Του Κώστα Ασημακόπουλου (Από το Έθνος της Κυριακής):
To πρωί χειρουργεί και το βράδυ «καρφώνει». Από ηγέτης της ομάδας βόλεϊ της Νίκης Αιγινίου στο επαγγελματικό πρωτάθλημα της Bόλεϊ Λιγκ εφημερεύων ιατρός στα επείγοντα του κρατικού νοσοκομείου Κατερίνης.
Ο Αργύρης Μαυροβουνιώτης έκανε πραγματικότητα τα όνειρα που είχε από μικρό παιδί. Ηθελε να γίνει γιατρός και επιτυχημένος βολεϊμπολίστας. Στα 26 του χρόνια δε σταματάει να ονειρεύεται και να στοχεύει στον πρωταθλητισμό στα γήπεδα και στα χειρουργεία…
Η περίπτωση του αποτελεί εξαίρεση στο άγραφο ασυμβίβαστο μεταξύ του πρωταθλητισμού ως επαγγελματία βολεϊμπολίστα και της καριέρας χειρουργού ορθοπεδικού. Για την ακρίβεια είναι μία κατηγορία μόνος του και φωτεινό παράδειγμα για τη νέα γενιά αθλητών και επιστημόνων που αναρωτιούνται εάν μπορούν να συνδυαστούν δύο διαφορετικές ζωές σε μία.
«Με θέληση και πρόγραμμα όλα γίνονται», απαντάει στο «Εθνος της Κυριακής» με ηρεμία και αυτοπεποίθηση ο Αργύρης Μαυροβουνιώτης. Γόνος πανεπιστημιακών καθηγητών των ΤΕΦΑΑ και εραστών του στίβου ο Αργύρης έβαλε από μικρός τις βάσεις για τη ευρύτερη μόρφωση του και κυρίως για τις υπαρξιακές και επαγγελματικές αναζητήσεις. «Από μικρός έλεγα στους φίλους μου πως θα γίνω γιατρός για να τους κάνω καλά όταν αρρωσταίνουν. Όποτε με βλέπουν μου το θυμίζουν. Στον αθλητισμό μπήκα επειδή οι γονείς μου ήταν μέσα στους στίβους. Μου έμαθαν πολλά, με πίεσαν όσο έπρεπε, όταν έπρεπε. Στο Αιγίνιο που γεννήθηκα έπαιζαν μόνο βόλεϊ. Ξεκίνησα στη Νίκη με προπονητή τον σημερινό πρόεδρο του συλλόγου και φαρμακοποιό Δημήτρη Αυλίδη. Οταν η οικογένεια μου μετακόμισε στον Εύοσμο λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του μπαμπά μου είχα να επιλέξω μεταξύ βόλεϊ και μπάσκετ. Όλα τα παιδιά πήγαιναν στο μπάσκετ. Εγώ πήγα αντίθετα στο ρεύμα και δικαιώθηκα».
Η περίπτωση του αποτελεί εξαίρεση στο άγραφο ασυμβίβαστο μεταξύ του πρωταθλητισμού ως επαγγελματία βολεϊμπολίστα και της καριέρας χειρουργού ορθοπεδικού. Για την ακρίβεια είναι μία κατηγορία μόνος του και φωτεινό παράδειγμα για τη νέα γενιά αθλητών και επιστημόνων που αναρωτιούνται εάν μπορούν να συνδυαστούν δύο διαφορετικές ζωές σε μία.
«Με θέληση και πρόγραμμα όλα γίνονται», απαντάει στο «Εθνος της Κυριακής» με ηρεμία και αυτοπεποίθηση ο Αργύρης Μαυροβουνιώτης. Γόνος πανεπιστημιακών καθηγητών των ΤΕΦΑΑ και εραστών του στίβου ο Αργύρης έβαλε από μικρός τις βάσεις για τη ευρύτερη μόρφωση του και κυρίως για τις υπαρξιακές και επαγγελματικές αναζητήσεις. «Από μικρός έλεγα στους φίλους μου πως θα γίνω γιατρός για να τους κάνω καλά όταν αρρωσταίνουν. Όποτε με βλέπουν μου το θυμίζουν. Στον αθλητισμό μπήκα επειδή οι γονείς μου ήταν μέσα στους στίβους. Μου έμαθαν πολλά, με πίεσαν όσο έπρεπε, όταν έπρεπε. Στο Αιγίνιο που γεννήθηκα έπαιζαν μόνο βόλεϊ. Ξεκίνησα στη Νίκη με προπονητή τον σημερινό πρόεδρο του συλλόγου και φαρμακοποιό Δημήτρη Αυλίδη. Οταν η οικογένεια μου μετακόμισε στον Εύοσμο λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του μπαμπά μου είχα να επιλέξω μεταξύ βόλεϊ και μπάσκετ. Όλα τα παιδιά πήγαιναν στο μπάσκετ. Εγώ πήγα αντίθετα στο ρεύμα και δικαιώθηκα».
«ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ»
Η έννοια «χασομέρι» είναι άγνωστη στη ζωή του Αργύρη. Το 2009 έπιασε με την πρώτη τα μόρια για την ιατρική Θεσσαλονίκης και χωρίς καμία… στάση αποφοίτησε το 2015. Μία χρονιά έκανε τη χειρουργική στο νοσοκομείο του Κιλκίς και τώρα στο νοσοκομείο Κατερίνης διανύει το δεύτερο από τα έξι χρόνια της ορθοπεδικής για να πάρει την ειδικότητα.
«Ο αθλητισμός με βοήθησε να είμαι πειθαρχημένος, να προγραμματίζω τη ζωή μου και να βάζω στόχους. Το βόλεϊ με βοήθησε στο να λειτουργώ ομαδικά. Η είσοδος στον κόσμο της ιατρικής μου έδωσε γνώσεις για τη λειτουργία και τις ανάγκες του σώματος και με δίδαξε να προσέχω και να σέβομαι την ζωή ως το πιο πολύτιμο αγαθό. Αυτό που με ικανοποιεί περισσότερο είναι πως και στο βόλεϊ και στην ιατρική νιώθω πως είμαι χρήσιμος για την ομάδα και το σύνολο και προσφέρω τη δύναμη μου. Είναι κοινά συναισθήματα παρότι μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους».
ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΑ 30 ΩΡΩΝ
Επτά φορές το μήνα έχει εφημερία στο γενικό νοσοκομείο Κατερίνης. Λόγω και των ελλείψεων ιατρών στην βάρδια της εφημερίας είναι πιθανό να εργαστεί έως και 30 ώρες συνεχόμενες. Ακολουθούν λίγες ώρες ξεκούρασης, καλό φαγητό και στη συνέχεια απαιτητική προπόνηση με τη Νίκη Αιγινίου η οποία πρωταγωνιστεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα βόλεϊ. Μετά την 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος η ομάδα της Πιερίας βρίσκεται στην 7η θέση της βαθμολογίας και ο Μαυροβουνιώτης δεν έχει απλή συμμετοχή. Είναι ο πρώτος της σκόρερ και ο έβδομος σκόρερ όλου του πρωταθλήματος με 238 πόντους.
«Δεν σταματώ να ονειρεύομαι και να βάζω στόχους. Δίνομαι με όλες μου τις δυνάμεις. Στο βόλεϊ θέλω να αγωνιστώ έστω και μία φορά σε επίσημο αγώνα της Εθνικής βόλεϊ ανδρών. Δεν υπάρχει πιο ξεχωριστή στιγμή από αυτή και ελπίζω με την αγωνιστική μου παρουσία να προκαλέσω την τύχη μου και το ενδιαφέρον τον εκλεκτόρων στην Εθνική ομάδα.
Ως χειρουργός ορθοπεδικός ακόμα είμαι στην αρχή. Έχω καλούς καθηγητές όπως ο διευθυντής της ορθοπεδικής κλινικής του νοσοκομείου Κατερίνης Αντώνης Σαρίδης. Επίσης οι επιμελητές του νοσοκομείου αλλά και οι συνάδελφοι μου είναι οι καλύτεροι μέντορες, με προσέχουν και με συμβουλεύουν πάντα για το καλύτερο. Είμαστε μία τέλεια ομάδα. Νιώθω πως βρίσκομαι στην καλύτερη φάση της ζωής μου, έχω πολύ ενέργεια για να δημιουργήσω, να αποκτήσω κι άλλες γνώσεις και φυσικά να προσφέρω».
ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΙ ΚΑΙ Η ΜΠΑΛΑ
Ο Αργύρης από τα πρώτα χρόνια της ζωής του έμαθε να ορίζει την ζωή του και να προσέχει τον εαυτό του ενώ η σύντροφος του Νατάσα έχει μάθει να κάνει υπομονή και να τον στηρίζει: «Κοινό σημείο του πρωταθλητισμού και της ιατρικής είναι πως δεν πρέπει να αφήνεις τίποτα στην τύχη. Ακόμα και οι ώρες που περνάω στο νοσοκομείο και μαθαίνω πράγματα δεν φτάνουν. Έχω πολύ διάβασμα και πρέπει να λαμβάνω πολλές πληροφορίες τις οποίες πρέπει να αφομοιώνω. Η καλή φυσική κατάσταση, η σωστή διατροφή και η ψυχική υγεία παίζει σημαντικό ρόλο στις επιδόσεις. Τσιγάρα, καφέδες, αλκοόλ είναι απαγορευμένα και η ισορροπία στα συναισθηματικά και στην ψυχολογία».
