Αξιότιμε κύριε
Αλχαζίδη,
Ευχαριστούμε για το
όψιμο ενδιαφέρον σας για τους αγρότες, όπως και πολλών
άλλων καλοθελητών των
καιρών μας, αλλά δε θα πάρουμε…
Ένα ενδιαφέρον που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, τόσο όσον αφορά την
επιχειρηματολογία που αναπτύσσετε, όσο και όσον αφορά τη συγκυρία που εκφράζετε
τις φιλοαγωνιστικές σας απόψεις και νουθεσίες.
Ας τα πάρουμε όμως
από την αρχή:
Αρχικά, ωραίοι και
σεβαστοί οι εναλλακτικοί τρόποι αγώνα
που προτείνετε, αν είχατε όμως
την παραμικρή ευθιξία θα βλέπατε ότι το αγροτικό κίνημα πανελλαδικά έχει
εντάξει στις μορφές πάλης του και όλα όσα προτείνετε, με κλείσιμο εφοριών,
τραπεζών κτλ. Μορφές πάλης που φυσικά
επίσης ταλαιπωρούν τις διάφορες κοινωνικές ομάδες, αλλά εδώ μάλλον έχει
εξαντληθεί η ευαισθησία σας ή το ξεχνάτε εσκεμμένα… Αλήθεια, όμως, εσείς ως
πρώην πρόεδρος του Σωματείου Διεθνών Μεταφορών Ν. Πιερίας είχατε εντάξει αυτές
τις μορφές πάλης στη δράση σας; Γιατί δε θυμάμαι κάτι… (Το επιχείρημα για
παράλυση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού είναι τουλάχιστον φαιδρό και για μικρά
παιδιά, που ακόμη δεν έχουν μάθει ότι το κράτος έχει φροντίσει να εισπράττει
φόρους και οφειλές μέσω πολλών τρόπων, ηλεκτρονικά, μέσω υποχρεωτικών πάγιων σε
λογαριασμούς, μέσω κατασχετηρίων, στους αγρότες με παρακράτηση του ΦΠΑ ή
συμψηφισμό κοκ, όσοι δεν έχουμε να πληρώσουμε τα ξέρουμε αυτά γιατί τα έχουμε
πάθει… Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία, και έχουμε και γι’ αυτό προτάσεις).
Δεύτερον: οι
αγρότες, όπως και άλλες κοινωνικές ομάδες που αγωνίζονται για την επιβίωση
τους, με αιτήματα που δεν εξυπηρετούν την ανέλιξη του ενός ή του άλλου κόμματος
αλλά διεκδικούν ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, διεκδικούν οι κάθε κυβερνώντες να τα παίρνουν από αυτούς
που τα έχουν, γυρίζουν στο σπίτι τους περήφανοι, πιο έμπειροι και πιο δυνατοί
μετά από κάθε αγώνα τους. Ηττημένοι, ταλαιπωρημένοι, προδομένοι και
ντροπιασμένοι (εξ ιδίων κρίνετε τα αλλότρια, είναι αλήθεια) γύρισαν στα σπίτια
τους όσοι με οδηγό τη γνήσια αγανάχτηση φώναζαν στις πλατείες και σύρθηκαν από ομάδες
με κατά τ’ άλλα «ευγενείς σκοπούς» να στηρίξουν το ΟΧΙ σε δημοψηφίσματα. Ακόμη
χειρότερα, αυτοί που πιο πριν στήριξαν και ανέδειξαν βουλευτές και άλλους
πολιτικούς με προσωπείο τον εθελοντισμό, τη συμμετοχική δημοκρατία κι άλλα
τέτοια πειστικά, που συνεχίζουν την ίδια πολιτική με τους προηγούμενους και
τώρα προχωράν στον τελειωτικό αφανισμό μας. Σε τέτοια ομάδα ήσασταν κι εσείς
κύριε Αλχαζίδη και κάτι παραπάνω θα ξέρετε…
Και για να
τελειώνουμε κάπου εδώ: Πιστέψτε με, τη γη μας τη λυπόμαστε πιο πολύ από εσάς,
το ίδιο και τις οικογένειες μας, γι’ αυτό και είμαστε στο δρόμο. Και καλούμε
και όλους όσους θίγονται να συμπαραταχθούν μαζί μας, στη βάση των κοινών μας
προβλημάτων. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ενότητα, ενότητα μεταξύ όσων θίγονται
και συγγνώμη, όμως την υπονομεύετε με την επιστολή σας με το πιο χυδαίο τρόπο
που θα διάλεγε μια πολύ χυδαία κυβέρνηση.
Το ασφαλιστικό δεν
αφορά μόνο τους αγρότες, ούτε το φορολογικό ούτε η κάλυψη με φθηνά, ποιοτικά
προϊόντα των διατροφικών αναγκών του λαού μας. Αφορά κι εμάς κι εσάς και όλους.
Γι’ αυτό και σας καλούμε να έρθετε μαζί μας, κάθε αγώνας έχει κόστος, το
ξέρουμε καλά όλοι μας, οι μορφές αγώνα με «διαλογισμό» ή με τρόπο που δεν
ενοχλείται κανένας, εξυπηρετεί τις κυβερνήσεις και όσους τελικά τα τσεπώνουν.
Καλή αντάμωση στους δρόμους !
Με εκτίμηση
Μιχάλης Δημητρίου,
αγρότης,
μέλος του
συντονιστικού μπλόκου Κατερίνης
