Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Αθανάσιος Δούναβης: "Ο δικός μου Θεός..."

Ο δικός μου Θεός:
-Μου έμαθε να βλέπω όλους τους ανθρώπους της γης ίσους...
-Μου έμαθε ότι η βοήθεια και η αλληλεγγύη σε όποιον έχει ανάγκη είναι
αυτονόητη κι όχι υποχρέωση...
-Μου έδειξε τι είναι ιδιοτέλεια και τι ανιδιοτέλεια...
-Μου έμαθε ότι οι ταμπέλες δεν μπαίνουν σε ανθρώπους αλλά σε άγνωστους δρόμους...
-Μου έμαθε τι είναι προσφορά, τι ανταμοιβή, τι ψέμα και τι αχαριστία...
-Μου έδειξε πως συγχωρούν...
-Μου έδειξε ότι η σοφία αποκτιέται με απόλυτη προσήλωση και λεπτομερή παρατήρηση... 
-Μου έμαθε να ξεκινώ από το μηδέν και να ξανασηκώνομαι όσες φορές χρειαστεί...
-Μου έδειξε τι είναι αγάπη και πως να ξεπερνώ το μίσος...
-Μου έδειξε πως να συνεχίζω να ζω με αξιοπρέπεια, όταν οι κακοήθειες στήνουν γύρω μου πανηγύρι...
-Μου έμαθε τι είναι σεβασμός και τι εκτίμηση...
-Μου έδειξε πως να προχωρώ στη ζωή...
-Μου έμαθε πως παίρνουμε τα θετικά και πως απορρίπτουμε τα αρνητικά μηνύματα από τον συνάνθρωπο...
-Μου δίνει σημάδια και με βοηθάει να τα ερμηνεύω...
-Μου συμπαραστέκεται στα δύσκολα...
-Έστειλε ανθρώπους δίπλα μου, για να με προστατεύουν και να μ' αγαπούν γι' αυτό που είμαι...
-Επισημαίνει τα λάθη μου για να τα διορθώνω...
-Μου φωτίζει το δρόμο σε κάθε σταυροδρόμι...
-Με "συγκρατεί" όταν "ξεφεύγω..."
-Δεν ζητάει ποτέ ανταμοιβή για ότι μου προσφέρει...
-Δεν ζητάει λατρεία και υστερία...
-Δεν αγαπάει το ψέμα..
-Δεν μ' αφήνει ποτέ μόνο...
-Με αγαπάει, όπως αγαπάει και όλους τους ανθρώπους γύρω μου...
-Βρίσκει πάντοτε τα κατάλληλα λόγια την κατάλληλη στιγμή για να τα λέμε...
-Δεν μιλάμε ποτέ για χρήματα...
-Θέλει να είμαστε φίλοι...
-Δεν μπορεί να είναι άνθρωπος αλλά διδάσκει ως ο σοφότερος δάσκαλος...

Παρόλα αυτά δεν τον γνωρίζω, δεν ξέρω το όνομά του, ούτε ξέρω από που είναι. Τον αποκαλώ Θεό, τον σέβομαι και προσπαθώ κάθε λεπτό της ζωής μου να τον μάθω και να εφαρμόζω όσα συνεχώς και άοκνα, μου διδάσκει, διότι με την απλή λογική μου τον θεωρώ ότι πιο σοφό έχω γνωρίσει κι ενστικτωδώς κάτι μου λέει ότι ζει και όντως υπάρχει...