Μία από τις μεγαλύτερες εμπειρίες της ζωής του ήταν η στιγμή που ο επικεφαλής γιατρός του χειρουργείου του εμπιστεύτηκε το νυστέρι: «Υπάρχει μεγάλη προετοιμασία νωρίτερα και αφού νιώσει πως είμαι έτοιμος με αφήνει να πάρω πρωτοβουλία. Κάθε φορά που με εμπιστεύεται να πιάσω το νυστέρι είναι ένα ξεχωριστό συναίσθημα. Έχεις να κάνεις με το μέλλον και την υγεία ενός ανθρώπου και δεν υπάρχει περιθώριο λάθους. Εδώ είναι και μία μεγάλη διαφορά με τον αθλητισμό όπου το λάθος γίνεται σε παιχνίδι και όχι σε ανθρώπινη ζωή. Γενικά όμως το νυστέρι και η μπάλα απαιτούν μεγάλη εμπειρία και γνώση για να κάνεις την διαφορά. Είμαι τυχερός γιατί περιβάλλομαι από άριστους επιστήμονες και καλούς ανθρώπους που με στηρίζουν».
«ΑΝ ΛΥΓΙΣΕΙΣ ΤΟ ΕΧΑΣΕΣ»
Στα περίπου δύο χρόνια που είναι στα επείγοντα πολλές είναι οι φορές που έχει σοκαριστεί αλλά οι δεύτερες σκέψεις γίνονται μόνο όταν βγάλει την άσπρη ποδιά: «Στα επείγοντα βλέπω πολλά δράματα. Νέους ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους ή να παθαίνουν ανεπανόρθωτες βλάβες από τροχαία ή εργατικά ατυχήματα. Βλέπεις περιστατικά από ξυλοδαρμούς, από ενδοοικογενειακή βία μέχρι και απλές κακώσεις ηλικιωμένων. Κρέμονται όλοι από τα χείλια και τις γνώσεις σου. Αν λυγίσεις μέσα στο ιατρείο ή στο χειρουργείο το έχασες το παιχνίδι και για σένα και για τον ασθενή. Μόνο όταν πηγαίνω σπίτι και χαλαρώνω και αφήνω τα συναισθήματα μου. Σκέφτομαι κάθε φορά πως η ζωή είναι πολύτιμη και πρέπει να σκεφτόμαστε προσεκτικά και προληπτικά για τον εαυτό μας και το σώμα μας».
Αρκετές είναι οι φορές που στα επείγοντα κάποιοι τον αναγνωρίζουν ως τον βολεϊμπολίστα της Νίκης Αιγινίου ενώ τον περασμένο Σεπτέμβριο χρειάστηκε να περιθάλψει γνωστό Αμερικανό βολεϊμπολίστα που προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο: «Ο Θιοντόρ Μπρούνερ που παλιά αγωνίστηκε σε ελληνικές ομάδες έχει παντρευτεί Ελληνίδα από το Αιγίνιο και έρχεται συχνά εδώ. Κάνει προετοιμασία για πρόκριση με το μπιτς βόλεϊ. Είμαστε πολύ φίλοι. Τον είχα συναντήσει λίγο πριν πάω στο νοσοκομείο. Λίγη ώρα μετά ήρθε στα επείγοντα για να τον περιθάλψω. Είχε πάθει διάστρεμμα τρίτου βαθμού αλλά τώρα είναι καλά».
«ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ»
Εχει αγωνιστεί στον Ηρακλή, στον Άρη και στον ΠΑΟΚ. Η καριέρα στο εξωτερικό είναι για κάθε αθλητή είναι ένα όνειρο. Αντίθετα για τους Έλληνες γιατρούς είναι διέξοδος καριέρας μέσα στα χρόνια της κρίσης: «Η Ελλάδα πράγματι περνάει δύσκολα. Εκατοντάδες επιστήμονες έχουν φύγει στο εξωτερικό και αυτό το θεωρώ από τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας. Είναι δείγμα πως δεν πάνε καλά τα πράγματα. Ακόμα και βασικές ειδικότητες στα νοσοκομεία έχουν μείνει κενές αλλά πιστεύω ότι για μας τους νέους ανοίγονται και ορισμένες ευκαιρίες που εάν τις εντοπίσεις μπορείς να τις αξιοποιήσεις. Ο αθλητής πάλι εάν θα πάει στο εξωτερικό θα πάει για δύο – τρεις καλές σεζόν, ενώ ο γιατρός θα πάει σχεδόν για μόνιμα. Σκέφτομαι το πώς θα ήταν να αγωνιστώ στο εξωτερικό ή να εργαστώ για καλύτερες συνθήκες και μεγαλύτερες απολαβές σε μία νοσοκομειακή μονάδα αλλά θα ξέρω πως σαν την Ελλάδα δεν θα είναι».
Πηγή: Εθνος της Κυριακής
       |
http://www.volleyleague.gr/
