Η πολυσυζητημένη θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία του Γιάννη
Χουβαρδά στο αρχαίο θέατρο Δίου το βράδυ του Σαββάτου
Επίκαιρη και διαχρονική η Αισχύλου
«Ορέστεια»
Ο στυγερός και αιματηρός κύκλος των Ατρειδών στα τρία κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, παρουσιάστηκε το
βράδυ του Σαββάτου στο αρχαίο θέατρο του Δίου στο πλαίσιο του 45ου
Φεστιβάλ Ολύμπου. Ο λόγος για την
Ορέστεια του Αισχύλου, την παράσταση που στη σκηνοθεσία φέρει την υπογραφή του Γιάννη Χουβαρδά με πρωταγωνιστές τον
Κ.Μαρκουλάκη και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.
Αποτελείται από τρεις τραγωδίες, τον
Αγαμέμνονα, τις Χοηφόρους και τις Ευμενίδες και είναι η μοναδική τριλογία που
έχει σωθεί από ολόκληρο το αρχαίο δράμα.
Ο Αγαμέμνων, ο νικητής της
εκστρατείας εναντίον των Τρώων, επιστρέφει έπειτα από πολλά χρόνια στο παλάτι
του στις Μυκήνες, όπου βρίσκει τη γυναίκα του, την Κλυταιμνήστρα, η οποία έχεις
αρκετούς λόγους για να τον μισεί: έχει αποκτήσει έναν εραστή, τον Αίγισθο, αλλά
κυρίως δεν τον έχει συγχωρέσει για τη θυσία της κόρης τους Ιφιγένειας, την
οποία είχε κάνει ο Αγαμέμνων πριν από την εκστρατεία κατά της Τροίας. Η
Κλυταιμνήστρα δολοφονεί τον Αγαμέμνονα. Στις Χοηφόρους, ο Ορέστης ύστερα από
χρόνια απουσίας επιστρέφει στο παλάτι και σκοτώνει τη μητέρα του,
Κλυταιμνήστρα, θέλοντας να εκδικηθεί τον φόνο του πατέρα του, με την παρότρυνση
της αδελφής του Ηλέκτρας. Στις Ευμενίδες, ο Ορέστης εμφανίζεται να καταδιώκεται
από τις Ερινύες και παρουσιάζεται ενώπιον του δικαστηρίου που έχει ιδρύσει η
θεά Αθηνά, όπου κρίνεται η τύχη του. Τελικά, ύστερα από απόφαση του
δικαστηρίου, αθωώνεται, ανοίγοντας μια νέα εποχή για την Αθήνα.
Η Ορέστεια καταπιάνεται με τρία
μείζονα θέματα: την ύβρι, τον φόνο και την ενοχή, τα πραγματεύεται δε με
αξιοθαύμαστη οξυδέρκεια και βαθύτητα.
Δώδεκα εκλεκτοί
ηθοποιοί μοιράστηκαν όλους τους ρόλους της τριλογίας «Ορέστεια» -συμπεριλαμβανομένου του Χορού- και στα τρία έργα.
Με όλες τις δυναμικές της ατομικής, οικογενειακής, πολιτικής και κοινωνικής βίας, αφηγήθηκαν τον κύκλο αίματος μιας οικογένειας ως τον ιστορικό κύκλο ενός έθνους που πρέπει να θυσιάσει τα παιδιά του προκειμένου να ξαναγεννηθεί. Όμως η αναγέννηση που βασίζεται σε πολιτικοκοινωνικά οράματα χωρίς την γονιμοποιητική ευλογία της οικογενειακής αγάπης δεν φέρνει απαραίτητα τη λύτρωση.
Το κοινό υποδέχθηκε
με θέρμη τους πρωταγωνιστές και χειροκρότησε αβίαστα στο τέλος της παράστασης.
Ήταν μια συμπαραγωγή της «Λυκόφως» του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
