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ), για να μην φανεί η γύμνια της πολιτικής τους, όταν
από τον Μάη έδιναν συνεντεύξεις τύπου και έκαναν εκδηλώσεις, που έλεγαν ότι το σύστημα
<< πολιτικής προστασίας >> και όλος ο μηχανισμός είναι πανέτοιμος
και καλυτέρα οργανωμένος σε σχέση από
κάθε άλλη φορά.
Αυτή η καλή προετοιμασία,
έχει μέχρι σήμερα δυστυχώς πάνω από 90 νεκρούς και δεκάδες αγνοούμενους.
Η ενορχηστρωμένη
προπαγάνδα του Σύριζα μετά τις φωτιές κινείται στην κατεύθυνση να δίνει άλλη απάντηση, σε άλλο ερώτημα.
Και έτσι από τις αιτίες
των φωτιών και πως αυτές αντιμετωπίστηκαν, ποιο ήταν το σχέδιο πρόληψης, η αντιμετώπισης
τους, που παρατάχτηκαν και πως οι
δυνάμεις πυροσβεστικής και πυρασφάλειας , η διαχείριση της κατάστασης από
την μεριά της πολιτικής προστασίας και των εμπλεκόμενων φορέων ( δήμοι, περιφέρεια,
αντίστοιχες γραμματείες ), φτάσαμε να συζητάμε
για τα αυθαίρετα, αφήνοντας να εννοηθεί
ότι τα αυτά φταίνε για την μεγάλη φωτιά ( κατά επέκταση οι ιδιόκτητες
τους ) και για το φρικτό αποτέλεσμα που αυτή είχε.
Το θέμα των αυθαίρετων
και η πολιτική νομιμοποίηση τους φέρνει την σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, από την δεκαετία του 50 κιόλας.
Η εμπορευματοποίηση
της γης έφερε την ασύδοτη δράση ισχυρών
επιχειρηματικών συμφερόντων που θησαύρισαν από την εκμετάλλευση της. Καλλιέργησαν
μια ολόκληρη << κουλτούρα >>, νουθετώντας - << εκπαιδεύοντας
>> τον λαό, ότι μπορεί εύκολα να αποκτήσει μια κατοικία κάπου ήσυχα η να
κάνει ένα εξοχικό.
Με αυτό τον τρόπο ισχυροποιήθηκε το
κατασκευαστικό κεφάλαιο στην χώρα μας και αποτελεί από τα πιο δυνατά κομμάτια
της εγχώριας αστικής τάξης, του κεφαλαίου στην χώρα μας.
Συζητώντας αυτό το θέμα
όμως και πολλές φορές με λάθος τρόπο, άθελα κάποιοι και κάποιοι εσκεμμένα,
απενεχοποιούν στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή τις ευθύνες του Σύριζα, που ακολουθεί πιστά και συνεχίζει την πολιτική
απαξίωσης έργων των προηγούμενων κυβερνήσεων όπως της αντιπυρικής προστασίας,
αντιπλημμυρικών έργων, αντισεισμικής θωράκισης.
Γιατί αυτό είναι το
θέμα που αποφεύγουν όλοι οι μνηστήρες της αστικής εξουσίας και ο Σύριζα με τους
Ανέλ να μιλήσουν, να συζητήσουν.
Τα έργα ζωτικής σημασίας
δεν επιλέγονται γιατί δεν έχουν κέρδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σχέδια
και μέτρα σκοντάφτουν πάνω στην εμπορευματική χρήση της γης, άλλα αντιφάσκουν
με τα διάφορα επιχειρηματικά – επενδυτικά σχέδια στο πλαίσιο <<αναπτυξιακών
>> σχεδιασμών που προπαγάνδιζε η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα.
Δαπάνες για την
πυροπροστασία, την πρόληψη, την ενίσχυση
της πυροσβεστικής δεν υλοποιούνται και πολλά άλλα, ενώ την ίδια στιγμή
ιεραρχούν στρατιωτικές δαπάνες με νατοϊκά κριτήρια και είναι έτοιμοι με νόμους
να μπουκώσουν με ζεστό κρατικό χρήμα διάφορους
επιχειρηματικούς ομίλους.
Αυτή η συζήτηση να
ανοίξει μέσα στον λαό, για τα έργα ζωτικής ανάγκης, έργα που έχουν να κάνουν με
την ποιότητα ζωής του λαού και θυσιάζονται στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ένα πλατύ, αγωνιστικό – διεκδικητικό κίνημα
μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί, ώστε σε αυτές τις δύσκολες ώρες για τους
κατοίκους των περιοχών που πληγήκαν από τις φωτιάς να υπάρξουν άμεσα μέτρα
προστασίας τους.
Ο θυμός μας, η οργή και
η αγανάκτηση να μετατραπούν σε συνειδητή, οργανωμένη, λαϊκή δράση, στο
επίκεντρο της πάλης να μπουν διεκδικητικά – αγωνιστικά όλες οι σύγχρονες
λαϊκές -
κοινωνικές ανάγκες που θυσιάζονται για να αυγατίζουν τα κέρδη των λίγων.
Ο λαός οργανωμένος στο προσκήνιο, χωρίς να ξεχνά το χθες,
παλεύει σήμερα, με τελικό στόχο το αύριο, γιατί η ζωή του δεν χωρά στις
συμπληγάδες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Σαββίδης Παναγιώτης
